هنر خیابانی | موزاییک کاری خیابان و پیاده رو توسط جیم باکور

۲۶ نظر برای هنر خیابانی | موزاییک کاری خیابان و پیاده رو توسط جیم باکور

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : محمدرضا شعبانعلی



آقای کرامتی عزیز.

من هم مثل شما معتقدم که ما در بعضی هنر ها، هم‌سطح دنیا و حتی پیش‌تازتر از بسیاری نقاط دنیا هستیم. یکی از اون‌ها "مبهم و رازآلود و غیرمستند و مدعیانه حرف زدن" در لباس "عمیق بودن و عمیق‌نگاه کردن" هست.

خوش‌بختانه من برای این سبک هنر، مثال دم دست هم دارم و آن، کامنت خود شماست.

برخی از نکاتی رو که با شما اختلاف‌نظر دارم در این‌جا فهرست می‌کنم:

هنر مشابه: اطلاق صفت «مشابه» به هنر، مفهومی بسیار کلی و گنگ هست. اگر منظورتان «کار هنری مشابه» باشد، باید همان را بگویید. اما وقتی از هنر مشابه نام می‌برید، باید مشخص کنید منظورتان چیست.

اشاره نکردن به نام هیچ فرد مشخص یا نمونه هنری مشخص هم متاسفانه نشون می‌ده که یا مورد خاصی در ذهن نداشته‌اید یا انتظار داشته‌اید هر کسی نوشته‌ی شما را می‌خواند، دقیقاً مثل شما فکر کند (خطای شناختی عمیق این است. که متاسفانه درس‌های متمم ظاهراً نتوانسته آن‌قدر این موضوع را به شما بیاموزد که مفهومش را به درستی درک کنید و این ضعف ماست).

طرفدار  داشتن و تقاضا داشتن بسیار متفاوته. طرفدار داشتن یک مفهوم ایدئولوژیک است (خصوصاً در مثال کاملاً غیرمرتبط داعش مطرح کرده‌اید). اما تقاضا برای محصولات مطرح می‌شود و در این‌جا از یک محصول هنری حرف می‌زنیم (درس ظرافت‌های کلامی هم می‌تواند برای شما مفید باشد. اما شاید چون منبع خارجی نداشته و کاملاً ایرانی بوده، آن را جدی نگرفته‌اید ;) )

این‌که به تفاوت دو واژه‌ی تقاضا داشتن و طرفدار داشتن بی‌توجه بوده‌اید، نشان می‌دهد که بهتر است به جای بررسی و تحلیل زنگ تفریح، برای مطالعه‌ی درس‌هایی مثل ارزش آفرینی وقت بگذارید (ما زنگ تفریح را برای کسانی گذاشته‌ایم که از خواندن درس های جدی مثل ارزش آفرینی و تفکر نقادانه خسته شده‌ و می‌خواهند استراحت کنند. نه این‌که به جای پرداختن به مفاهیم پایه، وقت‌مان را برای خواندن این مطالب بگذرانیم).

ضمن این‌که مطالعه‌ی دقیق‌تر درس‌های تصمیم گیری و تفکر نقادانه هم می‌تواند بسیار برای شما مفید باشد.
به طور خاص، بخشی از درس تشخیص بهتر سوگیری ذهنی را در این‌جا قرار می‌دهم تا دوستان بتوانند آن پاراگراف را در کنار کامنت شما با هم بخوانند و بیاموزند:
***

سوگیری تردید، در ظاهر بسیار شبیه سوگیری بدبینی است؛ اما یک تفاوت مهم با آن دارد.

در بدبینی، فرد صریحاً یا تلویحاً می‌پذیرد که حرف او از جنسِ نگرش است. [به تعبیر خودمانی‌تر، حس خوبی به یک حرف یا ایده ندارد].

اما سوگیری تردید، با زیر سوال بردن از موضع بالا همراه است.

افرادی که سوگیری تردید دارند و ترجیح می‌دهند نقطه‌ی شروع نگاهشان، به جای خنثی بودن، با تردید همراه باشد، در مقایسه با بدبین‌ها هوشمند‌تر، با تجربه‌تر و باسوادتر به نظر می‌رسند و این ویژگی، گرفتار شدن در دام این نوع سوگیری را تسهیل می‌کند
***
حرف دیگر هم این‌که مرزهای جغرافیایی، میراث بازمانده از عصر کشاورزی و شکار است. در دنیای امروز که اقتصاد فکرمحور جایگزین دویدن دنبال سگ و آهو در جنگل‌ها شده است، هر آن چه بشر در هر جای این کره‌ی خاکی به دست می‌آورد محصولِ گونه‌ی ماست و البته آن‌ هم، در کنار سایر گونه‌های دیگر ارزش و معنا پیدا می‌کند.
به عبارت دقیق‌تر، هنر فردی هنرمند در داخل مرزهای جغرافیایی ایران، و هنر فردی در هر نقطه‌ی دیگر زمین، به یک اندازه با شما فاصله دارد و نمی‌توانید دستاورد هنرمندان دیگر را به صرف این‌که والدین‌شان و والدین شما در یک نقطه‌ی جغرافیایی فرزند آورده‌اند، به نفع خودتان مصادره کنید و از تعبیرهایی مثل هنر خودمان و کشور خودمان استفاده کنید. اگر دستاوردی دارید، از «هنر خودتان» بگویید و اگر ندارید، به خاطر بسپارید که همه‌ی آثار هنری، «هنر دیگران» هستند و نمی‌توانید با بازی‌های کلامی (هنر خودمون، شهر خودمون، کشور خودمون) دستاوردهای دیگران را به نفع «خودتون» مصادره کنید.
در پایان اجازه بدهید کامنت خودم را هم روی این مطلب مطرح کنم (البته چون من از موضع بالا و منتقدانه ننوشته‌ام، حرفم به اندازه‌ی شما عمیق و باسوادانه به نظر نخواهد رسید):

آن‌چه در کار این هنرمند برای من الهام‌بخش بود این است که ما بسیاری از کارهای هنری را از «هیچ» خلق می‌کنیم.
قطعاً این کارها ارزشمند هستند و هر یک بخشی از میراث بشر محسوب می‌شوند. اما شاید نگاه دیگر، این باشد که به جای آغاز از صفر، ساختن را بر روی خرابه‌های موجود آغاز کنیم. یا لااقل به چنین افراد احترام بگذاریم.
فکر می‌کنم تفاوت هنر جان باکور با مثلاً کاشی کاری ایرانی (البته شکل رایج آن) را می‌توان در قالب یک آنالوژی با تفاوت بازسازی و زنده کردن کسب و کارهای موجود، در مقابل اصرار بر راه‌اندازی همه‌چیز از نقطه‌ی صفر‌ (تب استارت آپ ایرانی) مقایسه کرد.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.