جمله‌های روزانه | بخش پنجاه‌و‌یکم

۱۹ نظر برای جمله‌های روزانه | بخش پنجاه‌و‌یکم

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : جواد خوانساری



"عاشق و معشوق و دیگر هیچ" 
جمله‌ی والتر لیپمن خاطره‌ای از سال‌ها قبل رو برام زنده کرد. یادمه همون ترم‌های اول دوره‌ی کارشناسی، بین دو تا از همکلاسی‌ها رابطه‌ای شکل گرفت. طرف مذکرِ رابطه دوست و رفیق من بود. تو کلاس کنار هم می‌نشسیتم. بعد کلاس‌ها با هم می‌رفتیم سلف و خوابگاه. روزهای تعطیل با هم می‌رفتیم سینما و گردش. و وقت‌هایی هم که برمی‌گشتیم شهرمون تلفنی با هم در ارتباط بودیم.
اما به تدریج و با جدی‌تر شدن رابطه، تموم تمرکز و توجه اون دوست به طرفِ مقابلش معطوف شد. خیلی کم با هم بودیم و وقت‌هایی هم که همو می‌دیدیم من نقش شنونده رو داشتم و دوستم گوینده‌ی محاسن و خوبی‌های دوستش بود و گاهی هم گلایه‌ها و دلخوری‌هایی که به جای گفته شدن به شخص مورد نظر، به من گفته می‌شد. 
اوائل به رفیقم غبطه می‌خوردم و تو دلم به خودم می‌گفتم کاش منم چنین رابطه‌ای داشتم که بتونم درباره‌ش با دیگران حرف بزنم.
اما در واقعیت چیز دیگه‌ای در حال اتفاق افتادن بود: حس می‌کردم رابطه‌ی من و دوستم سایه‌ای از رابطه‌ی اون با دوستشه و من ضربه‌گیر ضربه‌هایی هستم که دوستم تو اون رابطه تجربه می‌کنه. 
در سمت دیگه هم ماجرا بهتر از این نبود. اون دختر هم به مرور دوستان و اطرافیانش رو کم‌رنگ کرده بود و همه‌ی وقتش رو با دوست من سپری می‌کرد.
نه فقط دوستان و اطرافیان، نه فقط درس و دانشگاه، بلکه به مرور اون دو نفر خانواده‌ها رو هم کنار گذاشتند، چون حس می‌کردند عاشق هم هستند و هیچکس عشق‌شون رو درک نمی‌کنه.
دوتا آدم عاشق‌پیشه که عین دو تا پیچک چنان محکم و چسبناک به جسم و جان و روان هم پیچیده بودند که تموم منافذ تنفس و بقای رابطه رو هم مسدود کرده بودند.
بله، به عاشق و معشوقی که جز عشق ورزیدن به هم کار دیگه‌ای ندارند نباید حسادت کرد. چرا که عاشق و معشوق و دیگه هیچ، دیر یا زود تبديل به «هیچ» می‌شن. همون‌طور که اون دو همکلاسی ما شدند: دو ترم بعد، از دانشگاه اخراج شدند. و بعد از یک سال زندگی مخفیانه و در حالی‌که هیچ پلی پشت سرشون باقی نگذاشته بودند از هم جدا شدند. 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.