معرفی کتاب برای ترجمه | به انتخاب متمم

کتاب The Venture Mindset

ایلیا استربولائف و الکس دنگ معتقدند که ماهیت سرمایه گذاری خطرپذیر با سایر انواع سرمایه گذاری که ما معمولاً می‌شناسیم و تجربه کرده‌ایم، تفاوت‌های عمیق دارد.

بنابراین کسانی که در بازارهای سنتی سرمایه گذاری فعال بوده‌اند و سرمایه گذاری را بیشتر در فضای بورس و سهام و بازارهای مشابه می‌شناسند، بدون تغییر مدل ذهنی خود نمی‌توانند در سرمایه گذاری خطرپذیر یا جسورانه موفق باشند.

کتاب The Venture Mindset دو پیام اصلی دارد. پیام اول این است که سرمایه گذاری جسورانه نقش مهمی در اقتصاد آمریکا ایفا می‌کند (و هر جا از اقتصاد دانش بنیان حرف می‌زنیم باید سهم این نوع سرمایه گذاری را جدی بگیریم). آن‌ها توضیح می‌دهند که سرمایه گذاران خطرپذیر در شکل‌گیری حدود یک‌پنجم از سیصد شرکت بزرگ سهامی عام در آمریکای امروز نقش داشته‌اند و عملاً اقتصاد امروز آمریکا بدون حضور آن‌ها ساخته نمی‌شده است.

در ادامهٔ این پیام، در کتاب خود می‌کوشند به خوانندگان خود بیاموزند که مدل ذهنی مناسب برای سرمایه گذاری جسورانه چه ویژگی‌هایی دارد و به طور خاص، کدام بخش از باورهای مدل ذهنی سنتی سرمایه گذاری را باید در Venture Investment کنار گذاشت.

همان‌طور که حدس می‌زنید، نخستین قاعده‌ای که به آن اشاره می‌کنند این است که شکست‌گریزی و ریسک‌پذیری محدود در سرمایه‌گذاری سنتی در سرمایه‌گذاری جسورانه معنا ندارد. اگر سرمایه‌گذاری روی استارتاپ اشتباهی سرمایه گذاری کند، فقط «یک برابر» پول خود را از دست خواهد داد. اما اگر فرصت سرمایه گذاری روی یک استارت‌آپ خوش‌آینده را از دست بدهد، عملاً شاید «ده‌‌هزار برابر» سرمایهٔ خود را (که می‌شد بعداً در قالب سود به دست آورد) از دست داده است.

آن‌ها به موارد دیگری هم اشاره می‌کنند. از جمله این‌که تصمیم‌گیری بر اساس توافق عمومی (Consensus) در این شکل از سرمایه‌گذاری چندان معنا ندارد. چون به سختی می‌توان همه را حول پیش‌بینی دربارهٔ آینده‌ای که نیامده متقاعد کرد. توصیه‌ای که جملهٔ معروف جف بیزوس بنیان‌گذار شرکت آمازون رو یادآوری می‌کند: Disagree but commit.

سال انتشار: ۲۰۲۴ (هنوز منتشر نشده)

صفحه کتاب در سایت آمازون / صفحه کتاب در سایت ناشر

کتاب ‌Battle for the bird

کرت واگنر روزنامه‌نگاری است که از سال ۲۰۱۹ در بلومبرگ کار کرده و اخبار مربوط به شبکه های اجتماعی را پوشش داده است. البته سابقهٔ روزنامه‌نگاری او در زمینه تکنولوژی و اثرات اجتماعی آن، طولانی‌تر از این است. واگنر کار با نشریه‌هایی مانند Recode، Mashable و Fortune را در رزومهٔ خود دارد.

روزنامه‌نگاری که در حوزهٔ شبکه های اجتماعی کار کرده و تمام دورانی که دعوا بر سر مالکیت توییتر جاری بود، از جایگاهی حرفه‌ای شاهد این کشمکش‌ها بوده، گزینه‌ای بسیار مناسب برای روایت این ماجرا است.

