قطب جنوب | سرزمینی بدون سنگ | ارلینگ کاگه

۲۴ نظر برای قطب جنوب | سرزمینی بدون سنگ | ارلینگ کاگه

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : طاهره خباری



ارلینگ کاگه واقعاً برداشت‌ها و توصیف‌های زیبایی از محیط‌های بکری که رفته داره. هر بار که بخشی از توصیف‌های او را در پاراگراف فارسی خوندم یاد مواردی از کتاب سیر و سفر آلن دوباتن افتادم.

دوباتن می‌گه جان راسکین [طراح و نقاش دوره‌ی ویکتوریا] معتقد بود برای درک عمیق محیطی که در آن هستیم باید در وضعیت خودآگاه قرار بگیریم. در چنین حالتی هست که میشه زیبایی‌های یک محیط رو به تملک خودمون دربیاریم.

یکی از کارهایی که راسکین پیشنهاد می‌دهد نوشتن و واژه‌نقاشی یا Word-paint هست. واژه‌نقاشی یه توانایی هست که در آن امکان رشد وجود دارد. فقط کافیه که در برابر زیبایی‌ها به گفتن چند جمله‌ی ساده مثل «اوه. چقدر زیبا» اکتفا نکنیم و از خودمان سوالاتی بپرسیم؛ مانند: چه‌چیز این منظره را جذاب کرده؟ تداعی‌هایش چیست؟ چه‌ واژه‌هایی می‌توانند این منظره را بهتر توصیف کنند؟

همه‌ی اینا رو گفتم تا به بیان تجربه‌ی خودم برسم. الان تقریباً دو ماه میشه که دارم از این روش استفاده می‌کنم. اینکه وقتی در محیطی قرار می‌گیرم و چیز زیبایی به چشمم می‌خوره، سعی می‌کنم بهش دقت کنم و با کلمات به توصیفش بپردازم.

البته راستش همه‌ی این برداشت‌ها و تداعی‌ها رو مکتوب نمی‌کنم. ولی اتفاقی که برام افتاده اینه که احساس می‌کنم با این کار آن محیط برام دوست‌داشتنی‌تر به‌نظر می‌رسه و زیبایی‌های بیشتری رو می‌بینم. زیبایی‌هایی که قبلاً در یک بوته‌‌ی خار یا برگ‌های خشک‌شده‌ی درختی تنومند یا سطح خروشان و مواج رودخانه و... نمی‌دیدم و نسبت به اونها کور بودم.

بعدش هم می‌رسم به این جمله‌ی ارلینگ کاگه که گفته:

اطراف هم‌چنان همان‌گونه بود که از ابتدا بود؛ این من بودم که تغییر کرده بودم [و ظرافت‌های آن را می‌دیدم.]

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.