تله پرامپتر یا اتوکیو چیست؟ آیا سخنرانان حرفه ای از آن استفاده می‌کنند؟

شاید شما هم از جمله کسانی باشید که به صفحات شیشه‌ای روبروی سخنرانان در سخنرانی‌های بزرگ توجه کرده باشید و از خود پرسیده باشید که آن صفحه‌ها در دو طرف تریبون چه می‌کنند.

یکی از نخستین گزینه‌هایی که گاهی به ذهن می‌رسد، ضدگلوله‌بودن یا نوعی کارکرد امنیتی است. خصوصاً این‌که معمولاً آن‌ها را پیش روی شخصیت‌های سیاسی می‌بینیم.

این صفحه‌های شیشه‌ای در واقع، یکی از ابزارهای کمکی سخنرانی هستند و متن سخنرانی روی آن‌ها نمایش داده می‌شود.

نام درست این صفحه‌ها تله پرامپتر (Teleprompter) است و می‌توان آن‌ها را ابزار یادآوری متن نامید. البته در ایران به این علت که چنین تجهیزاتی نخستین بار از برندی انگلیسی به نام Autocue دیده‌ و تجربه شده است، معمولاً نام اتوکیو برایشان به‌کار می‌رود.

سیستم‌های اتوکیو یا تله پرامپتر طراحی‌های متنوعی دارند. اما چارچوب کلی عملکرد آن‌ها بسیار ساده است.

پوشش (Coating) صفحه‌های شیشه‌ای به شکلی انجام شده که وقتی ما در جایگاه مخاطب به آن‌ها نگاه می‌کنیم، آن‌ها را تقریباً شفاف می‌بینیم و چهره‌ی سخنران از پشت‌شان پیداست.

اما سخنران در آن‌ها، انعکاس تصاویرِ نمایشگری را می‌بیند که در پایین تریبون روی کف زمین قرار گرفته‌اند:

استفاده از اتوکیو باعث می‌شود که سخنران ضمن حفظ ارتباط چشمی در سخنرانی، مسلط‌تر جلوه کند.

علاوه بر سیاستمداران، گوینده‌های بخش‌های خبری هم معمولاً از اتوکیو یا سیستم‌های مشابه استفاده می‌کنند. در آن‌جا لنز دوربین – که جایگزین چشم ما مخاطبان است – پشت شیشه‌ی اتوکیو قرار می‌گیرد و ما تصویر گوینده را می‌بینیم. در حالی که گوینده هنگام نگاه به لنز، متن خبر خود را می‌بیند و می‌خواند.

البته در شرایطی که چنین امکاناتی در دسترس نباشد، نصب یک تبلت یا کاغذ پایین لنز دوربین یا پشت دوربین هم می‌تواند تا حدی جای تله پرامپتر را بگیرد. اما اگر از این روش استفاده کنید، باید فاصله‌ی خود را تا دوربین افزایش دهید تا مخاطب به سادگی نتواند تشخیص دهد که شما به لنز دوربین خیره نشده‌اید و جای دیگری را نگاه می‌کنید.

آیا استفاده از تله پرامپتر یا اتوکیو حرفه‌ای است؟

سخنرانان بسیاری از اتوکیو استفاده نمی‌کنند (شاید چون دسترسی به آن ندارند). اما در سخنرانی‌های رسمی بزرگ و جهانی، معمولاً از اتوکیو استفاده می‌شود.

اگر متن یک سخنرانی حساس باشد و انتخاب کلمات در آن اهمیت بالایی پیدا کند، معمولاً سیاستمداران ریسک نمی‌کنند و ترجیحاً به سراغ اتوکیو می‌روند.

اما باید این را هم به خاطر داشته باشیم که استفاده‌ی افراطی از این ابزار، می‌تواند نقطه ضعف تلقی شود (مخالفان اوباما در دوران ریاست جمهوری او به شوخی می‌گفتند که اگر برق تله پرامپتر او قطع شود، کل دیپلماسی آمریکا متوقف خواهد شد. چون اغلب از این ابزار استفاده می‌کرد).

آشنایی با اتوکیو برای ما که نمی‌خواهیم گوینده‌ی خبر یا رییس جمهور شویم چه کاربردی دارد؟

اول این‌که از این به بعد وقت سخنرانی‌های بسیار مسلط برخی افراد را با استفاده از تله پرامپتر می‌بینید، خودتان را نبازید و نگویید که من هرگز نمی‌توانم مثل آن‌ها سخنرانی کنم. آن‌ها صرفاً در حال روخوانی متن هستند (بد نیست سخنرانی ایوانکا ترامپ را ببینید).

اما نکته‌ی دوم مهم‌تر است.

اگر قصد دارید در تولید محتوا به سراغ محتوای ویدئویی بروید و تجهیزات حرفه‌ای ندارید و از دوربین موبایل یا لپ‌تاپ و ابزارهای مشابه استفاده می‌کنید، حتماً می‌دانید که به خاطر نزدیکی شما به لنز، حتی کمی نگاه به این‌سو و آن‌سو، کاملاً به چشم مخاطب می‌آید.

شاید اگر قصد داشته باشید مثلاً از سرویس لایو اینستاگرام استفاده کنید، چنین مسئله‌ای مهم نباشد و حتی حرف زدن‌تان را هم طبیعی‌تر کند.

اما اگر می‌خواهید ویدئویی ضبط کرده و به عنوان محصول عرضه کنید یا روی سایت و اکانت خود پخش کنید، خصوصاً اگر جزئیات زیاد (نام محققان و تاریخ مطالعات و اسم کتابها و مانند این‌ها) در حرف‌هایتان باشد، بد نیست به تکنیک‌های مشابه اتوکیو فکر کنید تا کارتان حرفه‌ای‌تر به نظر برسد.

اگر Teleprompter را در Google Play یا iTunes جستجو کنید، نرم‌افزارهای متعددی می‌بینید که برای این‌کار عرضه شده‌اند. این نرم‌افزارها متنی را که شما به آن‌ها می‌دهید، روی صفحه موبایل – برایتان نمایش می‌دهند و شما می‌توانید همزمان با ضبط تصویر خود توسط دوربین جلوی موبایل، متن خود را هم روی تصویرتان ببینید (متن معمولاً با شفافیت متوسط روی تصویر خودتان نمایش داده می‌شود تا همزمان چهره‌ی خود را هم ببینید).

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری مهارت ارائه و سخنرانی به شما پیشنهاد می‌کند: