انسانهای دشوار در محیط کار و زندگی

آیا دقت کرده‌اید که برخی از دوستان شما، همیشه از همکاران سخت خود گله دارند؟ از همکارانی که هیچ چیز نمی‌فهمند و خودخواه هستند و محیط کار را برای آنها جهنم کرده‌اند؟ آیا دقت کرده‌اید که برخی دیگر از دوستان شما، به ندرت چنین گله‌هایی را مطرح می‌کنند؟

در نگاه اول ممکن است فکر کنید که بعضی از ما در انتخاب محیط کار، شانس آورده‌ایم و برخی دیگر بدشانس بوده‌ایم. اما ماجرا وقتی جالب‌تر می‌شود که در یک سازمان، سراغ افراد مختلف بروید و حرف‌های آنها را بشنوید. به تدریج به این نتیجه می‌ٰرسید که همه‌ی ماجرا هم به شانس ارتباط ندارد. انسانهای سرسخت و دشوار همه جا هستند. اما بعضی از ما در مواجهه و برخورد با آنها توانمندتر و برخی ضعیف‌تر هستیم.

محاسبه‌ی هزینه‌ای که انسانهای دشوار در محیط کار ایجاد می‌کنند، ساده نیست. کاهش انگیزه‌ی همکاران، کاهش اثربخشی و همینطور راندمان، تنها بخشی از مشکلات ناشی از رفتار این کارکنان است. شاید یکی از مهم‌ترین هزینه‌های این افراد، زمانی است که از ذهن دیگران اشغال می‌کنند. شاید آنها ۸ ساعت در روز کار نکنند اما مهم‌ترین ضرر، وقتی ایجاد می‌شود که ۱۰ نفر از همکاران هر کدام روزی ۳ ساعت در خانه و محل کار، مجبور باشند در مورد آنها حرف بزنند و فکر کنند! معمولاً چنین انسانهایی یا خودشان دیر یا زود سازمان را ترک می‌کنند یا ممکن است فضایی ایجاد کنند که همکاران، یکی پس از دیگری به ترک کار و شروع فعالیت در سازمان دیگر پناه ببرند. اما سختی ماجرا در این است که کمتر سازمانی است که از وجود «انسانهای دشوار» بی‌بهره باشد!

جان هوور در کتاب خود «انسانهای دشوار» طبقه‌بندی جالبی از انسانهای دشوار را ارائه می‌دهد: