تراکم شهری | فاصلهی تصویر شهرها از تصور ما

تریستان ژو (Tristan Zhou) این فرصت را داشته که زندگی در نقاط مختلفی از جهان را تجربه کند.
او در توکیو به دنیا آمده و در شانگهای بزرگ شده است. درس عکاسی خوانده و اکنون هم در سیاتل آمریکا زندگی میکند. ژو به عنوان یک عکاس فریلنسر برای کارفرماهای بسیاری، از جمله گوگل و کادیلاک، کار کرده است.
اما در میان همهی کارها و پروژهها، علاقهی شخصیاش روایت داستان شهرهاست.
بسیاری از عکسهایی که ما از شهرهای مدرن امروزی میبینیم، تصویری زیبا و تمیز از شهر را پیش چشمانمان نمایش میدهند. مناظری که با وجود تراکم بالا، معمولاً دلباز هستند.
اما میدانیم که این تصویرهای تمیز از نماهای متراکمِ کارتپستالی، معمولاً روی دیگری هم دارد. بخشهای دیگری از شهر، شکل دیگری از تراکم را تجربه میکنند. کارگران، نیروهای خدماتی، طبقات ضعیفتر و کسانی که در فضاهای تنگتر و فشردهتر، زندگی را به شکل دیگری تجربه میکنند.
همین تنوع بافت مسکونی در شهرهای مدرن باعث شده کسانی مانند تریستان ژو به این باور برسند که بسیاری از شهرهای مدرن و پیشرفتهی امروز و فردا با آن مدینهی فاضلهای که ما تصور میکنیم، فاصله دارند.
این روایتگران میکوشند با به تصویر کشیدن بخشهای دیگر شهرها – که شاید بتوان آن را ناآرمانشهر نامید – تصور ما را به واقعیت نزدیکتر کرده و ترغیبمان کنند به توسعهی متوازن و پایدار فضای شهری بیشتر فکر کنیم.
در ادامه چند عکس را که ژو از نقاط مختلف چین، هنگکنگ و تایلند ثبت کرده با هم میبینیم:
اما آنچه تا اینجا دیدیم، هیچکدام مشهورترین کار ژو نیستند.
مشهورترین (یا شاید یکی از مشهورترین) اثرِ ژو تصویری است که او از یک مجتمع ساختمانی درهمفشرده در هنگکنگ ثبت کرده است. متجمعی که از گره خوردن پنج ساختمان در هم تشکیل شده و فضایی محصور و کمنور را ساخته که به عنوان Monster Building شناخته میشود.
از روی این عکس به سرعت عبور نکنید و بکوشید حتی برای چند ثانیه، فضای آن را تصور کنید:
البته باید به یک نکتهی مهم هم اشاره کنیم.
این تصویر کمی دستکاری شده است. ژو دو عکس از این مکان را روی هم قرار داده یا اصطلاحاً Superimpose کرده است. در واقع، ارتفاع اصلی ساختمان، کمی کوتاهتر است.
اما نه آنقدر کوتاه که فکر کنیم فضای کافی برای تنفس در این مجتمع وجود دارد. کافی است تصویری را که عکاسی دیگری به نام سارا از همین محل ثبت کرده ببینیم (+):
به همین علت است که دربارهی کار او گفتهاند (+): «تریستان ژو واقعیت را تغییر شکل نداده است، او صرفاً واقعیت را از نگاه خودش تصویر کرده است.»
به تعبیری دیگر، میتوان کار زیبای ژو را شبیه کسی دانست که در یک نوشته، زیر یک کلمه خط میکشد. متن، تغییر ماهیت نداده، بلکه صرفاً بر یکی از نکاتش تأکید شده است.
ماهیت عکس ژو هم با واقعیت در تضاد نیست. او صرفاً تلخیِ تراکمِ زندگیِ تودهای از مردم را نشان میدهد که معمولاً در بیرون قاب عکاسان قرار میگیرند. در نقطهای از یک شهر که به تعبیر ویلی بولگر، حتی موشها هم برای عبور از آنجا روپوش به تن میکنند.
اگر سبک عکاسی تریستان ژو را پسندیدهاید، میتوانید به اکانت اینستاگرام او به آدرس instagram.com/trystane سر بزنید.
دوست عزیز.
شما با عضویت رایگان به عنوان کاربر آزاد متمم (صرفاً با تعیین نام کاربری و کلمهی عبور) میتوانید به حدود نیمی از چند هزار درس متمم دسترسی داشته باشید.
