گفتگو درباره کارتون این بار هم با چند کارتون جدید، بهانه‌ای است تا بتوانیم با یکدیگر حرف بزنیم و از ایده‌ها و دغدغه‌ها و دیدگاه‌هایمان بنویسم. چارچوب کلی تفاوتی با گذشته نکرده است. مثل همیشه پیشنهادمان این است که حداقل در مورد یکی از کارتون‌ها، در حد یک یا چند جمله شرح بنویسید. حرفی که احساس می‌کنید

در ادامه‌ی سوالاتی که از دن اریلی می‌پرسند و او جواب آنها را در وال استریت ژورنال می‌دهد، این بار به سوالی در مورد هدیه تولد کودک رسیده‌ایم: دن اریلی عزیز. اخیراً اولین فرزند ما به دنیا آمده است. ما می‌دانیم که دوست و آشنا و خانواده و مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها، به زودی برای فرزندمان هدیه‌هایی

همیشه می‌توان ریسک شکست در کسب و کار را – حداقل به صورت تئوری و بر روی کاغذ – به سادگی محاسبه کرد. کافی است احتمال شکست را در هزینه‌ی شکست ضرب کنید! بله می‌دانم و می‌فهمم که قطعاً این نوع محاسبات و ملاحظات، بیشتر بر اساس ذهنیت‌های من و توست تا واقعیت. اما به

دوست داشته باشیم یا نه، کتاب و کتابخانه به شکل امروزی، دیر یا زود برای همیشه فراموش خواهد شد و آیندگان، از ما نیاکان خود، با لبخند و شگفتی یاد خواهند کرد و به یکدیگر توضیح خواهند داد که روزگاری ما انسانها، برای ذخیره کردن دانش و دانسته‌های خود و دیگران، صدها و هزاران مترمربع

 دنیای این روزهای ما، شاید دنیای چندان شادی برای آدم بزرگ‌ها نباشد. اتفاق‌های ناخوشایندی که در گوشه‌ گوشه‌‌ی جهان می‌افتد، دائماً کام ما را تلخ می‌کند. جنگ، گرسنگی، آواره‌ها و پناهجویان، تضادها و تعارض‌های فرقه‌ای و قبیله‌ای به شکل‌های سنتی و یا با پوشش‌های مدرن، همه و همه فضایی را ایجاد کرده که گاهی نگران

شجاع باش. حتی اگر شجاع نیستی، وانمود کن که شجاع هستی. هیچکس نمی‌تواند فرق این دو را بفهمد. هرگز به تلفن اجازه نده که لحظات مهم زندگی‌ات را قطع کند و به خاطر داشته باش که تلفن وسیله‌ی آسایش توست و نه آنکه با تو تماس می‌گیرد! یاد بگیر که به دیگران، سریع و قاطعانه،

 فصل پاییز بار دیگر از راه رسیده است و رنگهای زرد و قرمز و نارنجی، سهمی بیشتر از سایر فصل های سال را به خود اختصاص داده اند. متمم، به سبک همیشه ی خود، حضور حیوانات در طبیعت و بازی آنها در برگهای فروریخته را برای مشاهده ی زیبایی های فصل پاییز، بهانه کرده است.

این بار هم به سراغ یکی دیگر از پرسش و پاسخ‌های دن اریلی رفته‌ایم. سوالی که این بار از دن اریلی پرسیده‌اند، احتمالاً تجربه‌ی بسیاری از ما نیز هست: دن  اریلی عزیز. من اخیراً در یک سمیناری بودم که یک محقق برجسته در زمینه‌‌ای که اتفاقاً در آن تخصص زیادی هم داشت برگزار می‌کرد. واقعاً

پیکر زنده، یک جامعه‌ی زنده است. جامعه‌ای از صدها اندام، که هر کدام زندگی می‌کنند. دست را ببین! زمین را شخم می‌زند. کود می‌دهد. تخم می‌‌پاشد. آبیاری می‌کند. نیمی از سال را در کشتزار، رنج می‌برد. درو می‌کند. خرمن را می‌کوبد. گندم را به آسیاب می‌برد. از آرد، نان می‌پزد. نان را با انگشتان خویش

مائوری ساکای، یک زن هنرمند ژاپنی است که تکنولوژی را به خدمت احساس و هنر در آورده است. او با استفاده از تصاویر متحرک (Animated gif) که قبلاً‌ هم به زیبایی آنها پرداخته‌ایم (خلاقیتی گم شده در هیاهوی تکنولوژی) کوشیده‌ است لحظات کوچک اما زیبا و شاد زندگی خود را جاودانه کند. در اینجا برخی