زمانی که استیون پینکر در سال ۲۰۱۱ کتاب The BETTER ANGELS of Our NATURE را منتشر کرد، برخی از منابع ایرانی، کلمه‌ی Angel به معنای فرشته را با کلمه‌ی Angle به معنای زاویه، اشتباه گرفتند. به همین علت مقالاتی در فارسی منتشر شد که اشاره می‌کرد عنوان کتاب پینکر، زوایای بهتر وجود ماست. به تدریج، ترجمه‌ی

«واقعاً نمی‌فهمم. نمی‌فهمم. نمی‌توانم بفهمم مردمی که آن‌قدر نابغه بوده‌اند که کاغذ را اختراع کرده‌اند، باروت را اختراع کرده‌اند، خیلی چیزهای کاربردی و مفید دیگر را اختراع کرده‌اند و حداقل سه هزار سال تاریخ شگفت انگیز و ارزشمند دارند، چرا غذا را با این چاپ‌ستیک‌ها و چوب‌های عجیب می‌خورند. یعنی اختراع قاشق این‌قدر سخت بوده؟»

ظاهراً در میان ما، رایج‌تر است که در بررسی تجربه‌ی مدیران تکنولوژی، مدیران آمریکای شمالی و سیلیکون ولی را به مدیران شرق آسیا و آسیای جنوب شرق ترجیح می‌دهیم. به همین علت، کسانی مانند مارک زاکربرگ و بیل گیتس و پیتر ثیل و جک ولش، برای بسیاری از ما جذاب‌تر از بنیان‌گذاران مجموعه‌هایی مانند گروه