خودآگاهی | یکی از مولفه های هوش هیجانی

۱۶۵ نظر برای خودآگاهی | یکی از مولفه های هوش هیجانی

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : باران



سلام

خودشناسی به‌نظر من سخت‌ترین کاریه که یک نفر می‌تونه یاد بگیره. برای این یادگیری باید سوگیری ذهنی و قضاوت‌هایی رو که در مورد خودش داره، بتونه کنار بزاره و این آسون نیست.

شما باید بتونی تصویر واقعی خودت رو در آینه ببینی نه چیزی رو که دوست داری باشی و خیلی سخته که آدم کمبودها و عقده‌های ذهنی و ایرادات وجودش رو بتونه ببینه. حتی برعکسش هم گاهی سخته اما کمتر. ممکنه پیشرفتهای زیادی در زندگی بکنی که چون توانمندی‌های خودت رو قبول نداری یا نمی‌شناسی، بزاریشون به‌حساب شانس.

وقتی به خودشناسی می‌رسی که خیلی خونده باشی، خیلی آدم بزرگ دیده باشی، خیلی تجربه کرده باشی و با چشمانی باز مسیری رو که روز و شب طی می‌کنی، نگاه کنی.یک راه میون‌بر هم هست و اون اینه که در اثر عدم شناخت درست از خودت، با سر بخوری زمین و له شی. بعد از درد شدیدی که متحمل می‌شی، اگه کمی عقل داشته‌باشی، می‌شینی فکر می‌کنی به خودت. اگر هم نداشته‌باشی، اون‌قدر زمین می‌خوری که یا له از دنیا بری یا بالاخره مغزت رو به کار بیاندازی.

وقتی خواص خودت رو کشف کردی، قدم بعدی اینه که روی اونا سوار بشی و نزاری اونا ازت سواری بگیرن.

من امسال در سن ۴۹ سالگی تازه کمی از خودم رو کشف کردم. (فک کنین تا این سن چند بار له شده باشم خوبه؟؟)

چیزایی که کشف کردم، ممکنه قبلا بقیه بهم گفته‌باشن ولی در اون زمان نمی‌تونستم قبول کنم که من اینم. بیشتر دوست داشتم کسی باشم که دلم می‌خواد باشم نه اونی که هستم.

مثلا فهمیدم :

۱-خیلی وقتها تحت تاثیر حرف دیگران قرار می‌گیرم.

۲-نقاط ماشه‌ایی در روحم هست که اگر کسی دست روشون بزاره، می‌تونم از عصبانیت گردنش رو بشکنم .

۳-دوست دارم همه ازم خوششون بیاد و در این راستا کارهایی می‌کنم که بهم لطمه مالی و جانی و روحی می‌زنه.

اینا رو به عنوان چند ویژگی خودم پذیرفته‌م ولی هنوز فقط صورت مسئله رو متوجه شده‌ام و تازه باید بشینم راه حل رو پیدا کنم.

برای حل مسئله طبعا نمی‌شه عادات نهادینه شده در طی ۴۹ سال رو سریع تغییر بدم و باید یواش‌یواش خودم رو درست کنم.

یک راهکار تازگی یادگرفته‌م که شاید به درد شما هم بخوره. مثلا قراره جلسه فروش داشته‌باشیم و من می‌دونم بچه‌ها قراره از موضوعی حرف بزنن که ممکنه عصبانیم کنه. روی یه کاغذ دم دستم برای خودم یادداشت می‌کنم :حواست باشه عصبانی نشی و بعد در حین جلسه هی یادداشتم رو نگاه می‌کنم.

یا وقتی کسی ازم چیزی می‌خواد، خیلی خیلی مراقبت می‌کنم که خاصیت مهرطلب‌بودنم گل نکنه و قولی ندم که بعدش خودم رو سرزنش کنم. مدام حین شنیدن حرفهای طرف به خودم نهیب می‌زنم که حواست باشه خر نشی ( و متاسفانه هنوز در نود درصد موارد خر می‌شم)

اینا قدمهای کوچکیه. ولی بعضی از خواصم من‌جمله بدترین خاصیت من رو که عصبانیت آنی و شدید بوده، کنترل کرده.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.