دن اریلی و بدبختی دانستن

۱۰۵ نظر برای دن اریلی و بدبختی دانستن

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : علیرضا داداشی



سلام.

در کتابی که الان مشخصاتش را به یاد ندارم حکایت واره ای خواندم که پس از نوشتن آن نکته ای عرض خواهم کرد.

حکایت:

گدایی کنار خیابان گدایی می کرد و برای تحریک رهگذران به کمک، مرتباً می گفت:«یا ابوالفضل! به این خانم سلامتی بده... یا ابوالفضل! این جوان نیازمند کسی نشه ... یا ابوالفضل ...»

استاد ادبیاتی که از کنار او می گذشت،دعاهایش را شنید و نتوانست تحمل کند. برگشت و به او گفت:«این دویست تومن را بگیر تا نکته ای به تو بگویم.

«ابوالفضل»، ترکیب مضاف و مضاف الیه است.

«اب» در ابوالفضل «مضاف» است.

وقتی «یا» می گیرد، «منادا» می شود.

منادایِ مضاف، «منصوب» است.

«اب» در حالت نصب، «الف» می گیرد نه «واو».

پس درست است که بگویی: یا اباالفضل! نه یا ابوالفضل!»

گدا به سراپای او با تعجب نگاه کرد و گفت:«این پانصد تومان را بگیر  و اجازه بده نکته ای به تو بگویم:

پیش از این که شروع به صحبت کنی، به مخاطبت نگاه کن.»

نکته ی من:

به تجربه دریافته ام که اگر قرار است مطلبی را به کسی انتقال بدهیم بهتر است اول از همه به این فکر کنیم که این مطلب جواب کدام سوال او می تواند باشد؟

با این نگاه، مطلب مورد نظر را از جایی شروع خواهیم کرد که به احتمال زیاد نقطه ی تلاقی او با آن سوال است.

البته اگر مخاطب سوالی ندارد که بحث فرق می کند.
برقرار باشید.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.