اکوسیستم دیجیتال چیست؟ (+ چند مثال از اکوسیستم‌های دیجیتال)

۱۵ نظر برای اکوسیستم دیجیتال چیست؟ (+ چند مثال از اکوسیستم‌های دیجیتال)

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : محمدرضا شعبانعلی



اکوسیستم صفحه های نمایش دیجیتال هوشمند

(Smart Digital Screen Ecosystem)

طی چند ماه اخیر، موضوع اکوسیستم صفحه‌های نمایش مورد توجه من بوده. البته اطلاعات دقیق عددی و آماری در مورد آنها گردآوری نکرده‌ام.

به نظرم یکی از شیوه‌های طبقه‌بندی صفحه‌های نمایش دیجیتال، ابعاد آنهاست.

اگر صفحه‌های نمایش صنعتی را کنار بگذاریم و فقط به صفحه‌های نمایش مورد استفاده مصرف‌کنندگان (Consumer Devices) توجه کنیم، شاید بتوان یک تقسیم‌بندی ساده (و البته غیردقیق) به صورت زیر انجام داد:

صفحه‌های نمایش تلویزیون‌ها

صفحه‌های نمایش لپ‌تاپ‌ها و کامپیوترها

صفحه‌های نمایش تبلت‌ها 

صفحه های نمایش فبلت‌ها

صفحه‌های نمایش موبایل‌ها

صفحه‌های نمایش پوشیدنی  (مثلاً ساعت‌های هوشمند)

قاعدتاً اگر قرار به مطالعه و بررسی جدی باشد، باید حد و مرز هر یک از اینها به صورت دقیق‌ تعریف شود. یا اینکه اساساً مشخص شود که این نوع تقسیم‌بندی، معنا و کاربردی دارد یا خیر.

اما حداقل در نگاه من، می‌توان تلاش و تقلای این گونه‌های مختلف صفحه نمایش را در جنگ و رقابت (و گاه همکاری) با یکدیگر کاملاً مشاهده کرد.

در حدی که تا کنون هم بعضی از گونه‌های آنها با یکدیگر ازدواج کرده‌اند و فرزندان جدیدی آورده‌اند. فبلت، فرزند موبایل و تبلت بود که البته الان به تدریجی به یکی از سایز‌های استاندارد گوشی‌های موبایل تبدیل می‌شود.

در میان این رقابت‌ها، می‌توان مثلاً کمرنگ شدن جدی تبلت‌ها را دید.

تبلت‌ها که در ابتدا به نظر می‌رسید همزمان جای موبایل و لپ‌تاپ را می‌گیرند، بخشی از کارایی خود را به لپ‌تاپ‌ها و بخش دیگر را به موبایل‌ها (یا فبلت‌ها) واگذار کرده‌اند.

برای من همیشه سوال این است که طی سال‌های آتی، صفحه‌ی نمایش لپ‌تاپ، چه خواهد شد؟ آیا جایگاه خود را حفظ خواهد کرد؟ یا مانند تبلت‌ها، بخشی از بازار را به صفحه‌های نمایش کوچک‌تر و بخشی دیگر را به صفحه‌های نمایش بسیار بزرگ‌تر خواهد داد؟

منبع محدود در این اکوسیستم

منبع محدود در این اکوسیستم، Screen Time است. در حالی که هر روز صفحه‌های نمایش جدید تولید می‌شوند، کل فرصت انسان برای مشاهده‌ی صفحه نمایش رشد جدی ندارد. اگر تعداد انسان‌هایی که از صفحات هوشمند استفاده می‌کنند را در ۲۴ ضرب کنید، حداکثر قابل تصور (و غیر قابل دستیابی) Screen Time در جهان است.

پس صفحه‌های نمایش، درست مانند حیواناتی که در جنگل، غذا را از چنگ یکدیگر می‌گیرند، باید نگاه ما انسان‌ها را از چهره‌ی رقبای خود منحرف کنند و به سمت خود، جذب کنند.

مدل مبتنی بر همکاری:

کسب و کارهای دیجیتال، می‌کوشند روی همه‌ی صفحه‌ها حضور داشته باشند و Multi-screen باشند. مثلاً مرورگر کروم سعی می‌کند ما را وادار کند تا حساب کاربری داشته باشیم و وسایل‌مان را با هم Sync کنیم.

اما از سوی دیگر، بسیاری از کسب و کارها، صفحه‌ی نمایش ترجیح داده شده (Preferred Screen) دارند.

اینستاگرام، ترجیح می‌دهد شما روی موبایل به تماشای آن بپردازید (و قابلیت‌های خود را روی دسکتاپ محدود می‌کند).

تلگرام علاقمند است که روی دسکتاپ هم حضور داشته باشد و از یک نرم‌افزار پیام‌رسان به یک ابزار تعامل تیمی یا Collaboration سازمانی تبدیل شود (جابجایی فایل با حجم‌های گیگابایتی، در موبایل خیلی معنا ندارد).

متمم می‌کوشد متممی‌ها را به سمت دسکتاپ سوق دهد.

تولیدکنندگان اسمارت واچ‌ها (که عموماً تولیدکننده‌ی موبایل هم هستند) اصرار دارند که صفحه‌ی نمایش Wearable بهتر از موبایل مراقب سلامت انسان‌هاست (و البته می‌تواند داده‌های بیشتری را برای تولیدکنندگان تامین و ارسال کند. یعنی حتی اگر برای سلامت انسان‌ها مفید نباشد، برای سلامت‌ کسب و کارها مفید‌تر است).

سایت‌های خبری (که درآمد بسیاری از آنها بر پایه‌ی فروش فضای تبلیغاتی است) صفحه نمایش دسکتاپ را از موبایل بیشتر دوست دارند. چون فضای بیشتری در اختیارشان قرار می‌دهد تا بتوانند به عنوان فضای تبلیغاتی به دیگران اجاره دهند.

بنابراین به نظرم MultiScreen برای بسیاری از کسب و کارها، راهکار موقت است و آنها نهایتاً در این رقابت اکوسیستمی، بی طرف نیستند.

 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.