کتاب بازیکن تیمی ایده آل (پاتریک لنچیونی) | سه ویژگی ضروری برای کار تیمی

اگر به کار تیمی علاقه‌مند باشید و در این باره مطالعه کرده باشید، احتمالاً پاتریک لنچیونی (Patrick Lencioni) را می‌شناسید. او کتاب‌های متعددی دربارهٔ کار تیمی و مباحث مرتبط با رفتار سازمانی نوشته که معروف‌ترین آن‌ها پنج دشمن کاری تیمی نام دارد.

کتاب بازیکن تیمی ایدئال (The Ideal Team Player) را – چنان که خود او نیز می‌گوید – می‌توان ادامهٔ کتاب پنج دشمن کاری تیمی در نظر گرفت.

تفاوت دو کتاب را می‌‌توان این گونه توضیح داد که نکات مطرح شده در «پنج دشمن» بیشتر از جنس «فرهنگ تیم» هستند و لنچیونی می‌کوشد آن‌ها را فراتر از سطح فردی ببیند. مثلاً می‌گوید که «اعتماد» یکی از مولفه‌های مهم در کار تیمی است. یا این که مهم است اعضای تیم «از تعارض فرار نکنند» و حاضر شوند با آن روبه‌رو شوند.

اما در کتاب بازیکن تیمی ایده آل به سراغ ویژگی‌های شخصیتی و صفات مطلوب برای یک عضو تیم می‌رود. او در واقع می‌خواهد به سه سوال پاسخ دهد:

• در انتخاب یک عضو جدید برای تیم‌مان به چه ویژگی‌هایی توجه کنیم؟
• هر یک از اعضای فعلی تیم باید روی بهبود کدام صفات و ویژگی‌ها کار کنند؟
• کدام ویژگی‌های رفتاری و شخصیتی آن‌قدر مهم هستند که به خاطر ضعف در آن‌ها حتی حذف و اخراج یک عضو از تیم توجیه داشته باشد؟

در ادامهٔ این درس می‌خواهیم دربارهٔ کتاب بازیکن تیمی ایدئال صحبت کنیم. ابتدا دربارهٔ ساختار کتاب حرف می‌زنیم و سپس به سراغ محتوای آن می‌رویم. در پایان هم این کتاب را کمی نقد خواهیم کرد و به ضعف‌هایش اشاره می‌کنیم.

درست مثل کتاب پنج دشمن کار تیمی، این‌جا هم با یک داستان مدیریتی طرف هستید. اگر نسخهٔ فارسی را معیار قرار دهیم، حدود ۱۷۵ صفحه از این کتاب ۲۵۰ صفحه‌ای به داستانی اختصاص یافته که لنچیونی برای شما تعریف می‌کند.

پس از پایان داستان، او مدل خود را شرح می‌دهد و توضیح می‌دهد که سه ویژگی شخصیتی که برای کار تیمی ضروری می‌داند، چه هستند (حدود ۲۰ صفحه). بخش پایانی کتاب هم به مجموعه‌ای از نکات کاربردی دربارهٔ همین ویژگی‌ها پرداخته است (نزدیک به ۵۰ صفحه). مثلاً توضیح می‌دهد که ویژگی‌های پیشنهادی او را چگونه در جلسات مصاحبه شغلی ارزیابی کنید و یا این که چگونه این ویژگی‌ها را به بخشی از فرهنگ سازمانی خود تبدیل کنید.

داستان | تلاش برای جستجوی بازیکن تیمی ایدئال

اگر بخواهیم دربارهٔ داستان‌سرایی برای آموزش مدیریت و کسب‌و‌کار حرف بزنیم، می‌توانیم با اطمینان بگوییم که سه نویسنده بیشتر از بقیه شنیده و خوانده شده‌اند: اسپنسر جانسون با کتاب «چه کسی پنیر مرا جابه‌جا کرد؟» الی گلدرت با کتاب‌هایی مانند «هدف» و «شانسی در کار نیست.» و پاتریک لنچیونی که تقریباً همهٔ کتاب‌هایش بر پایهٔ داستان بنا شده‌اند.

