امید داشتن به آینده | آیا امید همیشه خوب است؟

۲۷ نظر برای امید داشتن به آینده | آیا امید همیشه خوب است؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : مریم رئیسی



امروز توی اینستاگرام یک استوری دیدم که توئیتی از آقایی به نام تسبیحی رو پست کرده بود.

مضمون توئیت این بود که گروهی از هموطنان به شکل مزمن قصد مهاجرت دارند اما نمیرن و برای این منظور کار مهمی هم انجام نمیدن؛ اما حالت "زندگی موقت" گرفته‌اند و در مواجهه با مشکلات روزمره با یک "باید رفت" خودشون رو تسکین میدن و مهاجرت برای اونها حکم آرام‌بخش موقت رو داره فقط.

به یاد این درس و امیدِ دوردست افتادم. به نظرم وقتی رویایی داریم, مثل مهاجرت که ایشون بیان کرده, و کاری براش انجام نمیدیم اما همچنان یادآوری اون رویا و آرزو و رسیدن بهش برامون لذت‌بخشه, اینجا امید دوردست برامون حکم مخدر رو داره.

به این فکر کردم که کجاها توی زندگیم رویا و آرزویی داشتم اما اقدام جدی و مهمی براش انجام ندادم و این باعث شده که به جای زندگی تمام و کمال زندگی موقت داشته باشم؟

خیلی وقتها برای رسیدن به آرزوها و خواسته‌هامون کار مهمی انجام نمی‌دیم اما توی ذهنمون هستن و این باعث میشه که از اونچه که داریم کامل لذت نبریم.

به فکر یک شغل رویایی هستیم و بنابراین به شغل فعلیمون به چشم شغل موقت نگاه کرده و لذت کافی ازش نمی‌بریم.

به داشتنِ ماشین مورد علاقمون فکر می‌کنیم و ماشین فعلیمون به چشم‌مون نمیاد و دوستش نداریم.

و کلی مثال دیگه که آرزوی داشتن چیزی در آینده‌, بدون اقدام جدی در این زمینه, ما رو از لذت بردن از داشته‌های حالِ حاضرمون محروم می‌کنه.

اما وقتی برای خواسته ای که داریم, هرچند بزرگ و رویایی و ظاهرا دور از دسترس, برنامه داشته باشیم و براش تلاش کنیم, حتی اگر بهش نرسیم, دیگه حالت "زندگی موقت" نخواهیم داشت و لذت بیشتری از لحظات زندگیمون و داشته‌هامون می‌بریم.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.