پیش از این هم در پاراگراف فارسی متمم به کتاب‌های #آلن دو باتن سر زده‌ایم و بخش‌هایی از نوشته‌های او را نقل کرده‌ایم. این بار هم قصد داریم بخش کوچکی از کتاب آرامش آلن دو باتن را با هم بخوانیم. نکته‌ای که او در این نوشته مطرح می‌کند ساده است، اما بد نیست به عنوان یک تذکر و یادآوری،

سال‌هاست که ما در متمم، لابه‌لای درس‌های سنگین و جدی، مطالبی را با عنوان #زنگ تفریح منتشر می‌کنیم. بخش قابل‌توجهی از این زنگ تفریح‌ها، به عکس‌ها و #تصاویر حیوانات اختصاص داشته است. اما اخیراً به پیشنهاد دوستان متممی، عکس گل‌ها و گیاهان و درخت‌ها را هم به زنگ تفریح‌ها افزوده‌ایم. تا کنون از این مجموعه، عکس‌های گل نرگس و عکس درخت ارغوان، گل

#دعوت به گفتگو در متمم، فضایی برای بحث، طرح نظرات و تبادل تجربه‌هاست. معمولاً برای این‌که به اصطلاح، «سر صحبت باز بشود» و بستری برای صحبت‌ کردن به وجود بیاید، یک جمله یا یک متن را پیش رو می‌گذاریم و مبنای شروع بحث قرار می‌دهیم. این‌بار جمله‌ای از آلبرت شوایتزر را انتخاب کرده‌ایم، که می‌تواند تداعی‌گر

برای بسیاری از ما، اروپا یعنی اروپای غربی. وقتی می‌گوییم کشورهای اروپایی، بیشتر به کشورهایی نظیر آلمان و انگلیس و فرانسه توجه داریم و معمولاً فراموش می‌کنیم که اروپا، حداقل روی نقشه، کشورهای دیگری مانند لهستان و مجارستان و کرواسی و اسلواکی و آلبانی را هم شامل می‌شود. اسلاونکا دراکولیچ در کتاب کافه اروپا داستان