بعضی نقطه‌های جغرافیا هم انگار، مثل بعضی بخش‌های تاریخ، چندان خوش‌اقبال نیستند. به سادگی فراموش می‌شوند و حتی نگاه تیزبین رسانه‌ها هم، حوصله‌ی دیدن و پیگیری‌شان را ندارد. بالتیک را شاید بتوان از جمله این نقاط دانست. کشورهای بالتیک شامل لیتوانی، لتونی و استونی در شمال شرق اروپا (پایین فنلاند) و غرب روسیه قرار دارند.

می‌توان درباره کتاب درک یک پایان (The Sense of an Ending) بسیار غیرمنصفانه نوشت و گفت: رقابت دو نفر به نام‌های تونی و آدریان در یک رابطه عاطفی با دختری به نام ورونیکا و حاشیه‌های آن است. اما اگر دست در دست جولین بارنز نویسنده کتاب بگذارید و اجازه دهید شما را با خود به هر

«این خطایی دردناک و جدی است که آغاز روانکاوی و روان‌درمان‌گری را صرفاً در کارهای فروید و یونگ بدانیم و جستجو کنیم.» این نکته‌ای است که ایروین یالوم نویسنده کتاب وقتی نیچه گریست در گفتگو با نشریه Independent مطرح می‌کند. او در ادامه توضیح می‌دهد که متفکران و فیلسوفان از آغاز تاریخ، در جستجوی پاسخ سوالاتی

خواننده‌ی ایرانی با خواندن آثار آلخو کارپانتیه احتمالاً بیش از هر چیز گابریل گارسیا مارکز و جورج اورول را به یاد می‌آورد. البته برانگیختن هم‌زمان خاطره‌ی این دو نویسنده چندان ساده نیست؛ اما آلخو کارپانتیه (Alejo Carpentier) می‌تواند این کار را به خوبی انجام دهد. نویسنده‌ای که این بار در پاراگراف فارسی متمم به سراغش

طی سال‌های اخیر زیاد می‌بینیم که وقتی می‌خواهند از رمانی با پاراگراف آغازینِ تأثیرگذار صحبت کنند، کتاب جزء از کل نوشته استیو تولتز را مثال می‌زنند. اگر بخواهیم کتاب دیگری را پیدا کنیم که پاراگراف پایانی‌اش مثال‌زدنی باشد، احتمالاً کتاب یادداشتهای کشتیرانی (The Shipping News) نوشته آنی پرو در میان گزینه‌ها خواهد بود. به همین علت این بار پاراگراف فارسی متمم

یک گزارشگر و خبرنگار دوست دارد معتبر باشد و مردم درست بودن خبرها و حرف‌هایش را باور داشته باشند. اما یک نویسنده ادبیات داستانی، چنین انتظاری ندارد. او ترجیح می‌دهد مخاطب، به خود او اعتماد داشته باشد و با او همراه شود تا دنیا را از دریچه نگاه او ببیند؛ حتی اگر داستان‌هایی که تعریف

فقط یک گلوله بود. اما وقتی شلیک شد و به هدف اصابت کرد، فرانسه دو نویسنده بزرگ خود را از دست داد. رومن گاری در سال ۱۹۸۰ هنگامی که ۶۶ سال سن داشت، با شلیک گلوله به زندگی خود پایان داد. حاشیه‌های زندگی رومن گاری بسیارند؛ از ماجراهای عاطفی تا فعالیت‌های هنری؛ از پروازهای نظامی در

نه. اتفاق خاصی در این داستان نمی‌افتد. البته اگر منظورتان از اتفاق خاص، آن گره های هیجان‌آمیز و شگفتی‌خیز و هراس‌انگیزی باشد که در درام‌های کلاسیک یا فیلم‌نامه‌های اکشن یا سریال‌های رایج عاطفی چندصدقسمتی باشد. حتی نمی‌توانید با تکیه بر اشاره‌هایی که در جاهای مختلف کتاب، به فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی شده، این رمان خانم زویا

ما قبلاً در پاراگراف فارسی متمم، قسمت کوتاهی از کتاب شاه گوش می کند، نوشته‌ی ایتالو کالوینو را آورده‌ایم. همچنین در مطلب دیگری، فهرست کتابهای ایتالو کالوینو را ارائه کرده‌ایم. یکی از این کتابها، Invisible Cities است که برای نخستین بار در سال ۱۹۷۲ منتشر شده و در زبان فارسی، از عبارت‌های شهرهای نامرئی و نیز شهرهای

کتاب وداع با اسلحه (A farewell to arms) از جمله نام‌دارترین و نام‌آورترین آثار ارنست همینگوی است. همینگوی که از سال ۱۸۹۹ تا ۱۹۶۱ زندگی کرد، رمان وداع با اسلحه را در سی سالگی (۱۹۲۹) نوشت و بلافاصله به کتابی پرفروش تبدیل شد. در حدی که بسیاری از مردم، همینگوی را به عنوان نویسنده وداع با اسلحه

زمانی که در مورد استانیسلاو لم و کتاب سولاریس صحبت کردیم، توضیح دادیم که کتابها، نوشته‌ها و مقالات و تحلیل‌هایی را که در مورد آینده انسان و آینده تکنولوژی می‌نویسند، در یک تقسیم بندی کلی (با کمی اغماض) می‌توان به دو دسته‌ی خوش بینانه و بدبینانه تقسیم کرد. کمتر اثری را می‌بینید که بتوان گفت دقیقاً در

پیش نیاز مطالعه این مطلب: پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه این مطلب، توضیحاتی را که در مورد استانیسلاو لم ارائه شده است بخوانید. آقای لم، نویسنده کتاب سولاریس است و بدون شناخت بهتر از او و دغدغه‌های ذهنی‌اش، آنچه در کتاب سولاریس و سایر کتابهای خود نوشته، چندان ساده نخواهد بود. این مسئله در مورد هر

نمی‌شود از ژانر علمی-تخیلی (Science fiction یا SF) حرف بزنیم و از استانیسلاو لم (Stanislaw Lem) صحبت نکنیم. استانیسلاو لم نویسنده‌ی لهستانی، در سال ۱۹۲۱ متولد شد و در سال ۲۰۰۶ در سن ۸۵ سالگی درگذشت. آقای لم را معمولاً به خاطر کتاب سولاریس (Solaris) می‌شناسند. کتابی که در سال ۱۹۶۲ نوشته شد و تا کنون دو