یک باستان‌شناس در خانه‌ی شما
می‌دانید که ما در متمم، هر از چندگاهی به سراغ تجربه های ذهنی می‌رویم.
تجربه های ذهنی یا Thought Experiments از جمله تمرین‌هایی هستند که برای پرورش تصویرپردازی ذهنی و افزایش قدرت تحلیل، افزایش تمرکز و توسعه خلاقیت مورد استفاده قرار می‌گیرند.
بازگشت به دنیای نخستین، ماهی‌های سالمون در اطراف ما، روبات‌های نویسنده و مصرف پلاستیک از جمله تجربه‌های ذهنی بوده‌اند که تا کنون مطرح کرده‌ایم.
این بار می‌خواهیم به سراغ یک تجربه‌ی ذهنی تازه با نام یک باستان شناس در خانه‌ی شما برویم. این تجربه را جفری میلر در کتاب Spent مطرح کرده است.
البته موضوع کتاب میلر، تجربه‌ی ذهنی نیست و او در کتابش، رفتار مصرف‌کنندگان و الگوی خرید آنها را بر اساس مدل پنج عاملی شخصیت تحلیل می‌کند. اما در بخش پایانی کتاب، چند تمرین پیشنهاد کرده که یکی از آنها، همین تجربه‌ی ذهنیِ باستان شناس در خانه است.
باستان‌شناس در خانه
یک ساعت وقت بگذارید و در خانه‌ی خود بگردید. وسایلی را پیدا کنید که می‌توانند برای مدت طولانی، باقی بمانند. آن‌قدر طولانی که که یک باستان‌شناس، حدود پنج‌هزار‌سال بعد، آنها را کشف کند.
سعی کنید حدس بزنید پنج هزار سال بعد، چه چیزی از آن وسیله باقی می‌ماند و باستان‌شناسی که آن را می‌بیند، چه کاربردی برای آن پیدا می‌کند و در مورد سبک زندگی شما چه قضاوتی خواهد داشت.
خوشحال می‌شویم که یافته‌های خود را با ما هم در میان بگذارید.
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
ثبت‌نام | اطلاعات بیشتر فهرست درس‌های متمم
نویسنده‌ی دیدگاه : مهدی جلالی
باستان‌شناسان امروزی، دوره‌های گذشته‌ی زندگی بشر رو بر اساس اشیاء پرکاربرد اون دوره نامگذاری کردند. مثل عصر حجر، و عصر مفرق. احتمالا دوره‌ای که ما در اون زندگی می‌کنیم، توسط باستان‌شناسان 5000 سال آینده، بعنوان عصر پلاستیک شناخته می‌شه. حدود 100 سال پیش، نفت کشف شده، و از مشتقاتش مواد پلاستیکی تولید شده، و با توجه به محدودیت منابع نفتی، احتمالا حداکثر تا 100 سال دیگه هم این محصول رواج داره. بعد از اون انسانها باید بدنبال کشف و اختراع مواد دیگه‌ای با همین کارکرد باشند.
البته، تا جایی که من می‌دونم پلاستیک از اون دست مواده که تا 5000 سال آینده تجزیه نمی‌شه و به همین شکل باقی می‌مونه. حتی ممکنه بعضی از انواعش هیچ وقت تجزیه نشن. بنابراین از یک منظر دیگه هم می‌شه به این موضوع نگاه کرد. از 100 سال دیگه به بعد، مقدار پلاستیک موجود در دنیا ثابته، و انسانها برای بازیافت پلاستیک‌های موجود به دستاوردهای علمی زیادی می‌رسند. پلاستیک یک کالای لوکس محسوب می‌شه و فقط قشر الیت جامعه توانایی استفاده از اون رو دارند. به همین دلیل، در طول این 5000 سال، انسانها هرجایی که حدس زدند شهر بزرگی وجود داشته، و انسانهای مصرف‌گرای عصر پلاستیک زندگی می‌کردند را در جستجوی این ماده شخم زدند.
احتمالا باستان‌شناسان خیلی زود متوجه می‌شن که برخلاف دوره‌ی زمانی که خودشون در اون زندگی میکنند، در عصر پلاستیک، پلاستیک بیشتر در زندگی قشرهای متوسط به پایین جامعه نقش داشته؛ و ثروتمندان و مناطق الیت‌نشین، بیشتر از اشیاء‌ی استفاده می‌کردند که از فلزات و سنگ‌های طبیعی و چوب ساخته شده بودند. بنابراین، هرجایی که بطری‌های پلاستیکی، کیسه‌های پلاستیکی که (که مچاله شده‌اند و احتمالا مردم عصر پلاستیک آنها را در گوشه‌های کابینت چپانده‌اند)، شلنگ پلاستیکی، آفتابه، و مگس‌کش وجود دارد، آنها پی می‌برند که توده‌های مردم عادی در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند.
بر همین مبنا، پیدا کردن قاب پلاستیکی گوشی موبایل در همین مناطق توده‌نشین، شاید اونها رو به این فرضیه برسونه که این اشیاء مستطیل شکل یک تقدس خاصی در بین مردم عصر پلاستیک داشتند، و افراد تا دم مرگ اونها رو از خودشون دور نمی‌کردند؛ و این رو به عنوان یکی از ویژگی‌های جوامع فرودست در عصر پلاستیک بدونند.