جمله‌های روزانه متمم | بخش بیست‌و‌هفتم

24 نکته برای جمله‌های روزانه متمم | بخش بیست‌و‌هفتم

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : علیرضا امینی نائینی



چشم دل باز کن که جان بینی!

نوجوانی 16 ساله بودم که دوست داشتم از روی دست دیگران کارهای خوب را ببینم و با بازخورد دیگران آنچه ناپسند است اصلاح کنم. بیشتر حرف دیگران برایم اهمیت داشت و کوچکترین حرف های ضد من ناراحتم می کرد. با یکی از رفقا همان زمان صحبت کردم و داستان پیرمرد خر سوار و پسرش را برایم روایت کرد که نگرشم را به حرف مردم دگرگون کرد:

پیرمردی با پسرش در شهر سوار بر خر بود. پسرش اما افسار اسب را در دست داشت و حیوان را هدایت می کرد. مردم که این صحنه را دیدند با خود گفتند: چه پیرمرد بی ملاحظه ای! جوان رعنا پیاده رود و از لذت سواری محروم گردد اما پیرمرد که همواره بر خر سوار بوده بر روی آن بنشیند. پیرمرد پیاده شد و پسر را سوار بر خر کرد. مردم دوباره صحنه جدیدی را دیدند و اینبار حرف ها عوض شد: پیرمرد فرتوت پیاده رود و جوان پرانرژی و کم سن و سال سوار بر خر باشد. دریغ از اندکی احترام و ملاحظه! اینبار هر دو پیاده شدند و باز زمزمه های دیگر: دو ابله را نگاه کن! عوض اینکه سوار بر خر شوند خر بر آن ها سوار شده و هیچکدام نمی کنند بر خر سوار شوند و کمی به خود احترام بگذارند. اینبار تصمیم گرفتند هر دو بر خر سوار شوند و اینبار هم مردم صحبت هایی می کردند: جفایی که اینها به حیوان بیچاره می کنند نادرشاه به هند نکرد! حیوان بی زبان را سوار شدند و نمی دانند چه رنجی را باید زبان بسته تحمل کند.

هر کار کنیم باز مردم حرف خودشان را می زنند مهم این است که ما به ندای صالح درونی خودمان گوش فر دهیم و به آن توجه کنیم. مردم کتاب رایگان نمی خوانند چون رایگان است. کتاب گران نمی خرند چون گران است. فقط حرف می زنند چون مفت است.

اجازه نده که سر و صدای حرفها و نظرات دیگران، کاری کند که صدای خودت را نشنوی!

 
دوست گرامی مشاهده تمرینهای مربوط به این درس، صرفا برای کاربران متمم امکانپذیر میباشد.
.