کتاب «نبرد برای پرنده» حاصل تلاش موفق واگنر برای روایت داستان توییتر است. آن‌چه واگنر تعریف می‌کند، فقط اوج و فرودهای معاملهٔ یک شرکت حوزهٔ تکنولوژی نیست. بلکه لابه‌لای داستان، به تأثیرات این نوع رسانه‌ها بر اقتصاد، سیاست و تکنولوژی در سراسر جهان هم می‌پردازد.

توییتر، بخشی از رونق خود را در بهار عربی تجربه کرد و در زمان ترامپ، دوباره بیش از پیش شنیده شد و پس از آن، تقلای ایلان ماسک برای تأثیرگذارترین شبکه اجتماعی جهان، اهمیت این رسانه را بیش از پیش نشان داد.

شاید بتوان گفت ماسک که هزاران ماهوارهٔ استارلینک را در آسمان داشت، تحت هر شرایطی باید رسانه‌‌ای در همان وسعت و قدرت را روی زمین در اختیار می‌گرفت و این کار را با موفقیت به سرانجام رساند.

اگرچه واگنر مدام این نگرانی منطقی را هم یادآوری می‌کند که نوع نگاه ایلان ماسک،‌ شاید برای پیشبرد مرزهای تکنولوژی در جهان مناسب بوده، اما لزوماً بهترین رویکرد برای مدیریت و توسعه یک رسانه نیست. کتاب نبرد برای پرنده با نقل جمله‌ای از جک دورسی به پایان می‌رسد. آن‌جا که جیسون گلدمن، از اعضای قدیمی هیئت‌مدیرهٔ توییتر در پاسخ به یک توییت دورسی می‌پرسد: «آیا فکر می‌کنی ایلان ماسک بهترین فرد ممکن برای سازمان‌دادن و مدیریت پلتفرم بود؟» و دورسی صادقانه پاسخ می‌دهد: «نه.» و در ادامه می‌گوید: «اما هر چه بود، اتفاق افتاد و تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این است که بکوشیم چنین اتفاقی دیگر تکرار نشود.»

سال انتشار: ۲۰۲۴

صفحه کتاب در سایت آمازون / صفحه کتاب در سایت ناشر

کتاب Leveling Up

توضیحی که روی جلد کتاب Levelling Up رایان لیک آمده، به خوبی محتوای کتاب را شرح می‌دهد: دوازده سوال برای ارتقاء سطح توسعه فردی و حرفه‌ای.

کتاب، همان‌طور که حدس می‌زنید، دوازده فصل دارد و در هر فصل به یک موضوع پرداخته است. چشم انداز فردی و تعریف موفقیت، خودآگاهی، توسعه و بهبود فردی، حضور در کار تیمی، تواضع، ریسک کردن، تفریح و کمک به دیگران از جمله موضوعاتی هستند که رایان لیک به آن‌ها پرداخته است.

در نگاه اول ممکن است محتوای کتاب رایان لیک ساده به نظر بیاید. اما اگر آن‌ را با بسیاری از کتاب‌هایی که امروزه با عنوان توسعه فردی و کوچینگ در بازار کشورمان عرضه می‌شوند مقایسه کنید، محتوای ارزشمندتری دارد. یا لااقل می‌توان گفت لابه‌لای حرف‌های او، تلنگرهایی وجود دارد که باعث شود خواننده در نهایت از وقتی که برای مطالعهٔ کتاب صرف کرده راضی باشد.

هنر رایان لیک این است که در هر موضوع، سراغ بحثی می‌رود که کمتر جدی گرفته شده است. مثلاً در کار تیمی، معمولاً همه از تقسیم کار و نقش و مدیریت تعارض و ارتباط موثر و موضوعاتی از این دست حرف می‌زنند. اما لیک در بخش مختصری که به این موضوع اختصاص داده، به جای این مباحث – که البته قطعاً مهم هستند – به سراغ این موضوع رفته که آیا آماده هستید اعتبار نتیجه را به دیگران هدیه کنید و به سهمی که افراد مختلف در دستاوردها داشته‌اند، اذعان کنید؟ (به زبان رایج: آیا حاضرید به دیگران کردیت بدهید؟)

این سبک نگاه او در بخش‌های دیگر کتاب هم به چشم می‌آید.

