اگر: نصیحت های یک پدر به فرزندش (رودیارد کیپلینگ)

این بار برای #پاراگراف فارسی متمم، به سراغ شعر اگر، کار زیبای رودیارد کیپلینگ رفته‌ایم.

رودیارد کیپلینگ، نویسنده و شاعر انگلیسی متولد هندوستان است که در سال ۱۹۳۶ فوت کرده است.

کیپلینگ در سال ۱۹۰۷ جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. کمیته نوبل، ویژگی بارز کارهای او را قدرت مشاهده و تخیل پیشرو و توانمندی در توصیف، دانست.

آنچه می‌خوانید ترجمه آزادی از شعر If است که از مشهورترین کارهای اوست:

اگر بتوانی سرافراز بمانی،
آنگاه که همه اطرافیانت سرافکنده‌اند و
برای شکست ها و ناکامی های‌‌شان، تو را متهم می‌کنند،

اگر بتوانی به خودت اعتماد کنی،
در همان زمانی که همه نسبت به تو تردید دارند،
و البته حق تردید کردن را هم به آنها بدهی،

اگر بتوانی صبر کنی و از این صبر و شکیبایی خسته نشوی،
دروغ بشنوی و در میان دروغ‌گویان باشی و وارد بازی دروغ نشوی،
منفور شوی اما نفرت نورزی،
و در عین حال،
گرفتار بازی “زیادی خوب بودن” و “زیادی حکیم بودن” نشوی

اگر رویاپرداز شوی،
اما برده‌ی رویاهایت نشوی،
اگر بتوانی بیاندیشی،
اما اندیشیدن به تنها هدف زندگی‌ات تبدیل نشود،

اگر بتوانی با کامیابی‌ها و ناکامی‌ها،
به یک اندازه بی‌تفاوت برخورد کنی،

اگر بتوانی تحمل کنی و بشنوی که فریب‌کاران،
کلام حق تو را
برای فریب ساده انگاران تحریف کرده اند
یا به تماشای ویرانی همه آن‌چه عمری صرف ساختنش کرده‌ای بنشینی،
و البته بتوانی با همه‌ی ابزارهایت – که دیگر فرسوده شده – دوباره ساختن آنها را آغاز کنی،

اگر بتوانی همۀ دستاوردهای زندگی ات را یک جا جمع کنی،
و در یک چشم بر هم زدن همه را ببازی
و بازی را دوباره آغاز کنی
بی آنکه حتی یک بار از آنچه باخته‌ای، با حسرت سخن بگویی

اگر بتوانی قلب و جان را که دیر زمانی‌ است از تو گریخته‌اند،
دوباره به بند تن بکشی
آن‌هم وقتی هیچ چیز در توانت نمانده،
جز اراده‌ای که بر سر قلب و جانت فریاد زند و آنها را به ماندن امر کند،

اگر بتوانی در میان مردم باشی اما فضیلت‌هایت را حفظ کنی،
و بتوانی با پادشاهان هم‌قدم شوی و هنوز، حال و روز مردم را فراموش نکنی،

اگر هر دقیقه زمانی را که می‌تواند صرف نبخشیدن دیگران شود،
صرف شصت ثانیه تلاش کنی،

آن گاه زمین و هر آن چه در آن است از آن تو خواهد بود،

و مهم‌تر از آن: تو یک انسان خواهی بود،‌ فرزندم.