قرار گذاشته بودیم که در #پاراگراف فارسی متمم، گاهی به سراغ #کتابهای کلاسیک و نویسندگان کلاسیک ایران و جهان برویم و خود را به نویسندگان معاصر محدود نکنیم. در این راستا، قصد داریم این بار به سراغ مونتسکیو برویم. معمولاً نویسندگانی که عنوان کتابهای خود را از فرهنگی دیگر انتخاب می‌کنند، این بخت را دارند که

تصمیم گرفتیم گاهی در پاراگراف فارسی متمم، به سراغ متون کهن ادبیات ایران و جهان هم برویم. فقط با توجه به اینکه گاهی اوقات، واژه‌های دشوار یا منسوخ یا ساختار دشوار متن‌ها، باعث دشوار شدن مطالعه می‌شود، روایت ساده‌ شده‌ی متن‌ها یا اشعار را هم اضافه خواهیم کرد آنچه این‌بار انتخاب کرده‌ایم، یکی از داستان‌های کوتاه

در مطلب قبلی که در مجمموعه‌ی #پاراگراف فارسی منتشر شد، با هم جملاتی از کتاب تخت پروکروستس نوشته‌ی نسیم طالب را مرور کردیم. با توجه به علاقه‌ی دوستان عزیز متممی به آن مطلب، این بار هم قسمت دیگری از جملات آن کتاب را برای شما انتخاب کرده‌ایم. جملات کوتاه، همیشه می‌توانند به سادگی موافقت یا مخالفت

ما تا کنون چند بار، از حرف‌ها و جملات نیکلاس اسپارکس در ابتدای ایمیل‌های هفتگی متمم استفاده کرده‌ایم. اگر چه این نویسنده در فضاهای متفاوتی می‌نویسد، اما معمولاً او را به خاطر نوشته‌ها و رمان‌های عاشقانه‌اش می‌شناسند. نیکلاس اسپارکس تاکنون ۱۸ داستان نوشته که ۱۱ فیلم از روی آنها ساخته شده و تقریباً همگی، فیلم‌هایی بسیار

قانون، فقط یک تبصره داشت. اما معلوم نیست چرا آن را تبصره ۲۲ شماره گذاری کرده بودند. این یکی از جملات کتاب تبصره ۲۲ نوشته جوزف هلر است. کتاب تبصره ۲۲ یا Catch-22 در سال ۱۹۶۱ و در نقد جنگ نوشته شده و اکنون یکی از رمان‌های مهم تاریخ ادبیات محسوب می‌شود. می‌توانید منتقدان زیادی پیدا کنید

ما در سلسله مطالب #پاراگراف فارسی، قبلاً هم به سراغ خانم شیمبورسکا، شاعر لهستانی رفته‌ایم. قبلاً قسمتی از کتاب هیچ چیز دو بار اتفاق نمی‌افتد او را نقل کردیم. این بار شعر دیگری از او را انتخاب کرده‌ایم که با عنوان فرصت‌ها و نیز گاهی با عنوان احتمالات (Possibilities) ترجمه شده است. خانم ماریا پوپوا، نویسنده‌ی بلغارستانی ارزشمند

ما هر از چند گاهی به بهانه‌ی #پاراگراف فارسی در متمم، به سراغ آلن دوباتن می‌رویم. یک بار حرف‌هایش را در مورد خوشی ها و مصائب کار خواندیم و بار دیگر، بخشی از کتاب یک هفته در فرودگاه را با هم مرور کردیم. تسلی بخش‌های فلسفه هم نخستین متنی بود که از او در متمم

ما تا کنون به بهانه‌ی #پاراگراف فارسی در متمم، چند بار به سراغ آلن دو باتن رفته‌ایم. از جمله اینکه یک بار، قسمت‌هایی از کتاب یک هفته در فرودگاه او را با هم خواندیم و یک بار دیگر هم، به کتاب تسلی بخش‌های فلسفه اشاره کردیم. این بار خلاصه‌ شده‌ی قسمتی از کتاب خوشی‌ها و

این بار #پاراگراف فارسی را به شعری از شاعر بزرگ و فقیدمان قیصر امین پور اختصاص داده‌ایم. قیصر امیرپور، شاعر ارزشمندی است که جا دارد مستقلاً در یکی از پاراگراف‌های فارسی متمم به ایشان بپردازیم. اما آنچه این بار از ایشان نقل می‌کنیم، بیش از خود او، بر استاد شفیعی کدکنی متمرکز است. قیصر امین پور،

رومن پین (Roman Payne) نویسنده‌ای آمریکایی است که در سال ۱۹۷۷ متولد شده و در بیست‌و‌دو سالگی به فرانسه مهاجرت کرده است. نویسنده‌ای که اگر چه نامش را کمتر می‌شنویم و می‌شناسیم، اما به قول خودش، جملاتش از ناسا تا شرق دور، برای بیان احساسات برانگیخته در سفر (چه در بستر زمین و چه در