نوشتن بلافاصله | نمونه‌برداری از افکار و لحظه‌ها

۱۱ نظر برای نوشتن بلافاصله | نمونه‌برداری از افکار و لحظه‌ها

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : مونا رضایی



چند هفته پیش سری به بازار فرش زدم. راستش، اصلاً فکرش رو نمی‌کردم با چند ساعت قدم زدن توی اون بازار قدیمی، این همه حس‌های مختلف و حتی متناقض رو تجربه کنم. انگار بازار فرش فقط یه جای شلوغ و قدیمی نبود، یه دریچه بود به دنیای خیال و خاطره، دنیایی که منو تو هر لحظه به یه زندگی دیگه پرت می‌کرد.

از مترو خیام که بیرون اومدم و وارد بازار شدم، انگار یه سفر به زمان و مکان‌های مختلف شروع شد. اولین چیزی که چشممو گرفت، یه فرش قشقایی بود. طرحش قرمز بود با لوزی‌های ریز و درشت. همون لحظه یه موج عجیبی تو وجودم راه افتاد. چشمام بسته شد و خودمو دیدم که شدم یه دختر قشقایی با موهای بلند که از دو طرف بافته شده بود. یه سربند بنفش و مشکی روی سرم، پشت دار قالی نشسته بودم و انگشتام گره‌ها رو بادقت می‌زدن. یه بچه کوچیک هم کنار پام، روی زمین نشسته و با عروسک دست‌ساز کاموایی‌ش که خودم براش ساخته‌بودم، بازی می‌کنه. صدای نخ‌هایی که از هم رد می‌شدن، تو گوشم می‌پیچید و اون لحظه، انگار اون زندگی مال خودم بود.

هنوز از این حس بیرون نیومده بودم که نگاهم افتاد به یه تابلو فرش که طرحش آبی بود، پر از جلال و شکوه، با تصویر شاه‌ها و سلاطین. این‌بار، خودمو دیدم که شدم یه ملکه ایرانی. یه لباس بلند آبی پوشیده بودم با یه گردنبند طلایی که برق می‌زد. روی یه صندلی سلطنتی نشسته بودم و حس می‌کردم که همه تاریخ و اصالت توی رگ‌هام جریان داره. انگار یه لحظه واقعاً سنگینی تاج روی سرم رو حس کردم.

بعد رسیدم به یه فرش که اسمش «کوچه‌باغ» بود. یه طرح شاعرانه از کوچه‌ای که درختاش تا آسمون قد کشیده بودن و دو در، یکی روبه‌رو و یکی کنار کوچه، دیده می‌شدن. این‌بار خودمو توی عصر قاجار دیدم، یه معشوقه‌ی جوان با چادر گل‌گلی سفید بودم. یه نامه عاشقانه تو دستم داشتم و با استرس تمام، قدم‌هام رو برمی‌داشتم. حس می‌کردم هر لحظه ممکنه یکی منو ببینه. صدای خش‌خش برگای زیر پام، ضربان قلبم رو بیشتر می‌کرد. یه لحظه حتی بوی خاک کوچه و عطر درختارو حس کردم.

توی همین حس و خیال‌ها غرق بودم که یه دفعه صدای فروشنده منو به خودم آورد: «خانم! خانم! چه فرشی مد نظر شماست؟» چند ثانیه طول کشید تا برگردم به دنیای واقعی. با لبخند گفتم: «فرش قشقایی، قرمز.» پرسید: «نو باشه یا دست‌دوم؟ چند متری؟ دنبالم بیاین.»

دنبالش رفتم و وارد یه مغازه شدم که انگار بهشت فرش‌های عشایری بود. تا سقفش پر از فرش و گلیم بود. صاحب مغازه، مردی خوش‌اخلاق، شروع کرد به باز کردن فرش‌های مختلف. شاید پنجاه تا فرش رو یکی‌یکی باز کرد و هر بار که یه طرح جدید می‌دیدم، سعی می‌کردم ذهنمو از خیال و حس‌های عجیبم بیرون بکشم و فقط روی انتخاب تمرکز کنم. اما انگار هر فرش یه داستان جدید برام داشت.

آخرش بین دو تا فرش گیر کردم. یکی از اون‌ها یه فرش پشمی به رنگ جیگری بود، با طرح‌های لوزی و چله‌کشی ابریشم. همون رو انتخاب کردم. وقتی فروشنده فرش رو جمع کرد و برام آماده پیک می‌کرد، یه حس عجیبِ سبک‌شدن داشتم، انگار بخشی از خیال‌هام رو توی اون فرش جا گذاشته بودم.

اون روز عجیب‌ترین تجربه‌ی چند ساعت عمرم بود. شادی، غم، خیال، استرس، همه تو یه روز، تو یه مسیر کوتاه، بهم هجوم آورده بودن. حتی الان که دارم اینو می‌نویسم، یاد اون لحظات دوباره منو پر از هیجان و حس‌های متناقض می‌کنه.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.