آخرین حد پیشرفت

۵۴ نظر برای آخرین حد پیشرفت

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : عــلامه



دوستی دارم که تازه در سازمان دولتیِ مصروف کار شده است. روزی با من در مورد کارش گپ می‌زد. ظاهرا، از محیط کار و برخورد مدیر دیپارتمان‌اش ناراضی بود.

او می‌گفت: در دفتر کار، ما به خیلی از دیتاهای «مورد نیازمان» - در حوزه که کار می‌کنیم - دسترسی نداریم و مدیر بخش ما به ما میگن «این دیتاها محرم است،‌ شما حق دسترسی به آن‌ها را ندارید». فکر می‌کند مبادا ما از این دیتاها استفاده کرده و چیزی را یاد بگیریم. او با پیشرفت ما در محیط کار اصلا راحت نیست.

دوستم این‌طور ادامه داد: چندی پیش سازمان که ما در آن کار می‌کنیم، به لحاظ تشکیلات دولتی، یک درجه ارتقا کرد. هم‌زمان با این ارتقا، مدیران نیز باید ارتقا می‌کرد و مقام‌های جدید را تصاحب می‌شد. او افزود که مدیر دیپارتمان ما ارتقا نکرد. چون، در بین زیردستانش کسی نبود که به جایی او منصوب شود و کار او را پیش ببرد. او نسبت به رشد دانش و مهارت‌های زیردستانش حریص است و متعصب، از اینکه فردی پیشرفت کند راحت نیست. او دوست ندارد کسی رشد کند و جای او را بگیرد. بدون شک، اگر او فوت‌وفن کار را به زیردستانش یاد می‌داد، با آن ارتقا در تشکیلات جدید، حالا در یک درجه، شاید هم چند درجه بالاتر کار می‌کرد.

 

با شنیدن حرف‌های دوستم، یاد جمله‌ی استاد  افتادم، که فرموده‌است:

«در فرهنگ‌های توسعه‌نیافته، انسان‌ها به پیشرفت فکر می‌کنند، و در فرهنگ‌های توسعه‌یافته به رشد!

پیشرفت با سنجنش موقعیت‌مان نسبت به دیگران تعریف می‌شود و رشد، به سازنده بودن حضور ما در کنار دیگران!

سلول سرطانی، سلولی است که پیشرفت خود را به رشد در کنار دیگران ترجیح می‌دهد»

این جمله که قبلا در ذهنم حضور داشت، بعد از آن و برای همیشه در ذهن و قلبم حک شده است.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.