کتاب قصر شیشه ای (جینت والز)

۱۶ نظر برای کتاب قصر شیشه ای (جینت والز)

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : متین خسروی



استاد زبانی داشتم، که بیشتر از زبان یاد دادن، بهمون یاد گرفتن یاد می‌داد؛ بعد به عنوان مثال توی یادگیری، باهامون زبان کار می‌کرد. موقع تمرین speaking مجبورمون می‌کرد در مورد کتاب‌های مختلف و مفاهیمی که توش بود صحبت کنیم، و موقع listening فیلم‌های زیبایی برامون می‌ذاشت و بعد در مورد اون چه شنیده‌بودیم بحث می‌کردیم...

یادمه بهمون می‌گفت تو هر طبقه‌ای از جامعه، آسیب‌هایی هست که کسانی که بتونن از اون‌ها دوری کنن رشد می‌کنن اما اکثریت با اون آسیب‌ها دست به گریبانن.

در ادامه می‌گفت که دقت کنید اکثر آدم‌های موفق و تأثیرگذار در جهان از طبقه‌ی متوسط جوامع هستن. می‌گفت «کسانی که از طبقه‌ی ضعیف هستن، معمولاً حتی تو ذهنشونم نمیاد که می‌شه پیشرفتی کرد و شایدم از ضعف هیچ وقت نتونن روی پای خودشون وایسن؛ از طرف دیگه افراد طبقه‌ی مرفه هم اینقدر از رفاه برخوردار بودن که خیلی از بچه‌هاشون به فکرشونم نمی‌رسه مشکلی هست و باید حلش کنن... مگه شانس بیارن و بیرون خانواده‌شون با چیزی روبرو شن. اما طبقه‌ی متوسط، اونقدر قدرت دارن که بتونن دستشونو روی زانوهاشون بذارن و پاشن، از اون طرف اونقدر مشکل دیدن که انگیزه‌ی حرکت و تغییر داشته‌باشن.»

داشتم فکر می‌کردم پدر ژانت والز شاید به لحاظ مالی از طبقه‌ی ضعیف بود، اما رفاه و آسایش فقط پول نیست...

اون در کل فضایی ساخته‌بود تا اعضای خونواده ضمن این که مشکلات رو می‌بینن، این جرئت رو هم داشته‌باشن که دستشونو روی زانوهاشون بذارن و بلند شن.

لفظ «زخم» که دکتر شیری استفاده می‌کنن رو خیلی دوست دارم. گاهی فکر می‌کنم بعیده آدم بدون زخم به خودش زحمتِ بلند شدن و حرکت‌کردن بده؛ اما اگه از یه حدی بیشتر زخم بخوره هم از شدت ضعف خیلی سخت ممکنه بتونه بلند شه.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.