سال انتشار: ۲۰۲۲

صفحه کتاب در سایت آمازون

معرفی کتاب Supercommunicators

چارلز دوهیگ با انتشار کتاب قدرت عادت شهرت چشمگیری به دست آورد که بعداً در تلاشی ناموفق، سعی کرد آن را در کتاب «تیزهوش‌تر، سریع‌تر، بهتر» نقد کند. او اکنون این تلاش را با کتاب سومش یعنی Supercommunicators تکرار کرده است.

هر چند شاید این کتاب به اندازهٔ قدرت عادت موفق نشود، اما به نظر می‌رسد استقبال بازار از این کتاب، در مقایسه با دومین کتابش بهتر باشد.

دوهیگ در این کتاب کوشیده به خواننده بیاموزد که همراه شدن با طرف مقابل در گفتگو، بهترین روش برای شکل‌گیری یک گفتگوی اثربخش است. او روش‌ها و تکنیک‌های مختلفی هم برای این کار پیشنهاد کرده که به یکی از آن‌ها در مطلبی که اختصاصاً برای معرفی این کتاب در متمم منتشر شده، اشاره کرده‌ایم.

دوهیگ در بخشی از کتاب خود موضوع «پرسش‌های عمیق» را مطرح می‌کند و این نوع پرسش‌ها را در برابر پرسش‌های سطحی قرار می‌دهد. پرسش‌های عمیق – از نظر دوهیگ – پرسش‌هایی هستند که فضایی ایجاد می‌کنند تا طرف مقابل دربارهٔ ارزش‌ها، باورها و قضاوت‌های خود صحبت کند. دوهیگ معتقد است که این نوع پرسش‌ها کمک می‌کنند گفتگو از تعامل سطحی فراتر رود و وارد نوعی رابطهٔ واقعی انسانی شود.

احتمالاً علاوه بر خوانندگان علاقه‌مند به بحث مهارت های ارتباطی و هوش هیجانی، علاقه‌مندان به تقویت مهارت مذاکره و مدیریت جلسه هم از این کتاب استقبال خواهند کرد.

سال انتشار: ۲۰۲۴

معرفی کتاب Supercommunicators در متمم

صفحه کتاب در سایت آمازون / صفحه کتاب در سایت ناشر

کتاب Friction Project

کسانی که به تازگی در جایگاه مدیریت قرار می‌گیرند، و نیز کسانی که در مشاوره مدیریت تازه‌کار هستند، معمولاً با پدیده‌ای مواجه می‌شوند که منتظرش نبوده‌اند: اصطکاک سازمانی.

مدیر در نخستین روزهایی که بر صندلی می‌نشیند، فکر می‌کند که الان با تعیین چند استراتژی بسیار هوشمندانه و تلاش برای اجرای آن‌ها، سازمان را متحول خواهد کرد. اما به سرعت می‌فهمد که انگار مشکل جای دیگری است. همه به هم گیر می‌کنند! چه آدم‌ها و چه فرایندها.

هر کاری می‌خواهید انجام دهید می‌بینید مانعی بر سر راه قرار دارد. روزمره‌ترین کارها هم با موانع و دردسرهایی مواجه می‌شوند که اصلاً منتظرشان نبوده‌اید. جلسه‌هایی که اساساً نباید برگزار می‌شد،‌ یکی پس از دیگری برگزار می‌شوند. و جلسه‌ای که لازم است برگزار شود، هر روز با مانعی مواجه می‌شود و مدت‌هاست همه منتظر برگزاری‌اش هستند.

این همان پدیده‌ای است که ساتن و رائو آن را اصطکاک سازمانی می‌نامند: چیزی که باعث می‌شود کارها انجام نشوند یا با اتلاف بسیار زیاد منابع به سرانجام برسند.

