چند نکته در سناریو نویسی برای یک استراتژیست: آرکتایپ های سناریو

آرکتایپ های سناریو شاید ابتدا واژه نامانوسی به نظر برسد. شاید هم بتوان از اصطلاح الگوهای کلیدی برای سناریو نویسی استفاده کرد که به نظر ما اصطلاح مناسب‌تری هم هست (و به تدریج آن را به کار خواهیم برد).

اما با توجه به اینکه اصطلاح آرکتایپ های سناریو در بحث سناریو نویسی و سناریوپردازی (Scenario Planning) بسیار رایج است، تصمیم گرفتیم بحث ابتدا با همان اصطلاح رایج آرکتایپ های سناریو آغاز شود تا در آینده اصطلاحات و معادل‌های بهتری را جایگزین آن کنیم.

[درس مرتبط: آرکتایپ چیست؟]

سناریو نویسی و فکر کردن به سناریو کار عجیبی نیست. کافی است درس تعریف سناریو در متمم را به یک مدیر یا کارشناس یا هر فرد دیگری نشان دهید تا به شما بگوید که این مفهوم برایش آشناست و دائماً از آن استفاده می‌کند و سناریو نویسی و تعریف سناریو برای او یک ایده‌ی جدید نیست.

این سوال، حداقل یک پاسخ ساده و واضح و البته تلخ دارد که اگر درس خطای تایید خود در سلسله درس‌های تصمیم گیری متمم را به خاطر داشته باشید، حتماً می‌توانید آن را حدس بزنید:

ما با سناریو نویسی به جای اینکه به رویدادهایی محتمل در آینده فکر کنیم، به رویدادهای منطبق بر گذشته فکر می‌کنیم.

بعضی از ما هم، به جای تدوین رویدادها به ترسیم رویاها می‌پردازیم و حاصل این می‌شود که سناریو نویسی بیش از آنکه به ابزاری برای برانگیختن ذهن و فکر تبدیل شود، به یک شیوه داستان گویی در مورد چشم اندازهای مطلوب آینده تبدیل می‌شود.

بحث آرکتایپ های سناریو از اینجا مطرح شده و می‌کوشد به ما کمک کند که تا حد امکان از دام این نوع خطاهای شناختی فاصله بگیریم.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری تفکر استراتژیک به شما پیشنهاد می‌کند: