آشتی با طبیعت | آواز پرنده الکترونیکی در دل کوه و دشت

بسیاری از دستاوردهای انسان در قرون جدید، با طبیعت بیگانه بوده‌اند؛ اگر نخواهیم یک گام جلوتر برویم و بگوییم دشمن بوده‌اند. از دود دودکش کارخانه‌ها بگیرید تا فاضلاب‌های آلوده‌هایشان. از اسلحه‌هایی که حیوانات را می‌ترسانند و می‌کشند، تا ارّ‌ه‌هایی که غرش پیروزمندانه‌شان، سقوط درختان را اعلام می‌کند.

مدارهای الکترونیکی هم از دیگر ساخته‌های دست بشرند که به ندرت با طبیعت دوستی کرده‌اند. دیدن یک مدار چاپی که روی سبزه‌ها افتاده، تصویری عادی نیست. سوسک یا حشره‌ای هم که در وسیله‌ای برقی یا مکانیکی لانه کند، دردسر و «باگ» محسوب می‌شود (باگ چیست؟).

همین است که تصویر ناآشنای جلد مجلهٔ‌ اِلِکتور در سال ۱۹۷۹، حتی اگر با حظّ‌ بصر همراه نباشد، لااقل نگاه ما را لحظاتی روی خود قفل می‌کند (+):

این مقدمه را در ذهن خود داشته باشید و به خانم کِلی هیتون (Kelly Heaton) فکر کنید. کسی که هم به هنر عشق می‌ورزد و هم به الکترونیک. هم طبیعت را دوست دارد و هم فناوری. در دانشگاه ییل و دانشگاه MIT هم درس خوانده و پای حرف علاقه‌مندان هر دو حوزه نشسته است. سخت است که هم شاخه‌های در‌هم‌تنیدهٔ درخت را دوست داشته باشید و هم سیم‌های درهم‌تنیدهٔ مدار را. هم با مخزن آب ذوق‌زده شوید و هم با خازن برق. هم با صدای جیک‌جیک پرندگان و هم با صدای سوت بلندگو. و این دوست‌داشتن‌های ظاهراً متعارض، دقیقاً توصیف کِلی هیتون است.

همین می‌شود که از قرار گرفتن یک سگ در کنار مجسمهٔ آی‌سی معروفِ ۵۵۵ لذت می‌برد:

و باز همین علاقه است که باعث می‌شود یک مدل سه‌بعدی بزرگ‌شده از یک مدار الکترونیکی را یک المان تزئینی زیبا ببیند: