فروشگاهی برای همه چیز: ماجرای پاورپوینت و مدیریت جلسات در آمازون

۶۰ نظر برای فروشگاهی برای همه چیز: ماجرای پاورپوینت و مدیریت جلسات در آمازون

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : شهرزاد راسخ



فکر می کنم همه ی ما به نوعی، تجربه ی استفاده از اسلاید و پاور پوینت و شاید Prezi رو - چه در محیط سازمان، چه در مراکزی آموزشی یا برای یک سخنرانی و ... - داشتیم و داریم.

اما دیدگاه جف بزوس، برام خیلی جالب و قابل تأمل بود و فکر می کنم من هم باهاش تا حد زیادی موافق هستم. خیلی وقت ها این موضوع ذهنم رو مشغول کرده که حس می کنم یک ارائه به کمک پاورپوینت، میتونه چیزی در حد یک رفع تکلیف شتابزده و سطحی در ارائه اطلاعات به دیگران باشه.

و اگر واقعاً در جایی لازم باشه، به گمانم میشه اثرات منفی اش رو همونطور که در متن این نوشته هم اشاره شده، با پیدا کردن روشهای تکمیلی و به کارگیری بیشترِ تفکر نقادانه کم کرد و به حداقل رسوند.

پی نوشت: در این مورد بیشتر کنجکاو شدم و تحقیق کوچیکی توی اینترنت انجام دادم و جالب بود برام وقتی متوجه شدم تصمیم «جف بزوس» در مورد ممنوع کردن استفاده از اسلاید و پاورپوینت در شرکت آمازون، میتونه پیش فرضها و پیش زمینه ها و سابقه های ذهنی زیادی داشته باشه که منجر به این تصمیم شده.

در مطالب زیادی از جمله: این مقاله در گاردین و همچنین این مقاله، ادعا شده که: پاورپوینت، ما رو سخیف و مسئولیت-گریز می کنه. ("PowerPoint makes us stupid")

همانطور که ادوارد توفت، کارشناس نمایش بصری هم میگه: "اسلایدهای پاورپوینت، به طور فعال، ساختن ارائه های ضعیف و سخیف را تسهیل می کنند."

گفته میشه که بولت های پاورپوینت، یک قدرت سلسله مراتبی صُلب و سرسختانه ای رو به اجرا میذارن که لزوماً در محتوای اونها وجود نداره. و مخاطب رو به این سمت سوق میدن که یا همه ی موارد رو بپذیره، یا کلاً هیچکدوم رو نپذیره.

(شاید برای همین هست که جف بزوس، این شیوه رو برای پرورش تفکر نقادانه مناسب نمی دونه.)

در مقاله ی اول، میگه این تصادفی نیست که دو تا از معروف ترین پاورپوینت هایی که تاکنون در جهان ارائه شده اند هم دارای ضعف های بسیاری بودند:

1) ارائه ای که توسط مهندسان ناسا برای مدیریان ناسا ارائه شد و گزارشی غیر منطقی در خصوص کاشی های آسیب دیده ی شاتل فضایی کلمبیا ارائه دادند.

2) ارائه ی کالین پاول در توجیه جنگ با عراق

و حرف جالبی میزنه. میگه: البته اکنون، سرزنش کردن پاورپوینت بخاطر جنگ با عراق یا افغانستان، میتونه کمی شبیه به این باشه که داروین رو بخاطر دونالد ترامپ سرزنش کنیم؛ اما واقعیت اینه که این نوع ارائه، بررسی موشکافانه و دقیق اون وضعیت های مهم رو بسیار سخت تر و پیچیده تر کرد.

شاید این موضوع هم براتون جالب باشه (که توسط  ژنرال جیمز نات ماتیس از نیروی دریایی آمریکا در یک کنفرانس نظامی نقل شد (و البته بدون پاورپوینت!) ) و اون اینکه ژنرال مک مایستر (در ارتش امریکا) زمانی که در عراق، به عنوان سرهنگ خدمت میکرد، پاورپوینت رو به طور کلی ممنوع کرده بود و حتی اون رو به "تهدید داخلی" تشبیه کرده بود. (+)

مک مایستر در مصاحبه ی تلفنی پس از کنفرانس میگه:

“It’s dangerous because it can create the illusion of understanding and the illusion of control,” General McMaster said in a telephone interview afterward. “Some problems in the world are not bullet-izable.”

پاورپوینت خطرناک است، چون می تواند توهمِ دانستن و توهمِ کنترل داشتن را ایجاد کند.

نویسنده ی مقاله ی گاردین هم در پایان مقاله اش (+)، دیدگاه جالبی رو با ما در میون میذاره. لذت بردم از خوندنش. او میگه:

"به نظر من، در قرن حاضر، دشمنِ ما دیگه هواپیماهای جنگی بدون سرنشین یا گروههای تروریستی یا شاید حتی تغییرات اقلیمی نیست؛ بزرگترین دشمن ما، راحت طلبی، خواهد بود.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.