کتاب خلبان جنگ: وقتی که متوفی واقعاً می‌میرد

۱۰ نظر برای کتاب خلبان جنگ: وقتی که متوفی واقعاً می‌میرد

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : شهرزاد راسخ



هر دو ترجمه ی فارسی بسیار زیبا بودند، اما به نظر من، ترجمه ی انگلیسی یه چیز دیگه ای بود... وقتی به ترجمه انگلیسی (از  Lewis Galantière) رسیدم، دیگه به زور تونستم جلوی اشکهام رو بگیرم. حس کردم خیلی بیشتر، نزدیک بود به حس آدمی که در سوگ نداشتن دوست نزدیکش، در حال درددل کردن هست.

Imagine those Wednesdays when, invariably, you lunched together. Wednesday is now a vacuum

و حالا ببین، اگر میشد متن اصلی خودِ اگزوپری رو خوند...

وقتی چندوقت پیش، پاراگراف آقای خلبان توی متمم منتشر شد، من هنوز کتاب خلبان جنگ رو نخونده بودم و از اونجاییکه محمدرضای عزیز هم از این کتاب تعریف کرده بود، بعدش مشتاقانه خریدم و خوندمش و بینهایت از خوندنش لذت بردم. دیشب هم با دیدن این پاراگراف دوباره کتابش رو آوردم، صفحاتیش رو ورق زدم و باز به نظرم اونقدر زیبا بود که فهمیدم یکبار دیگه باید بخونمش.

از بین ده ها متن زیبای این کتاب، به ناچار تنها یک پاراگرافش رو انتخاب کردم  -که با توجه به خبرهای ناراحت کننده ی جنگهایی که هنوز در گوشه کنار دنیا در جریان هست و اینکه هنوز در حسرت تجربه ی آرامشبخش یک صلح واقعی در دنیا، می سوزیم... - دوست داشتم اینجا بنویسمش:

"با نگاه کردن به این جاده های سیاهی که هم اکنون می توانم مشاهده کنم، به مفهوم صلح پی می برم. در دوران صلح هر چیز در لاک خودش هست. در دهکده، شب هنگام دهاتیها به خانه بر می گردند. غلات به انبارها بر می گردند. لباسهای زیر و ملافه های تا شده را در گنجینه ها می چینند. در دوران صلح، انسان می داند که هر چیز را در کجا پیدا کند. انسان می داند که هر یک از دوستان خود را کجا بیابد. همچنین می داند که شب را در کجا به روز خواهد آورد.

آه! وقتی که شیرازه از هم می گسلد، وقتی که دیگر انسان در دنیا جایی ندارد، وقتی انسان نمی داند در کجا به سراغ کسی که دوست دارد برود، وقتی شوهری که به دریا رفته بازنگشته است، در آن موقع است که صلح می میرد."

(خلبان جنگ - آنتوان دو سنت اگزوپری - ترجمه: اقدس یغمایی - صفحه ی 111)

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.