موضوع درس قبلی این بود که: گذشته همیشه چراغ راه آینده نیست. پیتر دراکر برایمان توضیح داد که تغییرات جزیی و تدریجی خوب و مفید هستند. اما همیشه نمی توان یک مجموعه را صرفاً با تغییرات جزیی مدیریت کرد. گاهی اوقات، شرایط محیطی، مشتریان یا ساختارهای داخلی کسب و کار، به شکلی تغییر می‌کند که

هربرت سایمون از جمله دانشمندانی است که به سادگی نمی‌توان او را به یک حوزه‌ی خاص علمی نسبت داد. او را جامعه شناس، روانشناس، دانشمند علوم اجتماعی، اقتصاددان، متخصص تصمیم گیری، متخصص علوم سیاسی، دانشمند علوم کامپیوتر و از جمله پیش‌تازان سیستم‌های خبره در هوش مصنوعی و نیز نظریه بازی ها می‌دانند. [مطالعه بیشتر: نظریه

از دوستان عزیز متممی انتظار می‌رود در پایان معرفی تئودور لویت: نام او را در کنار فیلیپ کاتلر و در مقیاس کاتلر به خاطر بسپارند. به خاطر داشته باشند که می‌توان گفت تعریف بازاریابی به معنای تلاش برای تشخیص نیاز واقعی بازار، توسط تئودور لویت مطرح شده و رواج یافته است. نام لویت را به عنوان

زمانی وقتی از دانشمندان کلاسیک مدیریت یا کتابهای کلاسیک ادبیات یا هر مفهوم کلاسیک دیگری صحبت می‌شد، به نوعی مفهوم مُردن هم در آن بود. برای اینکه به یک شاعر کلاسیک تبدیل شوی، باید شعرهای خوب (یا مشهور) گفته باشی و چند قرن‌ هم وزن خاک‌های گور را بر تن خود تحمل کرده باشی! بخشی

توضیح: با وجودی که نام Chris Argyris به صورت کریس آرجریس تلفظ می‌شود، اما در بسیاری از منابع فارسی از کریس آرگریس استفاده شده است. البته این روند همواره در نقل و انتقال واژه‌ها میان زبان‌ها وجود دارد. مثلاً Seth Godin در اصل به صورت گودَن تلفظ می‌شود، اما منابع فارسی همگی عنوان گادین را برای او به کار می‌برند.

تام پیترز (Tom Peters) به سادگی می‌تواند در هر فهرستی از متفکران شناخته شده مدیریت در قرن بیستم، جایگاهی مناسب و مطلوب برای خود بیابد. توماس پیترز (Thomas Peters) که او را معمولاً به تام پیترز می‌شناسند، با کتاب در جستجوی برتری یا In Search of Excellence در جهان شناخته شد. این کتاب که ویرایش نخست آن

در معرفی تام پیترز توضیح دادیم که او و روبرت واترمن در کتاب In Search of Excellence (در جستجوی برتری) به بررسی ویژگی های شرکتهای موفق پرداخته‌اند. آن‌ها بیش از چهل شرکت موفق را انتخاب کرده و وضعیت آن‌ها را در هفت حوزه‌ی مختلف بررسی کردند. هفت حوزه‌ای که امروز به عنوان مدل هفت اس مکنزی شناخته می‌شود و برای بررسی وضعیت

چارلز هندی (Charles Handy) را می‌توان بنیان‌گذار آموزش نوین مدیریت در انگلستان و یکی از بزرگترین متفکران زنده‌ی مدیریت در سطح جهان دانست. کسی که نامش را معمولاً در کنار بزرگانی مانند پیتر دراکر و هنری مینتزبرگ قرار می‌دهند. وارن بنیس که خود از بزرگان مدیریت است و با او در بحث کاریزما و رهبری سازمانی

ادگار شاین (Edgar H. Schein) در سال ۱۹۲۸ به دنیا آمده و اکنون دهمین دهه‌ی زندگی خود می‌گذراند. به همین علت، ممکن است از خود بپرسیم آیا کسی که تحصیلات خود را دوران در جنگ جهانی دوم گذرانده و در سال ۱۹۵۲ (در مقطع دکترای رشته‌ی روانشناسی اجتماعی از دانشگاه هاروارد) فارغ‌التحصیل شده است، امروز هم می‌تواند حرف‌هایی

چستر بارنارد (Chester Barnard) را بی‌تردید می‌توان یکی از نام‌های بزرگ کلاسیک در مدیریت دانست. پیتر دراکر وقتی در کتاب The Effective Executive خود، از ویژگی‌های مدیر موفق حرف می‌زند، به حرف‌های بارنارد و کتاب او ارجاع می‌دهد. هربرت سایمون دانشمند شناخته‌شده و برنده‌ی جایزه نوبل هم، در مقدمه‌ی کتاب Administrative Behavior، خود را وامدار و مدیون چستر

هنری فایول (Henri Fayol) را معمولاً یکی از متفکران کلاسیک مدیریت می‌نامند. اما اگر بخواهیم دقیق‌تر باشیم بهتر است او را یکی از بنیان‌گذاران مدیریت مدرن بدانیم. در این درس می‌خواهیم زندگینامه هنری فایول را به شکل مختصر مرور کنیم و کمی هم درباره‌ی اصول مدیریت فایول حرف بزنیم. از مرگ فایول حدود یک قرن