وداع با اسلحه | نوشته‌ی ارنست همینگوی

۲۷ نظر برای وداع با اسلحه | نوشته‌ی ارنست همینگوی

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : محمدرضا شعبانعلی



برای من این بحث، تداعی‌گر دو نکته بود.

نکته‌ی اول اینکه 

پاراگرافی که به روایت مورچه‌ها پرداخته برایم تداعی‌گر وضعیت جنگ بود.

موقعیت راوی نسبت به مورچه‌ها، در نگاه من، تا حد زیادی شبیه موقعیت سیاستمداران و قدرتمندان نسبت به سربازان هست.

بی‌تفاوت بودن راوی نسبت به مرگ مورچه‌ها، این حس را در من القا کرد که اگر چه او الان خودش مورچه‌ای در یک سیستم بزرگ‌تر در بازی قدرتمندان است، اما شاید اگر خودش در همان موقعیت قرار می‌گرفت، نگاه چندان متفاوتی به سربازان نداشت.

نکته‌ی دوم اینکه معمولاً در ترجمه‌های نجف دریابندری، مقدمه‌ها هم زیبا و دوست‌داشتنی هستند و سبک نگارش خاص دریابندری را در آنها به خوبی می‌توان حس کرد.

چند جمله از قسمت پایانی مقدمه - که به خودکشی همینگوی اختصاص دارد - را در اینجا نقل می‌کنم:

صبح روز دوشنبه، یازدهم تیر ماه ۱۳۴۰ همینگوی از خواب برخاست.

ظاهراً حالش خوش بود.

از پلکان خانه‌اش پایین رفت و تفنگ شکاری گرانبهای خود را برداشت.

کسی ندانست چه گذشت.

همین قدر صدای تیری شنیده شد.

هنگامی که زنش سراسیمه به بالین او رسید، همینگوی را کشته یافت.

زنش عقیده داشت که گلوله تصادفاً در رفته است.

اما این تصادف، باید تصادف نادری باشد.

زیرا همه چیز حکایت می‌کرد که گلوله در دهان همینگوی خالی شده است.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.