نامه ای به گذشته

می‌گویند همه‌ی نصیحت‌های خوب را معمولاً آن کسانی مطرح می‌کنند که آنقدر ضعیف و ناتوان شده‌اند که دیگر نمی‌توانند با رفتارشان، خود یک مثال بد باشند!

حرف زدن از تجربیات گذشته و انتقال آنها به دیگران، خصوصاً اگر جنس نصیحت به خود بگیرد، معمولاً برای کسی که آن‌ها را مطرح می‌کند شیرین‌تر است تا کسی که این حرف‌ها را می‌شنود.

از سوی دیگر، برای طی کردن مسیر رشد و پیشرفت و نیز توسعه‌ی نگرش، هیچ راهکاری بهتر از این وجود ندارد که نصیحت‌ها و تجربیات دیگران را بشنویم و بکوشیم که آن‌ها را به کار گیریم تا به کشف مجدد چیزهایی که قبلاً کشف شده، دچار نشویم.

یکی از راهکارهای ساده و شیرین، برای ثبت تجربیاتمان (به شکلی که برای دیگران هم جذاب و آموختنی باشد) نگارش نامه‌ای به گذشته است.

فرض کنید این فرصت را دارید که برای خودتان در ده سال (یا بیست سال)‌ قبل، نامه‌ای بنویسید. چه حرف‌هایی برای خودتان در آن تاریخ دارید؟ چگونه می‌توانید کمک کنید که گیرنده‌ی نامه (که خودتان هستید) بهتر زندگی کند و موفق‌تر شود؟ چه نشانه‌هایی را می‌توانید در اختیار او قرار دهید تا مسیر زندگی را بهتر پیدا کند و تصمیم‌های بهتری در آینده بگیرد؟

تجربه نشان داده است که با این روش، مجموعه‌ای از ارزشمند‌ترین حرف‌ها و توصیه‌ها و تجربیات، در قالبی دوست‌داشتنی و قابل درک، گردآوری می‌شود که هر کسی می‌تواند باری از آن برگیرد و در زندگی خود مورد استفاده قرار دهد.

این بود که تصمیم گرفتیم چنین بحثی را در اینجا در قالب یکی از بحث‌های #سبک زندگی متمم، مطرح کنیم و امیدواریم اینجا هم، چنین اتفاقی بیفتد و فرصتی ارزشمند برای گفتن و شنیدن تجربیات ایجاد شود. در زیر این بحث، منتظر خواندن نامه‌های شما به گذشته‌ی خودتان هستیم.