مدیریت در شرایط ابهام: دنیای سه حالتی – به چیزی که شکننده نیست چه می‌گویید؟

۱۸۶ نظر برای مدیریت در شرایط ابهام: دنیای سه حالتی – به چیزی که شکننده نیست چه می‌گویید؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : بابک یزدی



/1 اولین­ بار اسم نسیم طالب رو از محمدرضا شعبانعلی شنیدم. بعدها هم خود محمدرضا از حسرتی گفت که نسبت به هوش نسیم طالب داره. دو تا کتاب Anti-fragile و Black swan رو زودتر خوندم و بعد از مدتی به توصیه محمدرضا کتاب Fooled by randomness اش رو خوندم. توی یک کلام نسیم طالب فرق داره و متمایزه. سرسخت و جنجالی و به راحتی دشمن­ تراشی می­ کنه واسه خودش که اتفاقا به نظرم توی تثبیت و حتی بهتر بگم Anti-fragile بودن برند شخصیش خیلی کمکش کرده. پای صحبتش که بنشینی خیلی سخت می­تونی بلند شی و به قول یکی از دوستام همه­ نوشته­ هاش رو می­خوای که هایلایت کنی!
/2 مطمئنا توی متمم کامل ­تر و شیواتر ازش می­شنویم. اما  یه نکته رو که توی همین بحث Anti-fragile بودن مطرح می­ کنه و من خیلی دوست دارم اینه که مرگ لازمه! برای یک سیستم بزرگ­تر لازمه که اجزاش میرا باشند تا اون سیستمِ بزرگ­تر نه ­تنها ثبات داشته باشه بلکه چیزی بالاتر از ثبات، بهتر بشه، قوی­تر بشه و پویا­تر! چون به غذا هم علاقه داره، صنعت رستوران ­داری رو مثال می­زنه. می­گه که توی این صنعت ، رستوران­ های زیادی با هم در رقابتند و در اثر این رقابت آمار مرگ و میر رستوران ها بالاست اما در اثر همین روند تکاملی طعم ­ها و غذاهای خوشمزه­ تری بوجود می ­آد و خیلی هم خودش رو مدیون کارآفرین ­ها می­ دونه و منظورش اینه که خیلی از کارآفرین ­ها داخل بازی می­ شند مثل همین رستوران­ داری و از بین می ­رن ولی در اثر همین رقابت­ هاست که امروز این­همه غذای خوشمزه وجود داره و این صنعت این قدر قویه!
/3 جالبه که پیتر ثیل هم توی کتاب از صفر تا یک­ از رستوران­ها مثال می ­زنه ولی یه جور دیگه! پیتر ثیل معتقده که رقابت سود رو نابود می ­کنه و برای این که این رو خوب نشون بده از دورانی که توی تیم Paypal بودن مثال می­ زنه و نشون می­ده در حالتی که حاشیه سود کاری که اون­ ها می ­کردن ( به­ خاطر نو بودن و انحصاری که داشته) بسیار بالا بوده! وقتی اون و تیمش برای مثلا صرف ناهار می ­رفتن تعداد بسیاری زیادی رستوران می ­دیده که در رقابت سنگینی باهم بودن و اون و تیمش می­ تونستند با آسودگی از خوشمزه­ ترین غذاها استفاده کنند در حالی که بعضی از اون رستوران ­ها برای حداقل کردن هزینه از مثلا مادربزرگشون برای ظرف ­شستن و مثلا از خواهر خانواده برای صندوق­ داری استفاده می­ کردن! ( این مفهوم انحصاری که مدنظر پیتر ثیل هست بسیار با انحصاری که مثلا از طریق رانت و پارتی­ بازی بوجود می ­آد فرق داره! )
/4 قسمت دو و سه این کامنت رو نوشتم تا به قسمت چهار برسم و از برداشت خودم بگم. به نظر من پلت­فرم­های اشتراکی مثل Applestore یا مثال داخلی­ ش اپلیکیشن بازار یا Uber (سرویس اشتراکی حمل و نقل) یا Airbnb (سرویس اشتراکی محل اقامت) روی همین اصل استوارند. یعنی رقابت شدید و میرابودن اعضاشون مثل اپلیکیشن ­هایی که توی Applestore فروخته می ­شن، اون­ها رو Antifragile می­کنه و انحصاری (از نوع پیتر ثیلیش!) مثلا توی یه موضوع خاص مثل بازی و گیم هزارن توسعه ­دهنده بازی­های خودشون رو عرضه می­کنن ولی توی یه روند خونین خیلی­ هاشون نابود می­شن و ضررده، عده معدودی­ هم سودشون سر به فلک می­ذاره ولی آخر برنده بازی خود Apple و شرکت­ های مشابه ­ان که از فروش هر بازی درصد قابل­ توجهی به خودشون رسیده. من این نکته رو که با خودم مرور می­کنم همیشه به یاد این حرف محمدرضا  می ­افتم که "توی بازی قمار، برنده اون کسیه که میز قمارو می­چینه!"

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.