عکس دانه های برف | نگاهی نزدیک به شکل دانه برف

نمی‌شود زمستان را بدون «برف» تصور کرد. چنان‌که بهار بدون «باران» و پاییز بدون «برگ‌های رنگی» بی‌معناست.

ما عادت داریم برف را از دور ببینیم؛‌ در شرایطی که خیابان‌ها و درخت‌ها و ماشین‌ها را سفیدپوش کرده است. البته گاهی هم آن را از نزدیک می‌بینیم. گلوله‌های برف را در دست می‌گیریم و سرمای آن را لمس می‌کنیم. شاید هم برای بازی یا تفریح، این گلوله‌ها را به سمت دوست یا آشنایی پرتاب کنیم.

اما دیدن برف از فاصله‌ای بسیار نزدیک‌تر و زیر میکروسکوپ یا لنز ماکروِ دوربین‌ها فرصتی است که همیشه و همه‌جا فراهم نیست. وقتی با چشم مسلح به سراغ دانه های برف می‌رویم، احساس می‌کنیم که به جهانی دیگر وارد شده‌ایم. ساختار کریستالی دانه های برف چشم را به خود خیره می‌کنند و لحظه‌ای به خودمان می‌گوییم: حیف نیست که این همه زیبایی چنین عمر کوتاهی دارد و‌ زیر گام‌های ما یا با نخستین پرتو خورشید از بین می‌رود؟

درباره‌ی خواص فیزیکی برف بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند و با کمی جستجو می‌توانید آن‌ها را بیابید (+/+/+/+).

از جمله این‌که برفی که تازه باریده می‌تواند امواج صدا را به خوبی در خود جذب کند و همین باعث می‌شود که پس از نشستن برف بر روی زمین، سکوتی شگفت‌انگیز را تجربه می‌کنیم. سکوتی که به زیبایی منظره‌های برفی می‌افزاید.

و نیز این‌که به خاطر هوایی که در میان دانه‌های برف حبس می‌شود، لایه‌های برفِ‌ تازه‌باریده و کوبیده‌نشده می‌توانند نقش عایق حرارتی را ایفا کنند و انسان‌ها و حیوانات می‌توانند از همین ویژگی برای پناه جستن از سرما استفاده ‌کنند و در زیر برف از دست سوزان سرما پنهان شوند (+).

اما در این‌جا در چارچوب زنگ تفریح متمم نمی‌خواهیم درگیر جنبه‌های علمی و ویژگی‌های فیزیکی برف شویم. بلکه قرار است به سراغ دانه های برف برویم و شکل ظاهری آن‌ها را ببینیم. دانه‌هایی که گفته می‌شود به سختی ممکن است دو تا از آن‌ها را پیدا کنید که کاملاً شبیه یکدیگر باشند.

ظاهراً نخستین کسی که به جذابیت دانه های برف پی برد و سعی کرد شکل دانه های برف را ثبت و مستند کند، ویلسون بنتلی بوده است. او تقریباً عمر خود را صرف این کار کرد و هزاران تصویر از دانه‌های برف در اختیار ما گذاشت. عکس‌های او در چند موزه نگهداری می‌شوند (+) و چند ماه قبل از مرگش توانست کتابی از آن عکس‌ها را هم منتشر کند. کتابی که هنوز هم چاپ می‌شود و در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌گیرد (+).

ویلسون تقریباً زندگی‌اش را قربانی این کار کرد و در نهایت در یکی از نخستین روزهای زمستان (۲۳ دسامبر ۱۹۳۱) جان خود را در اثر بیماری ذات‌الریه از دست داد.

اما در دوران معاصر هم کسانی پیدا شده‌اند که به شکل متمرکز و با جدیت و پیگیری فوق‌العاده، به ثبت تصویر دانه‌های برف مشغول شده‌اند. یکی از آن‌ها الکسی کلجاتوف (Alexey Kljatov) است که برای چنین پروژه‌ای وقت صرف کرده است.

عکس‌های او در بسیاری از رسانه‌های دنیا از ناسا و وال‌استریت‌ژورنال گرفته تا سی‌ان‌ان و فاکس‌نیوز منتشر شده‌اند. خودش هم یک اکانت اینستاگرام دارد که کارهایش را در آن منتشر می‌کند.

کار او چنان حرفه‌ای است که فروش نسخه‌ی چاپی عکس‌ دانه‌های برف یکی از منابع درآمدی اوست (alexey-kljatov.pixels.com). خودش معتقد است که این کار، بیش از این‌که نیازمند تکنولوژی پیچیده و ابزارهای خاص باشد، مستلزم پشتکار، پیگیری، حوصله به خرج دادن و خستگی‌ناپذیری است.

در ادامه تعدادی از کارهای او را برای شما آورده‌ایم: