این سنگ لعنتی (گفتگو درباره کارتون)
این بار هم، مجموعهی دیگری از کارتونها را گرد آوردهایم تا با هم در موردشان حرف بزنیم.
مثل همیشه قرارمان مشخص است.
کارتونها بهانهای هستند تا بتوانیم بدون جستجوی «آداب و ترتیب»، از حرفهایی که در دل تنگمان مانده است بگوییم و آنها را با دوستان متممی دیگر در میان بگذاریم.
شاید شیوهی نگاه دیگر به کارتونها هم این باشد: چه جمله یا جملهها و حرفهایی همیشه در ذهنتان بوده که احساس میکنید گویا یکی از این کارتونها را دقیقاً برای بیان آن حرف، ترسیم کردهاند؟
دسترسی کامل به این مطلب برای اعضای ویژهٔ متمم امکانپذیر است.
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
با متمم همراه شوید
آیا میدانید که فقط با ثبت ایمیل و تعریف نام کاربری و رمز عبور میتوانید به جمع متممیها بپیوندید؟
نویسندهی دیدگاه : هیوا
کارتون اول (سنگ بزرگ) : بدون آنکه منابع و امکانات و ظرفیت کافی داشته باشیم، قبل از آنکه زیر ساخت را مهیا کرده باشیم، باری را بر می داریم که نمی توانیم به مقصد برسانیم. این موضوع در مقایس های خرد و کلان زندگی فردی و جمعی ما بسیار رایج و مشهود است. خودم بیشتر به مصداق های فردی این موضوع علاقه دارم: شروع کردن به اجرای فلان ایده، داشتن یک To Do list چاق، هدف های غیرواقع بینانه، گرفتن یک وام سنگین و...
کارتون دوم (ترس از دانایی): اگر کمی با روان انسان آشنا باشیم به خوبی می دانیم که ذهن بسیاری از ما چه بازی ها و مکانیزمهای ناخوداگاهی را برای فرار از دانایی به کار میبرد و چقدر از آگاهی گریزان است. شاید یکی از دلایل کتاب نخواندن و فکر نکردن و مشغول کردن خودمان با تلویزیون و شبکه های اجتماعی و سرگرمی های دیگر همین باشد.
کارتون سوم (The Obstacle Is the Way): بزرگترین شاعرها و نویسنده ها در دوره های خفقان شکل گرفته اند. در جنگ ها، قهرمان های بزرگی فرصت رشد و ظهور پیدا می کنند. همه ما در زندانهای مشهود و نامشهودی که در آنها هستیم، ساخته می شویم و شکل می گیریم.
تداعی دوم: گاهی هم چهارچوب ها و زندان ها، زمان و فضای خالی ذهنی و شرایط مساعدی را برای ما فراهم می کنند تا فرصت عمیق تر شدن و روشن شدن را داشته باشیم.
کارتون آخر: نمی دانیم چه می خواهیم و کجا می خواهیم برویم. پس دیوانه وار و شتابان به سمتی می رویم که دیگران و جامعه به ما نشان می دهند. چقدر نادر هستند آدمهایی که شبیه این کارتون نباشند.