مروری دوباره به یک اثر کلاسیک: نمایشنامه زندگی گالیله نوشته برتولت برشت

متنی که این بار برای پاراگراف فارسی انتخاب کرده‌ایم، بخشی از نمایشنامه زندگی گالیله نوشته برتولت برشت است که ایده‌ی انتخاب آن را از دوستمان آقای بابک مژدهی گرفتیم که مانند سایر دوستان عزیز، پاراگراف انتخابی خودشان را در مطلبی که به همین منظور (یک پاراگراف فارسی به انتخاب شما) در نظر گرفته بودیم پیشنهاد کردند.

با توجه به اینکه ۳۲۴ نفر از دوستان شما تا کنون پاراگراف انتخابی خود را (بعضاً در چند نوبت!) مطرح کرده‌اند و شما هنوز این فرصت را نداشته‌اید، همچنان خوشحال می‌شویم اگر شما هم، در نخستین فرصت، لطف کنید و یکی از بهترین پاراگراف‌هایی که خوانده‌اید را با سایر دوستان خود به اشتراک بگذارید.

بخشی که این بار انتخاب شده، بخش نا‌آشنایی نیست و بسیاری از ما،‌ حتی بدون خواندن کتاب برشت هم آن را در رسانه‌ها و گاه شبکه‌های اجتماعی خوانده‌ایم.

اما  به دو دلیل احساس کردیم مناسب است که این بخش را دوباره با هم بخوانیم. 

نخست اینکه جمله‌ی کلیدی این نمایشنامه، متاسفانه گاهی در شبکه‌های مجازی فارسی از قول افراد دیگر هم نقل می‌شود.

دوم اینکه این نمایشنامه در کل، اثری کلاسیک و ارزشمند است که مطالعه‌ی آن انسان را به شکلی زیبا با یکی از چالش‌های مهم زندگی روبرو می‌کند و همین دلیل، کافی است که فرصتی به مطالعه آن اختصاص داده شود.

(متن از صفحه‌ی ۲۰۵ کتاب ترجمه آقای کردونی است و توسط آقای مژدهی تایپ و تنظیم شده)

شاید این کار برتولت برشت را جزو کارهای معدودی بتوان برشمرد که در یک دوره‌ی ایدئولوژیک خاص (حاکمیت مارکسیسم) نوشته شده و اکنون که از آن فضا بسیار دور شده‌ایم، از خواندنی بودن آن به هیچ وجه کاسته نشده است.

کسانی که برتولت برشت را می‌شناسند می‌‌دانند که نمایشنامه، تا حد زیادی دغدغه‌های برشت را منعکس می‌کند.

به شکلی که نسخه‌ی اول آن که در نوامبر ۱۹۳۸ نوشته شده با نسخه‌ی دوم که در ۱۹۴۵ (بعد از بمباران هیروشیما و ناکازاکی) بازنگری شده تفاوت‌های کلیدی دارد.

اولین گالیله‌ی برشت در شرایطی نوشته شده که او که در ۱۹۳۵ از تابعیت آلمان نازی محروم و تبعید شده است و می‌بینیم که گالیله، دانش و دستاوردهای خود را به بیرون کشورش می‌برد تا شعله‌ای جدید برای آغاز عصری جدید شود.

اما دومین گالیله‌ی برشت، در شرایطی نوشته می‌شود بر اساس جهان‌بینی سمت دیگر هم، بمبی اتمی بر سر مردم ریخته شده و این بار، گالیله را نه فردی عاشق علم و تحقیق، بلکه انسانی معمولی می‌بینیم که دلیل تصمیم‌ها و رفتارهایش صرفاً از ترس شکنجه بوده و دیگر هیچ.

نمایش گالیله، قطعاً ارتباط چندانی با گالیله ندارد. اما داستان گالیله، داستانی است که به هر شکل برای هر کس از جمله برشت می‌تواند مطرح باشد و از این رو، روایتی غیرتاریخی اما کاملاً‌ واقعی است.

گالیله‌‌ی برشت در جای جای نمایشنامه، جمله‌‌های زیبایی دارد. از جمله آنجا که می‌گوید:

لینک کتاب در آدینه بوک (ترجمه کاوه کردونی)

لینک کتاب در آدینه بوک (ترجمه عبدالرحیم احمدی)

لینک کتاب در آدینه بوک (ترجمه حمید سمندریان)

چند تذکر درباره بخش معرفی کتاب

دسته‌بندی موضوعی کتاب های مدیریت

دسته‌بندی کتاب های روانشناسی و توسعه فردی

مطالب، فایل‌ها و کتابهای مربوط به کتابخوانی

پاراگراف فارسی | جملات منتخب کتابها