ساتن و رائو در این کتاب با ذکر مثال‌های متنوع و کاربردی و شرح راه‌حل چنین مشکلاتی می‌کوشند به مدیران و مشاوران، به‌ویژه کسانی که شرکت‌شان در حال رشد و بزرگ‌شدن است، کمک کنند تا اصطکاک سازمانی را بهتر بشناسند و آن را مدیریت کنند.

سال انتشار: ۲۰۲۴

معرفی کتاب پروژه اصطکاک در متمم

صفحه کتاب در سایت آمازون / صفحه کتاب در سایت ناشر

کتاب Subtract – دربارهٔ اهمیت حذف کردن

آقای کلوتز در سال ۲۰۲۱ به همراه آدامز و دیگر همکارانش پژوهشی انجام داد که طی آن مشخص شد اغلب انسان‌ها در مواجهه با یک مسئله، به سمت راه‌حل‌های افزودنی سوگیری دارند.

یعنی اگر دو راه وجود داشته باشد و یکی از این دو از جنس خلوت کردن و دیگری از جنس شلوغ کردن باشد، ما معمولاً به سراغ راه‌حلی می‌رویم که فضا را شلوغ‌تر و پیچیده‌تر می‌کند.

هم‌چنین وقتی راه‌حل‌ها را پیش رویمان قرار نداده‌اند، معمولاً ابتدا به سراغ ایده‌هایی می‌رویم که از جنس افزایشی هستند.

کتاب Subtract با شرح و بسط همان ایده نوشته شده و می‌تواند در سبک زندگی، تغییر عادتهای فردی، حل مسئله، کوچینگ و مشاوره مدیریت به کار بیاید.

سال انتشار: ۲۰۲۱

مدل ذهنی مبتنی بر حذف (+ معرفی کتاب)

صفحه کتاب در سایت آمازون / صفحه کتاب در سایت ناشر

کتاب Why We Remember

بسیاری از کتابهایی که درباره حافظه نوشته شده‌اند، از این منظر به حافظه نگریسته‌اند که چگونه می‌توان حافظه را تقویت کرد؟ چه کنیم تا ده‌ها اسم و عدد را حفظ کنیم و یا آن‌چه را در کتابها می‌خوانیم بهتر به خاطر بسپاریم.

اما چاران راناگاث، دانشمند مطرح و شناخته‌شده در زمینهٔ‌ حافظه، رویکرد متفاوتی را برگزیده است.

او در کتاب خود توضیح می‌دهد که اتفاقاً فراموش کردن بسیار مهم است و یکی از ویژگی‌ها و نقاط قوت مغز ماست. ما نباید هر چیزی را به خاطر بسپاریم و باید یاد بگیریم صرفاً چیزهای مشخصی را به خاطر آوریم. کارکرد حافظه، به خاطر سپردن نیست، بلکه فراموش کردن است.

بحث دربارهٔ مغز و حافظه، آن‌هم وقتی مقید باشید که دقت علمی را رعایت کنید، کار ساده‌ای نیست. اما راناگاث به خوبی از عهدهٔ این کار برآمده و ساختار و ترکیب محتوای کتاب او به گونه‌ای است که می‌تواند هم‌زمان علاقه‌مندان به حافظه و روانشناسی شناختی، خوانندگان کتاب‌های خودیاری و توسعه فردی و حتی خوانندگان تفننی را نیز راضی کند.

سال انتشار: ۲۰۲۴

معرفی کتاب چرا به یاد می‌آوریم در متمم

صفحه کتاب در سایت آمازون / صفحه کتاب در سایت ناشر

کتاب The AI Playbook

حدود یک دهه قبل، یعنی اوایل سال ۲۰۱۳ کتاب Predictive Analytics از اریک سیگل منتشر شد. آن زمان این مبحث و این اصطلاح هنوز برای بسیاری از مدیران ناشناخته بود.

فقط کافی است کتاب‌های آن سال‌ها را ورق بزنید تا ببینید آن زمان تازه اصطلاح تصمیم گیری داده‌محور (Data-driven Decision-making) داشت به تدریج جای خود را در کتابهای مدیریتی باز می‌کرد؛ آن‌هم نه به معنای گستردهٔ آن (شامل سناریوپردازی و پیش‌بینی آینده و ارزیابی گزینه‌های مختلف). بلکه بیشتر در حد این توصیه که «وقتی تصمیم می‌گیرید به داده‌ها هم توجه کنید.»

