سنگی بر کوهی
به سنت گذشته، گفتیم فضایی ایجاد کنیم که دور هم بنشینیم و به بهانهی کارتونها، فکر کنیم و صحبت کنیم.
این بار پنج کارتون مختلف انتخاب کردهایم که هر کدام فضای متفاوتی را دارند و بر این باور هستیم که هر یک میتوانند تداعیگر برخی از مسائل و دغدغههای محیط پیرامون ما باشند.
کارهای هنری، اگر چه هر یک مشخصاً پیام هنرمند را در خود دارند، اما زمانی که پیامی عمیق و عمومی را در خود پنهان میکنند، میتوانند به میزی برای گرد هم آمدن، گفتگو و تبادل نظر تبدیل شوند.
ضمناً کارتون آخر، کار هنرمند ایرانی عزیزمان، خانم نادیا آقابیگی است.
دسترسی کامل به این مطلب برای اعضای ویژهٔ متمم امکانپذیر است.
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
با متمم همراه شوید
آیا میدانید که فقط با ثبت ایمیل و تعریف نام کاربری و رمز عبور میتوانید به جمع متممیها بپیوندید؟
نویسندهی دیدگاه : شهرزاد راسخ
1) میدونم قصد خودکشی داری و من هرگز مانعت نخواهم شد... اما تنها خواهشی که ازت دارم اینه که لااقل سخت ترین راه و دشوارترین روش رو برای اینکار انتخاب کنی!... شاید تونستی در لحظه ی آخر به این نتیجه برسی که تو قادری از پس سخت ترین کارها بر بیای.. اینکه تو میتونی از پس زندگی با تمام چالشهایی که داره و تو رو تا مرز این تصمیم رسونده، بر بیای.. شاید تونستی در لحظه ی آخر، به خودت ایمان بیاری.. شاید برگردی و یکبار دیگه زندگی رو در آغوش بکشی...
2) بیا به این آدمهای کسالت بار نپیوندیم... بیا چوب ماهیگیری خودمون را بر داریم و در نقطه ای دیگه از این دریای پهناور برای خودمون و اونهایی که دوستشون داریم، ماهی صید کنیم و بعد با نگاهی که لبخندی بر اون نقش بسته، از کنار تمام این آدمهایی که ترس و روزمرگی، جرات حرکت را ازشون گرفته، بگذریم! شاید اونها هم با دیدن سبدهای پر از ماهی ما، از جا برخیزند و دست به کار متفاوت و جدیدی بزنند.
3) یاد این حرف «نیچه» در کتاب «چنین گفت زرتشت» افتادم: "بند باز درين پاره نماد انديشه گری ست که خطر ميکند و راه خطرناک گذار از انسان به ابر انسان را می پيمايد." و به این فکر میکنم که برای اینکه بتونم تعادل و هماهنگی واقعی رو در مسیر پر خطر زندگی به دست بیارم، باید سعی کنم تعادل و هماهنگی رو همزمان در عقل و قلبم، یا به عبارتی در منطق و احساسم به وجود بیارم.
4) آنچنان به پرش و سرگرمی و یادگیری سطحی از این شبکه ی اجتماعی به آن شبکه ی اجتماعی در رود زیبای وب دلخوش شدیم که یادمون رفته ممکنه جایی در میانه ی این رود غرق بشیم. جایی که دیگر حتی خودمان را هم نخواهیم یافت.
5) شبکه های اجتماعی جایی هستن که میتونن چهره ی واقعی ما انسانها را پشت تصویری زیبا که حتی لبخند ژکوند ای دلفریب تر از مونالیزا بر لب داره، در مقابل یکدیگر قرار بدن، اما دریغ از برق احساسی گرم و واقعی که در چشمان این تصویر زیبا بدرخشه