همچنین در صورت تمایل، با پرداخت هزینه عضویت، به همهی درسهای متمم دسترسی خواهید داشت. فهرست برخی از درسهای مختص کاربران ویژه متمم را نیز میتوانید در اینجا ببینید:
فهرست درسهای مختص کاربران ویژه متمم
از میان درسهایی که در فهرست بالا آمده است، درسهای زیر از جمله پرطرفدارترین موضوعات هستند:
دوره MBA | مذاکره | کوچینگ | توسعه فردی
فنون مذاکره | تصمیم گیری | مشاوره مدیریت
تحلیل رفتار متقابل | تسلط کلامی | افزایش عزت نفس
چگونه شاد باشیم | هوش هیجانی | رابطه عاطفی
خودشناسی | شخصیت شناسی | پرورش کودکان هوشمندتر
اگر با فضای متمم آشنا نیستید و دوست دارید دربارهی متمم بیشتر بدانید، میتوانید نظرات دوستان متممی را دربارهی متمم بخوانید و ببینید متمم برایتان مناسب است یا نه. این افراد کسانی هستند که برای مدت طولانی با متمم همراه بوده و آن را به خوبی میشناسند:
مجموعه زنگ تفریحهای متمم که به نوعی به عکاسی مربوط هستند
- موزه کرونا | منتخبی از آثار هنری درباره کرونا
- تراکم شهری | فاصلهی تصویر شهرها از تصور ما
- فرانک کونرت | آثاری که ما را به توقف در جهان خود دعوت میکنند
- منتخبی از عکسهای حیوانات (تیم فلچ)
- عکسهای ترکیبی خلاقانه | خوزه ناوارو
- تصاویر جنگ جهانی اول
- عکس های جالب حیوانات
- کارهای سورئالیستی خانم بریژیت کوکن برگ
- چند عکس نمای نزدیک از پشه ها
- عکس های خلاقانه ترکیبی استیون مک منامی
- سورئالیسم در عکاسی – نمونههایی از آثار هنری دیجیتال ژولیان تبه
- مجموعه عکس پنگوئن ها (پاول نیکلن)
- برخی از عکسهای برگزیده مسابقه عکاسی اودوبان
- عکسهای زیبای حیوانات (منتخب آلبوم هفتگی آتلانتیک)
- اریک یوهانسون و سورئالیسم در عکاسی
- معرفی یک عکاس: کریستین زیگلر
- داستان سفر ماشین های اسباب بازی
- زنگ تفریح: موج و فانوس دریایی – نمونه عکس های فابریس روبن
- عادتها و نکات مرتبط با عکس و عکاسی
- مسابقه عکاسی نیکون و دنیای موجودات میکروسکوپی
- رد پای گمشده زمان
- عکس های خلاقیت با سایه و نور (کومی یاماشیتا)
چند مطلب پیشنهادی از متمم:
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
ثبتنام | اطلاعات بیشتر فهرست درسهای متمم
نویسندهی دیدگاه : مهدی - علیزادگان
سلام به همه متممی های عزیز و گرانقدر
آیا این سرنوشت محتوم بشر این هست که همواره باید در یک درام زندگی کند که نه خوب آن مطلقا خوب و نه بد آن مطلقا بد است؟
حال که در این دنیای دو وجهی سیر میکنیم، میتوانیم به قصد تغییر و تحول دنیا و بشریت فکری و اقدامی بکنیم و یا باید بپذیریم که دنیا و زندگی اینگونه است.
خیر و شر / نور و ظلمت / خدا و شیطان / مرد و زن / زشت و زیبا / فقیر و غنی
این ها هیچکدام مطلق نیستند و از هیچ جنبه ای صفت مطلق را برنمیتابند مگر اینکه دست عمدی موجب آن شده باشد.
جنبه عمد مانند فقیری است که به هر دلیل غیر از خود دستش را کوتاه کردهاند تا به فقر کشیده شده باشد. مانند نوری است که از بیرون به داخل خانه میتابد. و مانند جراحی ناموفق زیبایی صورت توسط جراح ناشی باشد.
آیا خدا و شیطان و یا نور و ظلمت و یا زشتی و زیبابی و یا فقر و غنا را میتوان موضوع امر عمدی در نظر گرفت؟ آیا واقعا نظام طبقاتی دو وجهی شده، یک امر تولید شده است و یا امری طبیعی و یا حداقل عادی میباشد؟
در این عکسها آنچه که مشاهده میشود و به درستی و مفهومی هم بیان میکند، این است که فاصله وجود دارد و این فاصله بسیار زیاد است. اما نمیتوان به این موضوع رسید که آیا عمدی در کار بوده است و یا مکانیزمهایی اجتناب ناپذیر، بروندادی به این شکل داشتهاند. اگر عمدی بود، حتما در دنیا نمونههای غیر عمد آن نیز وجود داشت که میگویند کشورهای اسکاندیناوی اینگونهاند اما تا آنجا که نگارنده پرس و جو کرده است در آن کشورها نیز فاصلهها وجود دارد ولی تلاشی در جهت کاهش فاصله ها مشاهده میگردد، و اگر همه اینها نتیجه مکانیزمهای اجتماعی و یا سیاسی هستند، شاید وقت آن باشد که در نگاهمان نسبت به اجتماع و سیاست و فرهنگ و آن تَعَّبُد و تقدسی که بسیاری از اعضاء جامعه بشری به آن معتقد هستند بازنگری کنیم.
برداشت من اینگونه است که در هر حال ما چنین فاصلهی طبقاتی خواهیم داشت مگر اینکه کلا نگاه و دیدمان را تغییر بدهیم. و این امر حداقل در کوتاه مدت میسر نیست و برای اینکه این امر آگاهی بخش و روشنگرانه رخ بدهد نیاز به تامین دلیل و برهان کافی میباشد و به نظر میرسد که آقای تریستان ژو (Tristan Zhou) و چنین روندهایی در هرکجای دنیا و توسط هر کسی که باشد، در حال تامین دلیل برای ایجاد فضای فکری تحول در بشر میباشد و از همین رو و دیگران در این مسیر بسیار ارزنده و مهم محسوب میگردد.
سپاس