استراتژی به روایت مایکل پورتر یا هنری مینتزبرگ؟

۹۲ نظر برای استراتژی به روایت مایکل پورتر یا هنری مینتزبرگ؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : گروه متمم



شیرین عزیز.
قاعدتاً سوالی در انتهای حرف‌هایت مطرح کردی، جواب قطعی مشخص ندارد. اما تجربیات ما باعث شده که این پیش فرض‌ها به تدریج در ذهنمان پررنگ‌تر شود:

* معمولاً هر فرد که برای زندگی خودش و هر مدیری که برای سازمان خودش تصمیم می‌گیرد، آنقدر حجم اطلاعات گسترده‌ای درباره‌ی روندها و رویدادهای گذشته‌ و همینطور شرایط فعلی دارد که گنجاندن آنها در یک مدل برایش چندان ساده نخواهد بود. به قول ملکوم گلدول، اطلاعات زیاد انسان را به سمت تصمیم گیری شهودی سوق می‌دهد. حاصل این سبک تصمیم گیری چه در محیط کسب و کار و چه در زندگی شخصی، به فضای Emergence که توسط مینتزبرگ تشریح شده است نزدیک‌تر خواهد بود.

* به نظر می‌رسد مشاوران بیرونی سازمانها که به شرکت‌ها و کسب و کارها خدمات مشاوره‌ای ارائه می‌دهند، عملاً برای اینکه بتوانند قرارداد بگیرند و پروژه مشاوره تعریف کنند و فازبندی ارائه دهند، مجبور هستند به سمت مدل‌های صلب‌تر و چارچوب‌دارتر حرکت کنند. ضمن اینکه دارا بودن مدل، نوعی استدلال پشتیبان برای طرح‌ها و تصمیم‌های پیشنهادی هم محسوب می‌گردد (استثنا در این موارد بزرگانی همچون مرحوم دراکر یا گری همل و دیگر افرادی هستند که نامشان آنقدر اعتبار دارد که بدون ارائه چارچوب و حتی مدل استدلال، توصیه‌هایشان قابل اتکا باشد).

* مدل‌های چارچوب دارتر مانند نگرش مایکل پورتر، در کنار کمک به تصمیم گیری‌های استراتژیک در سازمان‌ها، واژه‌ها و مفاهیم جدیدی هم به ادبیات استراتژی افزوده‌اند که این خود خدمتی ارزشمند است. هر دانشی که توسعه می‌یابد نیازمند دامنه‌ی واژگان و اصطلاحات گسترده‌تری است که پیام‌ها را کوتاه‌تر و دقیق‌تر منتقل کرده و اندیشیدن در آن حوزه را تسهیل کند.
مفاهیمی که برای اندیشیدن به آنها هنوز «کلمه‌ای» نداریم، عملاً به سرعت از حوزه‌ی اندیشه تفکر ما خارج می‌شوند.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.