حسادت به داشته های دیگران

۱۲۰ نظر برای حسادت به داشته های دیگران

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : زهره



امروز این احساس رو نسبت به یک نفر داشتم.والان هم دنبال مصداق های بیشتر گشتم خوشبختانه نتوانستم چیزی پیدا کنم.اگر هم بوده خوشحالم که به یادم نمانده.

دوست داشتم قدرت نفوذ اون شخص رو داشتم ولی دوست نداشتم در جایگاهایش باشم چوناز دیدگاهم یک دلال به حساب میاد.

حس بدی به اون فرد داشتم. بعد که کمی به خودم و احساسی که داشتم توجه کردم و از خودم پرسیدم ایا دلیل حس بد من به این شخص دلال بودنش هست؟ یا در کنار این دلیل، کمی هم به خاطر با نفوذ بودنش حس حسادت دارم؟ برای این که خودم این داشته رو ندارم تا بتونم از منافعش بهره مند بشم.

همینطور که به خودم توجه می کردم. یاد داشته های با ارزش و منابع ریز و درشت خودم افتادم . حتی یاد  این که از بعضی از اونها به طور ناقص و حتی اصلا استفاده چندانی نداشتم.

بعد از چند دقیقه دیگه اصلا هیچ حس بدی به اون شخص نداشتم . هم خودم رو پذیرفتم و هم اون شخص را با داشته اش. از این که اروم شدم هم خیلی خوشحال شدم و این پذیرش من رو، بیشتر هم کرد.

 
در این دو سه سال اخیر که روی مدل ذهنی خودم برای توجه به داشته ها و منابع کار کردم و فکر میکنم توجه به داشته های خودمون یک صفت یا ویژگی ذاتی نیست بلکه یک مدل ذهنی هست و همیشه هم یاد متن  سعدی می افتم که گفته:" منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است و چون بر می اید مفرح ذات.پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمت شکری واجب."

برای من که نفس کشیدن یک نعمت و داشته محسوب میشد، ولی سعدی این رو دو نعمت (دم و بازدم) دیده و محسوب کرده .این نوع نگاه سعدی برای من اموزنده بوده.

 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.