اریک سیگل در آن کتاب داستان‌ها و نمونه‌های متنوعی از کاربرد داده در تصمیم‌گیری مطرح کرد و به خوانندهٔ خود نشان داد که علم داده و بیگ دیتا چگونه می‌تواند الگوهای تصمیم‌گیری مدیران و نگاه به کسب‌و‌کارها را تغییر دهد. آن کتاب هنوز هم خواندنی است و اگر مدیر یا کارشناسی هستید که به تازگی می‌خواهید وارد دنیای علم داده شوید و می‌خواهید رابطهٔ دنیای کسب و کار با دنیای داده‌ها را ببینید، پیشنهاد می‌کنیم آن را بخوانید (البته باید بعضی بخش‌های قدیمی‌شده را تحمل کنید. مثلاً پیش‌بینی‌هایی که دربارهٔ سال ۲۰۲۲ در کتاب آمده. اگرچه اغلب آن‌ها به نوعی محقق شده‌اند).

اکنون اریک سیگل با همکاری انتشارات دانشگاه MIT کتاب تازه‌ای تقریباً در همان موضوع منتشر کرده است. البته ظاهراً برای این که فروش کتاب بیشتر و استقبال از آن بهتر باشد، از اصطلاح هوش مصنوعی در عنوان آن استفاده کرده است (The AI Playbook). با این حال در مقدمه توضیح می‌دهد که هوش مصنوعی چتر گسترده‌ای است که موضوعات بسیاری را پوشش می‌دهد و او صرفاً‌ می‌خواهد به یادگیری ماشین (Machine Learning) بپردازد. البته ظاهراً او چندان در به‌کارگیری اصطلاحات سخت‌گیر نیست. چنان‌که در همان مقدمه می‌گوید که یک دهه قبل هم دوست داشته در زمینهٔ یادگیری ماشین به کسب‌و‌کارها مشاوره دهد و چون استقبال کم بوده، تیتر شیک‌تر Predictive Analytics را انتخاب کرده است.

به هر حال، کتاب The AI Playbook کتابی مقدماتی، ساده و جذاب برای مدیران و فعالان کسب و کار است. کسانی که قرار نیست جنبه‌های فنی یادگیری ماشین را بدانند. اما لازم است با متخصصان یادگیری ماشین گفتگو کرده و با همکاری آن‌ها پروژه‌های اجرایی تعریف کنند.

سیگل به این واقعیت مهم توجه داشته که پیاده‌سازی پروژه‌های داده‌محور در کسب‌و‌کارها به چیزی فراتر از دانش تخصصی یادگیری ماشین نیاز دارد. باید جایگاه داده در کسب‌و‌کار مشخص باشد. داده‌های درست گردآوری شوند. فرایندها به درستی شفاف شوند. و مشخص شود که یادگیری ماشین نهایتاً قرار است کجا و چگونه به مدیران کمک کند. او مدلی به نام BizML (ماشین لرنینگ برای کسب و کار) در شش گام معرفی کرده و مدیران را تشویق می‌کند برای تعریف و پیاده‌سازی پروژه‌های یادگیری ماشین از این مدل استفاده کنند. او هم‌چنین به کارشناسان ML هم پیشنهاد می‌کند برای این‌که به زبان مشترکی با مدیران برسند و بتوانند پروژه‌هایی ارزش‌آفرین و قابل‌اجرا تعریف کنند،‌ این کتاب را بخوانند.

سال انتشار: ۲۰۲۴

صفحه کتاب در سایت آمازون / صفحه کتاب در سایت ناشر

کتاب Deep Utopia

حتی اگر سبک نگاه و چارچوب تحلیل‌های نیک بوستروم (Nick Bostrom) را نپسندیم، نمی‌توانیم انکار کنیم که او یکی از متفکران ارزشمند دربارهٔ هوش مصنوعی است و لابه‌لای حرف‌هاش ایده‌ها و حرف‌های بسیار ارزشمندی دارد.

