گفتگو با هوشنگ ابتهاج | کتاب پیر پرنیان اندیش

۵۳ نظر برای گفتگو با هوشنگ ابتهاج | کتاب پیر پرنیان اندیش

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : غفور غفوری



داستان ارغوان از زبان سایه:

من در خونه ای که یک وقتی داشتم، کنده درختی بود، که قطر کنده خیلی زیاد بود و به نظر می رسید این ددرخت باید 400-500 سالی عمر داشته باشه که یا پوسیده یا بریدنش. بعد از چند هفته از دور این کنده یه پاجوش های نازک سبز روشنی زد بیرون و من سعی کردم در تمام مدت بنّایی، نذارم اونجا آهک و آجر و اینا بریزن، و این پاجوش ها هر کدوم یک تنۀ ضخیم درخت شدند، این درخت ارغوان با بچه های من قد کشید و بزرگ شد و من به این درخت واقعا دلبستگی پیدا کردم، و در اون سالی که از خونه و زندگی جدا و دور بودم، یاد این درخت همیشه با من بود و تبدیل شد به یک سمبلی برای همه چیز، یعنی زن و بچه و زندگی خصوصی و آرزو ها و آرمان ها و تصورات و ایده هایی که آدم برای جهان و انسان و فلان داره، تبدیل شد به همۀ اون ها، و اسم اون درخت ارغوانه،

تصویر خانۀ ارغوان:



ارغوان
شاخه هم خون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز
آفتابیست هوا یا گرفته است هنوز
من در این گوشه که از دنیا بیرونست
و آسمانی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می بینم دیوارست
آه این سقف سیاه
آنچنان نزدیکست
که چو بر می کشم از سینه نفس
نفسم را بر می گرداند
ره چنان بسته که پرواز نگه
در همین یک قدمی می ماند
کور سویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانیست
نفسم می گیرد
که هوا هم این جا زندانیست
هر چه با من این جاست رنگ رخ باخته است
آفتابی هرگز گوشه چشمی هم بر خاموشی این دخمه نیانداخته است
هم در این گوشه خاموش فراموش شده
که از دم سردش هر شمعی خاموش شده
یاد رنگینی در خاطرم گریه می انگیزد

درباره سرنوشت درخت ارغوان «پرویز مشکاتیان» می گوید:

بعد از اینکه بچه های سایه آهنگ رفتن را از این دیار کردند، سایه و آلما (همسرش) نیز به دنبال آنان روانۀ آلمان شدند، خانه را نیز فروختند، سایه می گفت، روزی برای تسویه حساب به آنجا رفتم، شرکتی شده بود. همین طور که نگاهم به حیاط خلوت رفت، ارغوان را دیدم، پیش از آنکه نگاهمان تلاقی کند صندلی را جابه جا کردم، چون اگر مرا می دید بی گمان گلایه می کرد که چرا تنهایش گذاشته ام.
حالا هم گاهی می رود به خیابان کوشک و از گوشه و کنار، ارغوان را نگاه می کند، می بایست با سایه زندگی کرد تا به ظرافت هایش پی برد.

پ.ن: تعداد کامنت های من زیاد شد، دلیلش خاطرات خوبی هست که با شنیدن شعرهای دوست داشتنی سایه، خصوصا با صدای خودش دارم

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.