این که استفاده از داستان را برای آموزش بپسندید یا نه، تا حد زیادی سلیقه‌ای است.

برخی معتقدند که موضوعات، وقتی در در قالب داستان روایت می‌شوند، بهتر در ذهن‌شان می‌ماند. اما برخی دیگر می‌گویند که نباید برای یک حرف ساده، مخاطب را درگیر ماجرایی طولانی کرد. مثلاً اگر می‌خواهیم بگوییم صداقت خوب است، چه فایده‌ای دارد که یک قصهٔ خیالی صد صفحه‌ای تعریف کنیم که نهایتاً در آن فردی به خاطر دروغ‌گویی به عاقبتی سخت دچار شده است؟

اما به هر حال «آموزش با داستان‌سرایی» یک ژانر شناخته‌شده است که طیف گسترده‌ای از نویسندگان، از سعدی تا لنچیونی را در بر می‌گیرد.

اگر بخواهیم داستان بازیکن تیمی ایدئال را با پنج دشمن کار تیمی مقایسه کنیم، نخستین چیزی که به وضوح به چشم می‌خورد، چگالی کمتر داستان است. یعنی گاهی دو یا سه صفحه می‌خوانید و می‌بینید به حاشیه‌هایی پرداخته شده که نه‌تنها به پیام اصلی کتاب ربطی ندارند، بلکه حتی در حد فضاسازی هم مفید نیستند و به کار نمی‌آیند.

از سوی دیگر، پیام‌ها و نتیجه‌گیری‌ها هم از دل داستان برنخاسته و غالباً به داستان تحمیل شده‌اند.

برای این که این دو حالت را بتوانید مقایسه کنید، داستان چوپان دروغ‌گو را در نظر بگیرید. روند داستان به شکلی است که ما قانع می‌شویم دروغ‌گویی‌های قبلی چوپان باعث شده که حرف‌هایش کمتر باورپذیر باشد و در پایان داستان نتیجه می‌گیریم که نباید دروغ بگوییم.

حالا فرض کنید داستانی می‌خوانید که در آن چوپان سرگرم کارش است و در مورد گوسفندهایش حرف میزند و کمی هم به چشم‌انداز سبز چمن خیره می‌شود. بعد در حالی که خوابالوده بر زمین دراز کشیده با خود می‌گوید: «من نباید دروغ بگویم. چون چوپان ده بالا که دروغ‌گوست، دوست‌داشتنی نیست.»

بخش بزرگی از داستان‌سازی‌ لنچیونی در این کتاب، از این جنس است. این چند جمله را بخوانید:

ترجمه کتاب بازیکن تیمی ایده آل

زحمت ترجمهٔ کتاب بازیکن تیمی ایدئال را آقای رضا رایان راد بر عهده گرفته و #انتشارات آریاناقلم آن را به بازار عرضه کرده است. ترجمه روان است و کتاب را می‌توانید با سرعت و سادگی بخوانید.

اگر به هر علت قصد یا فرصت ندارید تمام کتاب را بخوانید، پیشنهاد ما این است که مطالعهٔ بخش مدل (صفحات ۱۷۹ تا ۱۹۹) را در اولویت قرار داده و سپس به سراغ بخش کاربرد (از صفحه ۲۰۰ تا پایان کتاب) بروید و در پایان، داستانِ ابتدای کتاب را بخوانید.

البته اگر هدف شما – چنان که در متن درس اشاره شد – استفاده از این کتاب به عنوان زمینه‌ساز بحث دربارهٔ عملکرد تیمی باشد، بخش اول کتاب هم نقش مهمی ایفا می‌کند. چون نکته‌ها و اشاره‌های آن می‌تواند نقطهٔ شروع خوبی برای بحث باشد.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری مهارت کار تیمی به شما پیشنهاد می‌کند: