اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) چیست؟

اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD (مخفف Posttraumatic Stress Disorder) نوعی از عارضه های بلندمدت است که پس از تجربه عوامل استرس زای شدید در انسان‌ها مشاهده می‌شود.

تجربه های نزدیک به مرگ (تصادف و سانحه و جنگ و زلزله و تجاوز) می‌توانند از جمله عوامل استرس زای قدرتمندی باشند که اثر خود را در قالب اختلال استرس پس از سانحه بر زندگی ما باقی بگذارند.

البته  الزاماً همه‌ی کسانی که فشارهای روانی شدید را تجربه می‌کنند، گرفتار این نوع اختلال نمی‌شوند. 

موارد زیر می‌توانند از جمله علت‌های به وجود آمدن اختلال استرس پس از سانحه باشند:

• تجربه مستقیم سانحه
• مشاهده مستقیم سانحه
• تجربه سانحه توسط نزدیکان (در خانواده یا دوستان بسیار نزدیک)
• مشاهده‌ی دائمی جزئیات سانحه (مستقیم و نه از طریق رسانه‌ها و فیلم‌ها)

[منبع:  DSM-V: Posttraumatic Stress Disorder Factsheet (PDF) ]

از جمله وجوه تمایز اختلال استرس حاد با اختلال استرس پس از سانحه زمان به وقوع پیوستن و مدت زمان دوام آنهاست.

معمولاً وقتی آسیب های ناشی از استرس در جنبه‌های مختلف زندگی (مثلاً خانواده، شغل و روابط عاطفی) مشاهده می‌شوند و برای مدت بیش از یک ماه دوام پیدا می‌کنند، ممکن است روانپزشکان این وضعیت را به عنوان PTSD در نظر بگیرند.

هر سانحه‌ای نمی‌تواند منجر به بروز PTSD یا اختلال استرس پس از سانحه بشود.

معمولاً وجود شرط‌های زیر می‌تواند احتمال بروز این اختلال را افزایش دهد:

• ترس و وحشت زیاد در اثر تجربه سانحه
• احساس درماندگی و ناتوانی در مواجهه با‌ آن سانحه

معمولاً نشانه‌های بیرونی PTSD به این شکل بروز می‌کنند که:

مارتین سلیگمن در کتاب آسیب شناسی روانی (Abnormal Psychology) به این مسئله اشاره می‌کند که هم دارودرمانی و هم روان درمانی در مورد این اختلال مورد استفاده قرار گرفته‌اند و می‌گیرند. اما ظاهراً روان درمانی اثربخش‌تر بوده است.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری مدیریت استرس به شما پیشنهاد می‌کند: