مقاله | تأثیر نوشتن دربارهٔ احساسات بر روی حافظهٔ فعال

موضوع و روش مقاله

کلین و بولز در این مقاله، یک فرض مهم را که کسانی مثل پنه بیکر مطرح کرده بودند، آزموده‌اند.

پنه بیکر می‌گفت که «اگر احساسات و خاطرات هیجانی‌تان را بنویسید، ذهن‌تان نظم پیدا می‌کند و ظرفیتش آزاد می‌شود.»

این محققان، حرف پنه بیکر را به روش جالبی آزموده‌اند. آن‌ها به سراغ ۷۷ نفر (۳۰ پسر و ۴۷ دختر) که در سال اول دانشگاه بوده‌اند رفته‌اند و این جمع را به دو گروه «آزمایش» و «شاهد» تقسیم کرده‌اند.

از گروه آزمایش خواسته‌اند خاطره و تجربیات خود را از ورود به دانشگاه بنویسند (موضوعی که به خاطر تغییر فضا با کمی تنش همراه است). از گروه شاهد هم خواسته‌اند که دربارهٔ یک موضوع خنثی (مثلاً مدیریت زمان) بنویسند و این دو گروه را هفت هفته مد نظر قرار داده‌اند.

فرض پایه در این مطالعه این بوده که اگر نوشتن از تجربیات و خاطراتِ عاطفی و احساسی، بتواند ذهن را خلوت یا مرتب کند، باید حافظهٔ فعال گروه اول (که خاطرات ورود به دانشگاه را نوشته‌اند) بعد از مدتی، بهتر شود.

مطالعهٔ انجام شده، این فرض را تأیید کرده است.

دانلود فایل PDF مقاله

فایل پی دی اف این مقاله در ۱۵ صفحه و با حجم تقریبی سه مگابایت:

Expressive Writing Can Increase Working Capacity

ارتباط با درس‌های متمم

در درس نوشتن برای هیچکس ما از زبان پنه بیکر به این مقاله ارجاع داده‌ایم. در آن‌ درس به مزیت‌های نوشتن پرداخته‌ایم. نوشتن نه به هدف این که کسی آن را بخواند، بلکه به این قصد که ذهن خودمان خالی و مرتب شود. حتی اگر بعد از نوشتن، کاغذها را پاره کرده یا فایل کامپیوتری آن را پاک کنیم.

بحث پنه بیکر در قالب «محتوای تشویقی» ارائه شده است. متأسفانه چون شما هنوز نظر خود را در آن درس ثبت نکرده و در بحث مشارکت نکرده‌اید، به این بخش دسترسی ندارید. پیشنهاد ما این است که اگر به بحث هوش هیجانی، مدیریت احساسات و نوشتن علاقه دارید، آن درس را بخوانید و نظر خودتان را هم ثبت کنید.