می‌دانید که ما در پیام اختصاصی متمم هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم. اما با توجه به این‌که در پیام اختصاصی، فضایی برای بحث و گفتگو وجود ندارد، هر از چند گاهی، یکی از جمله‌ها را در قالب دعوت به گفتگو مطرح می‌کنیم و درباره‌ی آن، به بحث و تبادل‌نظر می‌پردازیم. جمله‌ای که این بار

این بار می‌خواهیم در پاراگراف فارسی متمم جملاتی درباره تنهایی را بخوانیم و مرور کنیم. این جملات را از کتاب فلسفه تنهایی نوشته لارس اسوندسن با ترجمه‌ی خشایار دیهیمی انتخاب کرده‌ایم. کتاب فلسفه تنهایی هم از مجموعه‌ی تجربه و هنر زندگی (با سرپرستی خشایار دیهیمی) است که پیش از این هنگام معرفی کتاب دیگری از اسوندسن، یعنی

دعوت به گفتگو در متمم، فرصت و بهانه‌ای برای بحث، گفتگو، و تبادل نظر است. معمولاً جمله‌هایی که در دعوت به گفتگو به بحث گذاشته می‌شوند، گزاره‌های علمی دقیق نیستند؛ بلکه بیشتر حرف‌هایی برخاسته از تجربه‌ی گوینده‌ هستند که ممکن است ما با آن‌ها موافق یا مخالف باشیم. جمله‌ای که این بار انتخاب کرده‌ایم درباره‌ی

دعوت به گفتگو عنوان مجموعه‌ای از بحث‌های متمم است که هر کدام حول یک جمله یا یک پاراگراف شکل می‌گیرند؛ جمله‌هایی که به سادگی نمی‌توان آنها را تحت عنوان گزاره‌های درست یا گزاره‌های غلط طبقه‌بندی کرد و معمولاً ابزاری هستند تا خاطره‌ها و تجربه‌هایمان را دوباره مرور کنیم. این بار به سراغ جمله‌ای از استیون کاتلر (Steven Kotler) می‌رویم که اتفاقاً با گیمیفیکیشن هم (در معنای

احتمالاً شما هم با ما هم‌عقیده هستید که همه‌ی بحث مدیریت زمان و انضباط شخصی، این نیست که با استفاده از انواع #نرم افزارهای مدیریت زمان یا تنظیم چند چک لیست و جدول برنامه ریزی روزانه و هفتگی، همان کاری را که پیش از این انجام می‌دادیم، کمی منظم‌تر و دقیق‌تر انجام دهیم؛ گاهی باید به کلی انتخاب‌ها و عادت‌های