نوشته‌های او معمولاً از زمان خودش جلوتر است. مثلاً چنان‌که در سال ۲۰۱۴ که هنوز بسیاری از مردم دنیا – خارج از جمع‌های تخصصی و محققان دانشگاهی – قدرت‌نمایی هوش مصنوعی را نزدیک نمی‌دیدند، کتاب Superintelligence را نوشت و مسیرها و سناریوهای پیش رو برای رشد هوش مصنوعی را پیش‌بینی کرد. کتاب Superintelligence را به سرعت کسانی مثل بیل گیتس و ایلان ماسک در فهرست کتابهای پیشنهادی‌شان گنجاندند.

در Superintelligence وزن «بدبینی و خطر» پررنگ‌تر بود. یعنی بیشترین دغدغهٔ بوستروم این بود که با پیشرفت سریع هوش مصنوعی، مشکلاتی جدی پیش می‌آید که باید زودتر به آن‌ها اندیشید. بسیاری از مشکلاتی که او آن روز پیش‌بینی می‌کرد، امروز به بخشی از دغدغه‌های متخصصان، فیلسوفان و تحلیل‌گران تبدیل شده‌اند.

اما امروز که هوش مصنوعی پیشرفت چشم‌گیری داشته و عامهٔ مردم با برخی از کاربردهای آن (از نرم‌افزارهای مسیریاب گرفته تا مدل‌های زبانی مثل چت‌ جی‌پی‌تی) آشنا شده‌اند، درست هم‌زمان با اوج‌ گرفتن نگرانی‌ها و پررنگ‌شدن چالش‌های به‌کارگیری هوش مصنوعی، بوستروم در کتاب Deep Utopia رویکردی خوش‌بینانه را دربارهٔ هوش مصنوعی برگزیده است.

او تعبیری بسیار زیبا و عمیق را برای عنوان فرعی کتابش برگزیده است: Life and Meaning in a Solved World. زندگی و معنا در جهانِ حل‌شده؛ جهانی که همهٔ مسئله‌هایش حل شده.

بوستروم، فرض می‌کند روزی برسد که هوش مصنوعی همهٔ مسائل بشر را حل کرده و چیزی شبیه مدینهٔ فاضله شکل گرفته باشد. سپس به این سوال می‌پردازد که زندگی و معنا در آن جهانِ حل‌شده چه جایی خواهد داشت؟ البته همین اصطلاح Utopia هم برای او تعبیر ساده‌ای نیست و در کتاب توضیح می‌دهد که پنج سطح یا پنج تفسیر مختلف از Utopia می‌تواند وجود داشت باشد.

آیا این مدینهٔ فاضله به وجود خواهد آمد؟ برای بوستروم مهم نیست. اساساً این نوع سناریو‌ها با این فرض که «حتماً محقق خواهند شد» تعریف نمی‌شوند. بلکه هدف از این کار چیزی شبیه تجربه ذهنی است. وقتی این سناریوهای حدی و دور را تصور می‌کنیم، ارزیابی وضعیت‌ فعلی و پیش‌بینی گام‌های نزدیک، راحت‌تر خواهد بود.

آیا از کتاب Deep Utopia در بازار ایران هم استقبال خواهد شد؟ ما در متمم نظری نداریم. احتمالاً نه‌چندان. اما ممکن است ناشری تصمیم بگیرد برای تثبیت و تقویت جایگاه علمی خود، یا به عنوان یک عضو از مجموعه کتاب‌هایش درباره هوش مصنوعی، این کتاب را ترجمه کند.

اگر پیشنهاد و ارزیابی متمم را معیار قرار دهید، هنوز Superintelligence با وجودی که ده سال از آن گذشته، می‌تواند گزینه‌ای پرمخاطب‌تر از این کتاب باشد. به شرطی که ناشر بتواند مخاطبش را به خواندن کتابی که یک دهه از عمر آن گذشته، تشویق و ترغیب کند.

سال انتشار: ۲۰۲۴

صفحه کتاب در سایت آمازون