منابع تکمیلی: سوال‌های نشریه‌ی تایم از نسیم طالب

۱۵ نظر برای منابع تکمیلی: سوال‌های نشریه‌ی تایم از نسیم طالب

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : محمد میلادی



به نظر من توجه به پادشکنندگی حتی در کسب و کار ها هم خیلی پشت گوش افتاده.

چیزی که من در مورد پادشکنندگی می بینم و خودم هم دچارش شدم اینه که مدام  کسب و کارهایی رو راه اندازی می کنیم و برای تامین زیر ساخت های اون ها مشغول جمع آوری ابزار می شویم، در حدی که کار کردن با خود این ابزار اینقدر واسمون دغدغه  می شه که بازم دنبال ابزار واسطه برای تسهیل کارکردشون می گردیم.

وقتی گذشته ی کارافرین های موفق رو می شنویم، متوجه می شویم که اون ها با 2x2=4  شروع کردن و اینقدر ساده کارشون رو آغاز کردند، که تسلط کافی رو بر کارشون داشتند و کم کم در و بعد از اشباع ظرفیت هایشان، تاکید می کنم(بعد از اشباع ظرفیت هایشان) کسب و کارشان را بزرگ کردند و به شکل پادشکننده عمل کردند.

اما معمول ما بخاطر اشراف بر ابزار ها، و توهم به روز بودن و آشنایی نسبی با تکنولوژی ها و دانش های نوین، در دام تامین ظرفیت های پیش از لزوم می شویم و بار ذهنی و جسمی خود را اینقدر سنگین می کنیم که نبود تاب تحمل این فشار ما را از پادشکننده شدن محروم می کند.

پ ن: معمول کسب و کارهای موفق(البته تا آنجایی که من می شناسم) برای رسیدن به 64 (عدد 64 را جهت ساده شدن تعریف انتخاب کردم و دلیل خاص دیگری ندارد) ، (4=2+2) را بصورت مرحله به مرحله 16 بار با هم جمع می کنند تا به 64 برسند. البته شرکت هایی مثل اپل فکر می کنم 2 را از طریق رساندن به توان 6،(انتخاب استراتژی ها و شناخت کافی از ابزار) تبدیل به 64 کردند. اما کسب و کارهای عجول (مثل خود بنده) با سینه ی سپر شده می گویند،

_ ما با سواد (مثل mba خوانده ها) هستیم و برای رسیدن به 64، 8 را در 8 ضرب می کنیم و به 64 می رسیم، غافل از اینکه هر کدام از این دو تا 8، زیر ساخت هایی دارند که اگر بر آنها تسلط کافی نداشته باشیم می توانند هر لحظه با نوسانات،بازار،اقتصاد،نیازهای مردم،روحیه ی ما،تعامل ما با شرکا و و و... متزلزل شوند.

پ ن2: دوست داشتم بیشتر بنویسم اما متوجه شدم همه ی این حرف ها را هم  می شد خلاصه تر نوشت اما بلد نبودم.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.