نظرات مشتریان | جایگاه Testimonial در اعتبارسازی برای کسب و کار چیست؟

۱۹ نظر برای نظرات مشتریان | جایگاه Testimonial در اعتبارسازی برای کسب و کار چیست؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : محمدرضا شعبانعلی



مواردی که در ادامه می‌نویسم، صرفاً حاصل تجربه و برداشت شخصی منه و نمی‌دونم چقدر درسته.

 

فکر می‌کنم اصل مشکل Testimonial اینه که در بسیاری اوقات نمیشه به شکل درست و مطمئن اون‌ها رو اعتبارسنجی کرد. وقتی فقط یک عکس ناشناس یا آواتار می‌بینم و اسم و فامیلی که برام ناشناخته است، نمی‌تونم به تعریف و توصیفی که به اون فرد نسبت داده شده اعتماد کنم.

دومین مشکل هم اینه که در بسیاری از محصولات پرفروش (از غذای رستوران گرفته تا دوره‌ی آموزشی) بالاخره همیشه در بین صدها و هزاران مشتری، یک تعداد حداقلی پیدا می‌شن که از اون محصول راضی (يا بسیار راضی) باشن.

مثلاً من به نتیجه رسیده‌ام که هر معلمی - مستقل از سواد و کیفیت آموزش یا هر مشخصه‌ی دیگه - یه سری طرفدار داره که معتقدن "زندگی‌مون با ... متحول شده". تا حالا معلمی رو ندیده‌ام که چند نفر از این علاقه‌مندان نداشته باشه.

حالا فرض کنید اظهارات همین چند نفر به عنوان Testimonial منتشر بشه. تقریباً هیچ نتیجه‌ای نمیشه از این اظهارات گرفت.

 

البته من در ذهنم کسب و کارها رو به دو دسته‌ی B2B و B2C تقسیم می‌کنم. توضیحاتی که دادم به نظرم درباره‌ی کسب و کارهای B2C مصداق داره. در کسب و کارهای B2B مشتریان شرکت و سازمان مشخص هستند و معمولاً پیگیری‌ هویت‌شون ساده‌تره.

حداقل من هر زمان می‌خوام از یک محصول سازمانی استفاده کنم (مثلاً نرم‌افزار حسابداری یا ایمیل‌مارکتینگ یا سرویس میزبانی وب) همیشه نگاه می‌کنم ببینم «رفرنس فروش» یا «نظرات مشتریان» چی بوده و برام مهمه که از دیدگاه مشتریان قبلی مطلع بشم. فکر می‌کنم نظر مثبت‌شون روی نگاه و تصمیمم تأثیر می‌ذاره.

حتی ضعف محصول رو هم گاهی در همین تستیمونیال های سازمانی میشه تشخیص داد. مثلاً محصولی که یکی از شرکت‌های زیرمجموعه‌ی یک هلدینگ فقط تونسته به یک یا دو شرکت دیگه در همون هلدینگ بفروشه و همون‌ها رو تستیمونیال کرده (در چنین شرایطی، اگر من بودم اساساً سراغ درج تستیمونیال و نظرات مشتریان نمی‌رفتم).

 

در مورد کسب و کارهای B2C فکر می‌کنم ظهور شبکه‌های اجتماعی باعث شده که اظهارنظر درباره‌ی محصولات (کالاها و خدمات) بسیار ساده‌تر بشه. اما نه به این معنی که اظهارنظرها در صفحه‌ی مرجع (وب‌سایت یا اکانت شبکه‌های اجتماعی) برند ذکر بشن. بلکه به این صورت که افراد مختلف در صفحات و اکانت‌های خودشون نظر بدن.

در واقع فکر می‌کنم مشتری بالقوه به جای اعتماد به تستیمونیال، ترجیح می‌ده هشتگ یک برند یا محصول رو در شبکه‌های اجتماعی جستجو کنه و خودش قضاوت نهایی رو انجام بده.

 

در مورد نکات اخلاقی در انتشار Testimonial به نظرم مهم‌ترین نکته اینه که انتشار «دیدگاه مشتریان» با تأیید مشتری باشه.
ممکنه یه مشتری در پی برانگیختگی احساسی (پس از دریافت محصول) و یا حتی با انگیزه‌ی این‌که درخواستی که داره برآورده بشه (مثلاً در خدمات پس از فروش)، پیام مستقیمی رو در شبکه‌های اجتماعی یا در قالب ایمیل برای یک کسب و کار بفرسته. اما علاقه نداشته باشه این پیام به شکل دائمی و به شکل مستقل و نامشروط نشر و بازنشر بشه.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.