اورسولا لو گویین و کتاب؛ این وسیله‌ی پیچیده و کارآمد

فمینیست بود. در ژانرِ علمی-تخیلی هم می‌نوشت.

اما شاید چون در ساختار جمله‌ها معمولاً صفتِ فمینیست قبل از علمی-تخیلی نوشته می‌شود، او را بیشتر به خاطر فمینیست بودنش می‌شناسند: نویسنده‌ی فمینیستِ رمان‌های علمی-تخیلی.

در سال ۲۰۱۸ میلادی، اورسولا لو گویین (Ursula Le Guin) یکی از نخستین نویسندگانی بود که جامعه‌ی اهل قلم از دست دادند.

اگر خبرنامه‌های هفتگی متمم را بخوانید یا جمله‌های روزانه پیام اختصاصی را تعقیب کنید؛ تا کنون جمله‌هایی از او را دیده‌اید.

از جمله اینکه یک بار در ابتدای ایمیل‌های هفتگی این جمله را نقل کرده بودیم:

او در این جمله‌ به زیبایی به نیمه‌ی تاریک اقدام‌ها و حرکتهای مثبت و خیرخواهانه اشاره کرده است.

لو گویین، صرفاً یک نویسنده‌ی رمان‌های علمی-تخیلی نبود. او یک تحلیل‌گر قوی برای ژانرِ علمی-تخیلی هم محسوب می‌شد. ضمن اینکه درباره‌ی روند کلی صنعت نشر نیز تحلیل‌ها و دیدگاه‌های بسیار ارزشمندی داشت.

کتابهای برتر در فهرست پرفروش‌های جهان، نه شگفت‌زده‌اش می‌کرد و نه وسوسه. اگر چه به ناشران یادآوری می‌کرد که کمتر ناشری با یک نویسنده‌ی پرفروش توانسته طولانی‌مدت دوام بیاورد و اثرگذاری یک نویسنده و پرفروش بودن آثارش، دو مقوله‌ی متفاوت هستند که اگر هم گاهی با یکدیگر تلاقی کنند؛ آن را نباید بیش از یک اتفاق دانست.

اورسولا لو گویین از تبدیل شدن کتاب به یک کالا دلگیر بود و معتقد بود که پارادایم سرمایه‌داری حاکم بر جهان، باعث شده که وجه‌ِ هنری کتاب کم‌رنگ‌تر از هر زمان دیگر باشد. گهگاه از بی‌توجهی به ژانر علمی-تخیلی هم گله می‌کرد و توضیح می‌داد که تخیل، چیزی بیرونِ واقعیت نیست؛ بلکه واقعیتی بزرگتر از واقعیتِ قابل لمس و مشاهده است.

تقریباً در میان صحبت‌های هر نویسنده‌ی بزرگی، حرف‌ها و نوشته‌هایی در ستایش کتاب خواهید یافت.

ما یک بار هم در پاراگراف فارسی متمم، نوشته‌ای از کارل سیگن در مورد کتاب را مرور کردیم (کتاب؛ این اختراع شگفت‌انگیز).

این بار نوشته‌ای از لو گویین را با هم می‌خوانیم: