رابطه شادمانی با شیوه‌ی نگاه به گذشته، حال و آینده

۲۲۴ نظر برای رابطه شادمانی با شیوه‌ی نگاه به گذشته، حال و آینده

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : سامان عزیزی



توی سال های دورتر زندگیم،معمولاً این جملات رو خیلی جدی می گرفتم و در صدد مصداق یابی شون در زندگی خودم بودم.چندین ساله که عادت کردم نه خیلی جدی شون بگیرم و نه با خنده و تمسخر از کنارشون عبور کنم. سعی می کنم کمی بهشون فکر کنم.همین.

اما در مورد این جمله:

فکر می کنم مغز ما این خطا رو داره که معمولاً(و نه همیشه) گذشته رو بهتر و خوشایند تر از آنچه بوده در نظر می گیره. مثلاً "یادش بخیر" گفتن های ما معمولاً به همین سمت سوگیری دارن. ولی این موضوع حالت افراطی تری هم داره و اون اینکه یک عده هستند که گذشته رو بهتر و خوشایندتر از حال و آینده در نظر میگیرن (که من قطعاً جزو این دسته نبودم و نیستم).

مدتیه که در تلاشم چیزی رو در خودم تقویت کنم که اسمشو گذاشتم "گوسفند نگری به حال". من معمولاً به آینده(با وجود ابهامی که در اون وجود داره) تا حدی خوشبین و امیدوارم. با خودم فکر می کردم که مگر "حال" الانم همون چیزی نیست که در گذشته امیدوارانه منتظرش بودم؟ پس چرا در مواقع بسیاری مشغول شیفت دادن این زمانها هستم.

نمیگم این تمرینم(یعنی بحث گوسفند نگری به حال) فوق العاده بوده ولی تاثیرش انقدر زیاد بوده که خیلی بیشتر از قبل از "حالم" لذت می برم و استفاده های بهتری ازش می کنم.اینه که فکر می کنم در حال حاضر، برخلاف جمله ی بالا، "حال" رو بدتر از اون چیزی که هست تصور نمی کنم .شاید این مسئله همیشه در خودآگاهم حاضر نباشه ولی هرجی بیشتر روش تمرین می کنم توی زمان های بیشتری از شبانه روزم حاضر و ناظر میشه و از این حرفا!
در مورد آینده هم قبلاً از اریک هوفر نقل کرده بودم که راهی که میشه آینده رو تا حدی پیش بینی کرد و از نامشخص بودن زیادش کم کرد اینه قدرت شکل دادن بهش رو پیدا کنی.(با وجود همه ی محدودیت های اراده ی ما ولی در همون چارچوب اختیار حداقلی)

 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.