سیاست و رفتار سیاسی فقط مخصوص سیاستمداران نیست. این نکته‌ی سخت و شاید تلخ را هر کس که مدت کوتاهی در یک سازمان و حتی در یک کسب و کار کوچک فعالیت کرده باشد، با تمام وجود درک کرده است. سازمان‌ها معمولاً محیط‌هایی سیاسی هستند. به قول رابینز، روی کاغذ و به شکل تئوریک،‌ می‌توان یک

در درس‌های قبل با تعریف و معنی مدیریت و نیز شرایط کاری مدیران از نگاه مینتزبرگ آشنا شدیم. دیدیم که مینتزبرگ معتقد است تصویری که ما از سبک رفتار و زندگی روزمرهٔ مدیران داریم، با آن‌چه در دنیای واقعی وجود دارد متفاوت است. مینتزبرگ تأکید می‌کند که مدیران زیر فشار فعالیت‌ها، سطحی می‌شوند؛ خیلی وقت‌ها نمی‌توانند

اگر مشتری یک کسب و کار خواسته‌ای داشته باشد که با قوانین داخلی آن مجموعه هم‌خوان نباشد، چه باید کرد؟ آیا باید خواستهٔ مشتری را در اولویت قرار داد؟ یا قوانین سازمانی مهم‌تر هستند و نباید آن‌ها را به خاطر خواست یک مشتری زیر پا گذاشت؟ چنین پرسشی کلی و مبهم است و شاید منطقی

در این درس، به بررسی بخشی از یک مقاله با عنوان Seven Surprises for New CEOs می‌پردازیم. در این مقاله به چالش‌های تبدیل شدن به یک مدیرعامل حرفه ای اشاره می‌شود و بر اساس تجربه‌ی کارگاه‌های آموزشی سه تن از اساتید دانشگاه هاروارد (مایکل پورتر، جی لورش و نیتین نوریا) نوشته شده است. تعدادی از

در درس گذشته (تعریف مدیریت و وظایف مدیر) با کتاب Managing نوشته‌ی هنری مینتزبرگ آشنا شدیم. دیدیم که مینتزبرگ در آن کتاب، به تعریف مدیریت و بررسی وظایف مدیران پرداخته است. اما برای این کار، صرفاً به بحث‌ها و تحلیل‌های تئوریک محدود نشده و با حضور در محل کار مدیران، به مشاهد‌ی میدانی فعالیت آن‌ها

در درس فرهنگ سازمانی گفتیم که تعریف فرهنگ برای گروه، سازمان، جامعه و کشور کمابیش یکسان است اما تفاوت‌ها از جایی ظاهر می‌شود که می‌خواهیم مولفه‌ها یا اصطلاحاً «ابعاد فرهنگ» را بسنجیم. وقتی به مرحله‌ی تعریف ابعاد فرهنگ می‌رسیم، متوجه می‌شویم که الزاماً نمی‌توان همان ابعادی را که برای «سنجش فرهنگ ملی» به‌کار می‌بریم (مثلاً مدل پنج

این سوال که انسان از چه چیزهایی انگیزه می‌گیرد یک پرسش مهم و قدیمی است. نظریه‌پردازان بسیاری در این زمینه اظهارنظر کرده‌اند. نویسندگان بسیاری کوشیده‌اند این نظریه های انگیزش را در قالب کتاب‌هایی گردآوری کنند و حاصل کار کتاب‌هایی چنان بزرگ شده که خوانندهٔ ناآشنا را شگفت‌زده می‌کند (کتاب انگیزش و هیجان نوشتهٔ مارشال ریو یکی از

بیشتر وقت همکاران ما به حرف زدن در گوش یکدیگر و جابه‌جایی شایعات می‌گذرد. چه باید بکنیم؟ بچه‌های شرکت دیگر انگیزه‌ی سابق را ندارند. دو نفر از آن‌ها صبح تا شب به جای جواب دادن به مشتریان، درگیر معامله در بورس هستند و فقط به حضور فیزیکی اکتفا کرده‌اند. چاره‌ی کار کجاست؟ به نظر می‌رسد

اگر پای حرف و دردِ دل کارمندان بنشینید، مدیریت ذره بینی (Micromanaging) یکی از گلایه‌های رایج در میان آنان است. مدیرعاملی که درباره‌ی برند دستمالی که برای نظافت آشپزخانه استفاده می‌شود نظر می‌دهد. یا یک مدیر ارشد که ریزترین تصمیم‌های مدیران سه لایه پایین‌تر از خودش را دنبال می‌کند. وزیری که ده‌ها اداره‌کل و معاونت

می‌توان گفت طی سال‌های اخیر، کتاب مدیریت رفتار سازمانی رابینز و جاج، به نوعی به یک استاندارد در آموزش رفتار سازمانی تبدیل شده و نویسندگان دیگر هم، کوشیده‌اند محتوای خود را در ساختاری مشابه کتاب رفتار سازمانی رابینز، عرضه و ارائه کنند. از آن‌جا که در متمم به صورت مستقل به معرفی استیفن رابینز پرداخته‌