بی انگیزگی و فرسودگی ناشی از اقدام‌های هم‌زمان

۲۴۹ نظر برای بی انگیزگی و فرسودگی ناشی از اقدام‌های هم‌زمان

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : نیلوفر کشاورز



یکی از تجربیات من در زمانی بود که متمم خوانی را به طور جدی شروع کرده بودم. اشتهای عجیبی برای خواندن و میل شدیدی برای توسعه هر چه سریعتر مهارتهایم داشتم. یادم می آید درس تصمیم گیری متمم را جوری خواندم که در نهایت ذهنم نسبت به کلمه تصمیم گیری کاملا گارد پیدا کرده بود. درسهای متعدد را می خواندم، منابع را پیدا کرده بودم . دن اریلی و کانمن از دستم عاصی شده بودند از بس توی کتابها و سایت های مرتبط با آنها چرخ زده بودم. اما خروجی؟ نه تنها جالب نبود بلکه به نظر خودم تصمیماتم کیفیت بدتری پیدا کرده بودند.

درسهایی که آموختم :

۱- یادگیری یک شبه و یک ماهه اتفاق نمی افتد. یادگیری در بستر زمان عمق پیدا می کند و توسعه می یاد. صبر اغلب عنصر فراموش شده من در فرایند یادگیری بود . به همین دلیل برای اینکه یادم نرود روی کاغذی که جلوی چشمم باشد نوشته بودم : pace down. ( میشد فارسی بنویسم اما از این عبارت بیشتر خوشم اومد. :دی)

۲- انتظار اینکه هر چه که می آموزی را بتوانی زود به کار ببندی، توقعی خام و کودکانه است.حتی ممکن است هرگز نتوانیم بیش از چند درصد آموخته ها را به عمل تبدیل کنیم .من سالها با مدل ذهنی ناکارامد خودم تصمیم گیری کرده بودم. در قدم اول کانمن و اریلی شاید بتوانند به من یاداوری کنند  : همی که نادانم.

۳- ورود یادگیری به عرصه رفتار برای مدت نسبتا طولانی باید با آگاهی کامل باشد. یعنی بتوانی آگاهانه مچ خودت را بگیری و در صورت لزوم به رفتار اثربخش آن را تغییر دهی. من تصورم این بود که نفس خواندن کافی است که البته نبود. من اسم این مرحله مراقبت از رفتار می گذارم.

 

تازه بعد از این مراحل و درسها بود که از خودم، اریلی و کانمن دلجویی کردم و دوباره از نو شروع کردم.

 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.