چرا متمم سری بوی کاغذ را راه اندازی می‌کند؟

روزگاری بود که کتاب رونق داشت.

قبل از آن، روزگاری بود که کتابخانه هم رونق داشت.

عمر کتابخانه‌ها، حتی زودتر از عصر کتابها پایان یافت.

اگر هم کتابخانه‌ها ماندند، محلی شدند برای درس خواندن یا تست زدن برای کنکور. جایی به دور از جمع. جایی که صندلی و میز و سکوت، در آن، ویژگی مهم‌تری محسوب می‌شد تا قفسه های طولانی کتاب و بوی کاغذ در مخزن کتابها که گاهی کمی رطوبت و نمناکی هم، چاشنی آن می‌شد.

کتابخانه‌ها – به آن معنای قدیمی – منقرض شدند و کتابهای کاغذی هم، به تدریج بخشی از دکور خانه‌ها شدند و زیبایی دیوار کافی شاپ‌ها.

حتی اگر راضی هم نباشیم، حتی اگر بگوییم لمس برگه‌های کاغذ، حس دیگری است، به احتمال زیاد، ما از جمله آخرین نسل‌هایی هستیم که در برابر هجوم ابزارهای دیجیتال، مقاومت کرده ایم. آخرین سنگر!

مدافعان سرسخت تکنولوژی، می‌گویند که هیچ چیز تغییر نکرده است.

همه چیز بهتر شده.

کیف‌هایمان سبک‌تر است.

در جابجایی وسایل، دیگر وزن سنگین جعبه‌های کتاب، آزارمان نخواهد داد.

هر کلمه‌ای از کتابها، قابل جستجو خواهد بود. حالا می‌شود به سرعت شمرد که حافظ چند بار لغت معشوق را به کار برده و روسو، چند بار واژه طبیعت را تکرار کرده است.

چشم‌های مان هم خیلی زود به صفحات نمایش عادت میکند. تکنولوژی هم، بک لایت را کم کرده تا چشم آزار نبیند. ظاهراً همه چیز خوب است. اگر هم حس بدی است، بحث عادت است و عادتها، دیر یا زود، تغییر میکنند.

 آیا هیچ چیز در این آشفته بازار دیجیتال، گم نشده است؟

اجازه بدهید درباره هر یک از این دو، کمی توضیح دهیم:

نویسنده میتواند از یک مقدمه نامربوط شروع کند و تو را با خود به هر سرزمینی که می‌خواهد ببرد.

بعد هم آرام آرام، حرفهایش را بزند و درس‌هایش را بدهد و روایتش را تعریف کند و تو هم احتمالاً با او همراه خواهی ماند.

اما در دنیای دیجیتال، این پیوستگی‌ها وجود ندارد.

اگر از همه‌ی عوامل عدم تمرکز مانند پیام و پیامک هم بگذریم، فاصله بین خواندن کتاب و بسته شدن کتاب، تنها یک کلیک است.

حوصله‌ها هم کمتر است.

دیر یا زود، با نخستین هایپرلینک، وارد متن دیگری می‌شویم و بعد هم از آنجا به متنی دیگر.

بی دلیل نیست که Web واژه‌ی رایج دنیای جدید است. واقعاً چیزی شبیه تار عنکبوت. با هر دست و پا زدنی، صرفاً گرفتارتر می‌شوی.

شاید فضای وب و هایپرلینک‌ها، برای متون تخصصی آموزشی خوب باشند.

اما در مطالعه کتاب، قرار بود اختیار را به نویسنده بسپاریم و بگذاریم که او مسیر را برایمان بسازد.

اختیاری که امروز تکنولوژی، در اکثر کتابها و نوشته‌ها، آن را به صورت پنهانی از نویسنده سلب کرده است.

هیچ کتابی را نخوانده بودند.

اما ساعتی را در میان کتابهای فلسفه یا تاریخ یا اجتماعی یا ادبیات، تنفس کرده بودند.

ذهن در آن فضا برای فکر کردن بهتر آماده می‌شد.

کمی هم از دنیای اطراف فاصله می‌گرفت و قبل از آنکه بفهمی زمان گذشته است، می‌گفتند که ساعت کار کتابخانه به پایان رسیده است.

هر بار به سراغ یک کتاب یا شاید یک طبقه کتاب می‌رویم و آن کتاب یا کتابها را با هم ورق می‌زنیم.

 بر این باور هستیم که معرفی کتاب به وسیله‌ی تعداد صفحات و نوع جلد و وزن و قیمت آن، بیشتر برای فروش میوه‌هایی مانند هنداونه خوب است! 

ما کتابها را به دور از شیوه‌های رایج و به سبک و شیوه‌ی متمم مرور و گاه خلاصه خواهیم کرد.

خلاصه کتاب به شیوه‌ی رایج، عموماً برای دانشجویان تنبلی تنظیم می‌شود که حوصله خواندن اصل کتاب را ندارند و ظاهراً برای آزمون یا تحقیق یا سخنرانی، چاره‌ای ندارند جز اینکه عنوان فصل‌ها و خلاصه‌ی فصل‌ها را بدانند.

سبک ما بیشتر به همان مرور‌های کتابخانه‌ای نزدیک خواهد بود:

گاهی یک کتاب را برمی‌داریم و یک صفحه‌اش را می‌خوانیم و کنار می‌گذاریم.

گاهی هم برایمان تمام کتاب در جلد آن خلاصه خواهد شد.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری بوی کاغذ به شما پیشنهاد می‌کند: