بیش از دو دهه از مطرح شدن اصطلاح برندسازی شخصی یا پرسونال برندینگ (Personal Branding) می‌گذرد. اما رونق این اصطلاح در چند سال اخیر، شگفت‌انگیز و جالب‌توجه بوده است. دوره های آموزش برندسازی شخصی در جای‌جای کشور (و جهان) برگزار می‌شوند و افراد بسیاری خود را متخصص پرسونال برندینگ معرفی می‌کنند. به جرأت می‌توان گفت گسترش شبکه های

وقتی در دفتر کار خود می‌نشینید و به طراحی برند فکر می‌کنید، همه چیز ساده به نظر می‌رسد. می‌توانید جایگاه برند و ارزش پیشنهادی برند خود را تعریف کنید. منشور هویت برند را بنویسید. زبان برند و عصاره برند را هم مشخص کرده و همه‌ی این‌ها را در قالب یک یا چند سند، تدوین کنید. اما مشتری و

وفاداری و بی‌وفایی نسبت به برندها، چیزی است که همه‌ی ما مصداق‌های آن را در زندگی خود و اطرافیان‌مان تجربه کرده‌ایم. فرض کنید یکی از دوستان شما از گوشی آیفون شرکت اپل استفاده می‌کند و گوشی دوست دیگرتان، یکی از محصولات شرکت ال‌جی است. حالا فرض کنید که هر دو نفر تصمیم به خرید گوشی

زبان برند، مجموعه‌ی کلمات، لحن و سایر نشانه‌های غیرکلامی است که یک برند، در گفتگو با مخاطبان و مشتریان خود به‌کار می‌گیرد (+). برای بسیاری از فعالان حوزه‌ی برند و برندسازی، بحث هویت بصری برند به خوبی جا افتاده و به محض تعیین یک نام تجاری، به دنبال انتخاب رنگ و طراحی لوگو و سایر

رسم ما در متمم این است که وقتی چند بار به یک کتاب اشاره می‌کنیم و به آن ارجاع می‌دهیم، یک مطلب اختصاصی برای معرفی آن کتاب در نظر می‌گیریم. از آن‌جا که در مجموعه درس‌های برند و برندسازی بارها به کاپفرر و کتاب مدیریت استراتژیک برند او اشاره کرده‌ایم، مناسب دیدیم که مطلبی هر

در درس گذشته، به مفهوم هویت برند یا ‌Brand Identity پرداختیم و توضیح دادیم که هویت برند، چیزی است که یک برند را از برندهای دیگر متمایز می‌کند. هم‌چنین گفتیم که معمولاً ساده‌ترین شیوه‌ی ایجاد تمایز این است که جلوه‌های بصری برند را به شکلی متمایز از دیگران تعریف کنیم. مثلاً لوگوی خاص خود، رنگ خاص خود،

هویت برند یا Brand Identity یکی از مباحث بسیار مهم در برندسازی است که سوء‌برداشت‌ها و سوء‌تفاهم‌های بسیاری درباره‌ی آن وجود دارد. برخی از افراد، هویت برند را به شاخص‌های ظاهری برند محدود می‌کنند. وقتی از مدیر یک شرکت می‌پرسید که آیا روی هویت برند شرکت خود کار کرده است یا نه، بعید نیست بشنوید: «بله. کار

بعید است در زمینه‌ی برند و برندسازی مطالعه کرده باشید، اما با اصطلاح جایگاه یابی برند یا ‌Brand Positioning روبرو نشده باشید. جایگاه یابی برند یا برند پوزیشنینگ مفهومی بسیار مهم و کلیدی است و به جرأت می‌توان گفت که اگر به مباحث برند و برندسازی، چه برند محصول و چه برند شخصی علاقه‌مند هستید، موظف هستید که مفهوم

باز هم می‌خواهیم به سبک همیشه در دعوت به گفتگو، جمله‌ای را انتخاب کنیم و درباره‌اش به بحث بنشینیم. جمله‌ای که توسط محققان و دانشمندان و بر اساس مطالعه و تحقیقات علمی مطرح نشده؛ بلکه صرفاً برخاسته از تجربه‌ی گوینده است. همواره گفته‌ایم که بحث‌هایی که به این شکل و تحت عنوان دعوت به گفتگو مطرح می‌شوند صرفاً

امروز دیگر برندها برای انتخاب رسانه و استفاده از رسانه های مختلف، مانند قدیم با کمبود مواجه نیستند. همه‌ی رسانه‌های سنتی وجود دارند و حجم زیادی از رسانه های نوین نیز، به سبد رسانه‌های در دسترس آنها، افزوده شده است. اما همین وفور رسانه‌ها، مشکل دیگری ایجاد کرده است: به سراغ کدام رسانه بروم و

سه مفهوم دارایی برند (Brand Asset) و قدرت برند (Brand Strength) و ارزش برند (Brand Value) معمولاً به جای یکدیگر به کار برده می‌شوند و در بسیاری از موارد، مدیران توسعه برند و نیز مدیران بازاریابی و فروش شرکتها، به تفاوت آنها توجه نمی‌کنند. در ادبیات عمومی مدیران هم، معمولاً وقتی از برند نام برده

شرکت خیالپردازان کسب و کار فردا، یک نرم افزار شبکه اجتماعی طراحی کرده و می‌خواهد برای آن برندسازی کند. آنها در جستجوی یک نام اختصاصی هستند. همچنین به گزینه های مختلف برای طراحی هویت بصری برند فکر می‌کنند و در جستجوی کسی هستند تا پروژه برندسازی آنها را مدیریت کند. از آنها می‌پرسیم: ویژگی این

ارزش گذاری برندها و رتبه بندی آنها، هر ساله توسط شرکتها و موسسات متعددی در سراسر جهان انجام می‌شود. اما در میان انبوهی از موسساتی که به ارزش گذاری برندها مشغول هستند (و بعضی از آنها این کار را به صورتی علمی و برخی دیگر به صورت یک فعالیت درآمدزای تجاری انجام می‌دهند) اینتربرند، از