سرویس به اشتراک گذاری دوچرخه (اوفو)
وقتی از استارت آپ‌های سالهای اخیر صحبت می‌کنیم، معمولاً چند استارت آپ مشهور به ذهن‌مان می‌رسد و بسیاری از کسب و کارهای نوپا که اتفاقاً می‌توانند جذاب، آموزنده یا الهام‌بخش باشند در حاشیه قرار می‌گیرند.
یکی از کسب و کارهایی که کمتر از آن نام برده می‌شود شرکت OFO است.
سرویس‌های به اشتراک گذاری خودرو سال‌هاست در سراسر دنیا فعال هستند و بسیاری از آنها قبل از توسعه فضای دیجیتال هم به صورت گسترده فعالیت می‌کرده‌اند.
اما ویژگی اوفو این است که به سراغ بازار دوچرخه رفته است.
البته با توجه به اینکه OFO کار خود را ابتدا از چین آغاز کرده، می‌توان حدس زد که چرا ایده‌ی به اشتراک گذاری دوچرخه به ذهن بنیان‌گذاران آن رسیده است.
دوست عزیز.
بحث معرفی شرکت OFO برای کاربران ویژه متمم در نظر گرفته شده است.
با عضویت به عنوان کاربر ویژه‌ی متمم، علاوه بر دسترسی به این مطلب، به سایر بحث‌هایی هم که تحت عنوان #ایده متمم مطرح می‌شوند دسترسی پیدا می‌کنید.
همچنین با فعال کردن اشتراک ویژه به درس‌های بسیار بیشتری دسترسی پیدا می‌کنید که می‌توانید فهرست آنها را در اینجا ببینید:
فهرست درس‌های مختص کاربران ویژه متمم
البته از میان درس‌ها و مطالب مطرح شده، ما فکر می‌کنیم شاید بهتر باشد ابتدا مطالعه‌ی مباحث زیر را در اولویت قرار دهید:
بنابراین در کنار مثال‌های پیچیده‌ای که برای اینترنت اشیاء مطرح می‌شود، می‌توانیم این مثال نسبتاً ساده اما کاربردی را نیز به خاطر بسپاریم.
تمرین
آیا در کشور خودمان، سرویسی را می‌شناسید که از الگوی مشابه برای به اشتراک گذاری اشیاء و دارایی‌های فیزیکی استفاده کند؟
اگر نمی‌شناسید یا موردی را تجربه نکرده‌اید، اما زمینه یا کالا یا محصولی بوده که احساس کنید الگوهای مشابهی قابل استفاده است و می‌تواند مبنای راه‌اندازی یک کسب و کار جدید باشد؟
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
ثبت‌نام | اطلاعات بیشتر فهرست درس‌های متمم
نویسنده‌ی دیدگاه : احمد عباسی
در همین ایران خودمان ، در چند شهر به صورت آزمایشی ؛ سیستم اشتراک گذاری دوچرخه بدون برنامه ریزی راه اندازی شد . زمانی که تفکر سیستمی در پس هر فرآیندی نباشد هر کجای کار که باشیم درست است . سرمایه گذاری زیاد برای خرید دوچرخه ؛ احداث ایستگاه های جدید ؛ حتی اپلیکیشن هم در یکی از شهر ها دیدم که برای استفاده از آن طراحی شده است . اما مسئله این است که زیر ساخت های خطوط ارتباطی بین شهری ما برای استفاده از دوچرخه سواری طراحی نشده است . وقتی زیر ساخت ها آماده نیست ترویج فرهنگ دوچرخه سواری کار مفیدی نیست .
بعدتر ؛ شرایط و ضوابط سخت در ثبت نام استفاده از این سیستم ؛ هر مشتری و مخاطبی را از این سیستم باز نگه می دارد . دریافت مدارک زیاد ؛ سخت گیری های بی مورد و کاغذ بازی هایی که در هنگام ثبت نام پیش بینی کرده بودند هر شهروندی را از این سرویس باز میداشت .
مسئله بعدی ؛ دوچرخه های مناسب تهیه شده در این سرویس بود ؛ که هیچ گونه انگیزه و رغبتی برای استفاده از این سرویس ایجاد نمی کرد .
در نهایت ؛ تمام ایستگاه ها و دوچرخه ها جمع آوری شد . نبود برنامه های سیستمی و عجله بی مورد برای فرهنگ سازی غلط یک رویه ؛ همگی در این برنامه به چشم می خورد.